Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 34

fijúga til
1“' að var Magga frænka, sem gaf
Knúti og önnu fallegu blöðruna —
stóra, gula blöðru, sem skemmtilegt
andlit var málað á, og það allra
skemmtilegasta var, að blaðran hafði
langt nef.
Börnin léku sér með blöðruna allan
daginn á enginu fyrir utan garðinn;
þau bundu langt band í hana og héldu
svo íbandið.
Þegar kvöldaði hljóp Knútur með
blöðruna upp á hæðina og Anna elti
hann eins vel og hún gat.
,,Ég má halda í bandið líka!“
hrópaði hún. ,,Þú mátt ekki stinga mig
af, Knútur!"
Knútur stökk, og svo — já, svo
flaug hann! Blaðran lyftist upp í loftin
blá, og Knútur hélt í bandið, en Anna
hélt í Knút, því að hún vildi líka komast
með!
Börnin höfðu aldrei farið að
heiman, svo að þau höfðu ekki hug-
mynd um, hvert þau flugu. Fyrir
neðan voru akrar og skógar, lítil hús
með rauðu þaki, kirkjuturnar og
bóndabæir, fljót, sem minntu á
silfurband, og vötn, sem líktust
speglum, og svo kom ský, sem huldi
útsýnið.
„Hvar erum við, Knútur?" spurði
Anna skelfd.
„Ég veitþað ekki — geturðu haldið
þér, systir mín?“ spurði Knútur á móti.
„Ja-nei, ég held, að bandið slitni!“
sagði Anna.
Það slitnaði líka og börnin duttu og
duttu og lentu á heysátu, en þar lágu
þau og litu undrandi hvort á annað.

Blaðran flaug, og Knútur hélt dauðahaldl í
bandlð.
Hvert voru þau eiginlega komin?
Það var að verða dimmt, en þau sáu
þó, að þau voru komin inn í stóran
garð, en inni í honum var eitthvað fólk
að hengja stórar, marglitar luktir í
w/Vr' • ’ V». 1
Kona var að hengja marglit Ijósker á trjá-
grelnar.

trén. Þær voru gular og rauðar,
grænar og bláar, og Ijómuðu fagur-
lega í laufskrúðinu.
Börnin fóru niður af heysátunni
og inn í garðinn, en þar hlupu þau
beint ífangið á góðri konu í blómakjól
með stóra rauöa slaufu á rassinum °9
langa silfurnál í hárinu.
„Hvert erum við komin?" spurðu
börnin, og konan hló og svaraði:
„Þið eruð komin til Kína. Sjáið þið
það ekki, börn?“
Börnin litu umhverfis sig og s^u
það strax. Þetta var skemmtilega
landið, sem allir hafa séð myndir af-
Landið, sem sést á bökkum °9
öskjum, diskum og bollum og v*ta'
skuld í ævintýrabókum.
Stórir strákar og stelpur, sem lsera
landafræði í skólanum gretta s*9
sjálfsagt og segja:
„Auðvitað er það Kína."
En það er nú ekki alveg rétt, þvíað
börnin voru í landi Kínverjanna. Kíns
er eitthvað, sem fólk lærir um í landa-
fræði, en land Kínverjanna fyrirfinnst
ekki á hnettinum og það sjá menn
aðeins, ef álfkonari opnar dyrnar *
hálfa gátt, svo að hægt sé að komast
inn.
Nú voru Knútur og Anna komin inn 1
ævintýraheim, og þau léku sér við litlu
Kínverjana, sem voru í garöveislu.
Þegar myrkt var orðið Ijömuóu
luktirnar um allan garðinn eins °9
smátungl, og alls staðar voru g|a^'
værir Kínverjar og Kínverjabörn, en
öll voru þau í marglitum fötum
sungu og spiluðu. Sum komu me
ÆSKAN — Leggið ekkí handieggina upp á borð við máltíðina