Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 32

Fyrir yngstu lesendurna
13
Anna á lítinn kodda. Hún
var oft að hugsa um, hvað
væri í koddanuni sínum, scm gcrði hann svo
mjúkan. - Eina nótt dreymdi hana, að lítill
álfur kæmi til hennar og scgði: „Komdu
með mér, Anna litla.“ Svo fóru þau niður í
hólma. Þar var mikið af fugli. „Sérðu nú,“
sagði álfurinn, „þarna cru cgg í hreiðri. Fugl-
inn rcytir af sér dún til þcss að halda hlýju
á eggjunum. Bráðum koma ungar úr eggj-
unum. Og svo fljúga þcir burt. Þá tckur
pabbi þinn dúninn og lætur hann í sængur
otr kodda.“
1. IIm liwiíS luigsnííi Anna oltr
2. Hvcrn drc\imli luin.ir
3. 1I\;iA svntli liann licnni'
14
Þegar mamma bað Jón litla
einhvers, var hann vanur að
segja: ,,Æi, hún Sigga getur gert það.“ Og
svo skauzt hann í felur. Þess vegna var hann
kallaður Jón lati. Einu sinni kom frændi i
heimsókn. Þá bað mamma Jón að hlaupa i búð
til að kaupa kökur með kaffinu. „Æi nei, hún
Sigga getur gert það,“ sagði Jón. Og svo for
Sigga í búðina fyrir mömmu sína og keypri
kökurnar. En það kom súr svipur á Jón litla,
þegar frændi rétti Siggu bréfpoka fullan nieð
rúsínum. „Eívað ætli maður sé að verðlauna
letingja,“ sagði frændi og var spotzkur á svip-
En Jón varð niðurlútur og laumaðist á brott.
Svartl haninn Ég er meiri en hundurinn.
Bóndinn á svartan hana. Svarti haninn ber höfuðið hátt og sýnist vera talsvert upp með sér þegar hann er á gangi. Stundum segir stóri svarti haninn: ,,Ég er mesta skepnan hjá bóndanum, og meiri en stóri brúni hesturinn. Ég er meiri en þau öll, því ég hefi verið í borginni." Og það var satt; hann hafði verið í borginni. Svarti stóri haninn fór til borgarinnar þegar hann var lítill ungi.
Litlu ungarnlr
Ég er meiri en stóra rauða kýrin. Ég er meiri en geitin. Einn morgun kom ósköp lítill ungi út úr eggi.
1. Hvers vegna var liann nefndur Jón lati?
2. Hver hljóp í búðina eftir kökunum?
3. Hvað sagði og gerði frændinn?
Margir aðrir litlir ungar komu út
úr öðrum eggjum.
Þeir voru alveg eins og litlir gul|r
boltar.
Aðeins einn var svartut, en
hann var líka alveg kolsvartur.
Litli svarti haninn og litlu gulu
ungarnir grúfðu sig inn uriciir
vængina á mömmu sinni.
Hún hélt þeim hlýjum.