Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 7

Sá‘u þau brúðhjónln fyrir háborðinu í dýrustu klæðum.
— Góðan daginn, gamli maður, hvernig gengur
veiðin?
Ó, minnstu ekki á það, sagði gamli maðurinn,
n®stum því grátandi. — Ég er búinn að dorga hér dag
eftir dag í marga daga, en fæ ekki eina einustu bröndu.
^9 veit satt að segja ekki, hvernig fer með mig og bless-
aðar dæturnar mínar heima, því að nú hafa þær ekki
fer>gið neitt að borða í fjóra daga. Og þegar ég veiði
®n9an fisk, getum við ekki heldur keypt neitt mjöl í brauð
eða annað til matar. En báturinn minn er orðinn svo
9amalt skrifli, að ég kemst ekki lengur nógu langt út, og
netgarmurinn minn er orðinn svo skelfing fúinn. Ó, já,
^ara að mér tækist nú að veiða eina eða tvær bröndur.
~~ Ég get ekki sett neinn fisk í netið þitt eða látið þig
^fa nýjan bát, því að ég er ekki göldróttur, sagði
^°nungssonurinn brosandi. — En ég er A konungssonui;
°9 9et hjálpað þér á annan hátt, ef þú vilt þiggja það.
Nú gat gamli maðurinn ekki lengur tára bundist, en
fieygði sér á grúfu og sagði kjökrandi:
~~ Ó, yðar hátign, A konungssonur! Ég er þess ekki
verðugur að þiggja neitt af yður. En ef þér gætuð hjálpað
eisku dætrunum mínum, sem bíða matarlausar heima,
væri ég innilega þakklátur.
Fylgdu mér þá upp í klettahöllina mína, sagði kon-
ungssonur, og svo héldu þeir af stað. Þeir gengu nú yfir
mörg klettabelti og í gegnum dimma skóga, þangað til
þeir komu loks að gífurlega stórum hellismunna, þar sem
eldgamlir trjástofnar slöngvuðust hver um annan og
mótuðu hinar kynlegustu myndir. Sumar voru eins og
stór andlit, aðrar eins og fornkappar með hjálm og
brynju, og sumar eins og kynjadýr með horn og klær.
Gamli maðurinn varð hræddur við að fara inn í þennan
. undarlega helli, og vildi helst snúa við, en konungs-
sonurinn hughreysti hann og sagði, að ekkert væri að
hræðast. Inni í hellismunnanum stóðu tveir af mönnum A
konungssonar á verði og heilsuöu þeir gamla manninum
svo vingjarnlega, að hann varð alveg ósmeykur og vissi
nú, að hann var kominn í góðan félagsskap.
Þegar inn kom í höllina var hún bæöi rúmmikil og björt,
veggirnir voru tjaldaðir fögrum klæðum og á miðju gólfi í
stórum klettasal stóð hásætisstóll A konungssonar.
Bauð hann nú gamla manninum sæti við hliðina á sér og
kallaði á einn dverginn, sem var í þjónustu hans, og lét
hann færa þeim bæði ávexti og vín.
Þegar þeir höfðu setið nokkra stund og gamli maður-
inn hafði kastað mæðinni, sagði A konungssonur við
dverginn: