Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 18

til þorpsins. Eg held, að höfðinginn sé hvítum mönnum vin-
veittur; — svertinginn sagði mér það. Annað getum við ekki
gert.
Bráðlega fáið þér höfðingjann til þess að fylgja yður niður
Ugambi og til þorpsins við sjóinn, og ekki getur liðið á löngu
áður en skip leggst í ármynnið. Þá er allt gott. Verið þér sælar
og gæfan fylgi yður, frú!“
„En hvert ferð þú, Sveinn?“ spurði Jane. „Hví geturðu ekki
falið þig hér og farið með mér til sjávar?"
„Ég þarf að segja Rússanum, að þér séuð dauðar, svo hann
þurfi ekki að leita yðar frekar,“ og Sveinn glotti.
„Því getur þú þá ekki komið aftur til mín, þegar þú hefur
sagt honum það?“ mælti konan.
Sveinn hristi höfuðið.
„Ég held ég hitti engan framar, er ég hef talað við Rússann
og sagt honum dauða yðar,“ sagði hann.
„Áttu við það, að hann drepi þig?“ spurði Jane, og hún
fann það á sér, að einmitt það mundi þorparinn gera í
hefndarskyni fyrir að missa hana og barnið. Sveinn gerði ekki
annað en benda henni að hafa lágt og leit eftir götunni, sem
þau höfðu komið eftir.
„Eg vil það ekki,“ hvíslaði Jane. „Eg læt þig ekki deyja fyrir
mig, ef ég á einhvern hátt get afstýrt því. Ljáðu mér skamm-
byssurnar þínar. Eg kann að fara með þær, og sameinuð
• • • •
ættum við að geta haldið þeim frá okkur, uns við finnum
til undankomu.“
„Það dygði ekki, frú,“ sagði Sveinn. „Þá næðu þeir aðelllS
okkur báðum, og þá gæti ég ekkert gagn gert. Hugsið 11111
barnið, og hvað illt það yrði ykkur báðum að lenda 1 ^°n
• T_I gf
Rokoffs. Hans vegna verðið þér að gera það, sem ég seg1- 1
er byssa mín og skotfæri; þér þurfið þeirra með.“
Hann lét byssuna og skotfærin hjá Jane. Svo fór hanm
Hún sá hann ganga götuna á móti lest Rússans, uns ha111
hvarf fyrir bugðu.
Henni flaug í hug að elta hann. Hún hlaut að geta hja'P
honum með byssunni, og hún gat heldur ekki hugsað til llCS
að vera alein eftir í skóginum, gersamlega vinalaus.
Hún reis á fætur til þess að skríða út úr byrginu og hlallP‘
af öllum mætti á eftir Sveini. Er hún þrýsti barninu að ser>
hún í andlit þess.
Hvað það var rjótt! En hvað það var óeðlilegt! Hún la&
kinn þess að vanga sér. Hún var eldheit af sótthita. Byssan
ð1
0 g
Og
skotfærin voru gleymd í skýlinu. Sveinn var gleymdnr
Rokoff og allar hættur.
í trufluðum heila hennar rúmaðist ekkert annað el1
sorglegi sannleiki, að barnið var sjúkt af hinni hræðileguS
frumskógaveiki, og að hún gat á engan hátt linað þjánm.
þess, — þjáningar, sem hlutu að koma milli öngvitanna-
Akureyri er höfuðstaður Norður-
lands og liggur við Eyjafjörð. Akureyri
er þriðji stærsti bær landsins. Hér á
Akureyri er lystigarður sem margir
fara og skoða hvort sem það er
ferðafólk eða fólk úr bænum. Á Akur-
eyri eru margir skólar, til dæmis
barnaskólar, gagnfræöaskóli, iðn-
skóli, menntaskóli og tækniskóli og
svona mætti lengi telja. Andapollur er
hér sem aðallega eru endur á á vet-
urna. Og rétt fyrir ofan andapollinn er
sundlaugin. Hérna er skipasmíða-
stöð, Slippstöðin hf., þaðan koma
stór og falleg skip sem seld eru út um
Bærinn minn
allt land. Hér eru verksmiðjurnar
Skóverksmiðjan Iðunn, Fataverk-
smiðjan Hekla og Ullarverksmiðjan
Gefjun. Hér er mjög gamalt hús, Lax-
dalshúsið, elsta hús bæjarins, byg9{
1795. Sumurin 1972—1973 var gerð
hraðbraut í innbænum sem surmr
talla Drottningarbraut. Sjúkrahús var
jyggt hér fyrir þó nokkrum árum °9
iú er það orðið of lítið, og er nú veri
að byggja við það.

Auður Hafdís Björnsdóttir,
Aðalstræti 54,
Akureyri.
ÆSKAN — í dag getur þú glatt einhvern