Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 10

Verðlaunakrossgátur
ÆSKUNNAR
Verðlaunakrossgáta nr. 10. Úr réttum lausnurri voru
dregin eftirtalin nöfn: Ómar Már Jónsson, Túngötu 11,
Súðavík, Norður-ísafjarðarsýslu; Steinunn Ásmunds-
dóttir, Háaleitisbraut 71, Reykjavík; Kristín Jónsdóttir,
Kirkjubraut 18, Höfn, Hornafirði; Jón Gunnar Kristins-
son, Kúrlandi 1, Fossvogi, Reykjavík; Anna Margrét Val-
geirsdóttir, Bragagötu 16, Vestmannaeyjum; Bergþór
Sveinsson, Skarðshlíö 3, Austur-Eyjafjöllum, Rangár-
vallasýslu; Magnea Björk Magnúsdóttir, Bræðraborg I,
Garði, Gerðum, Gullbringusýslu; Líney S. Diðriksdóttir,
Hvannatúni 311, Borgarnesi; Jónína Ingvarsdóttir, Víði-
völlum, 800 Selfossi; Bjarni Þór Hjartarson, Kambi I,
Djúpavogi, Suður-Múlasýslu.
Verðlaunakrossgáta nr. 11. Úr réttum lausnum voru
dregin eftirtalin nöfn: Hilmar Sigvaldason, Stekkjarholti
22, Akranesi; Þorbjörn Sigurðsson, Kornsá 2, Vatnsdal,
Austur-Húnavatnssýslu; Sigurður K. Sigfússon, Kirkju-
torgi 1, Sauðárkróki, Guðfríður A. Jóhannsdóttir, Hjalta-
bakka 4, Reykjavík; Erla Björg Rúnarsdóttir, Þrúðvangi
£ r DELTÍ y G)
£ BLÓn X 'O s m Fm s
K HRÓP h u AFTue- ^{.ur/ ‘óruq-r v. VETUR •i/ 3 —$— A K
Yó 1 K EFTie r 9 s 'o U 'ó
REvKie t;— P A p A 6> A H K A X
H X A i u U 5mí*0<Í£) tfusi l/ Aó ■ Eftip V 'A / 53^
ÓS0£>- /N u KlA.efirT FOLi( A U 1— Ð X A £> l/
« p Ó r UNDF.il 5 R ÍEÍNS X
P A s r A 7 r SÖNCr- HOFuiz Áe- njK/wi i— K '0 X
CfuckT tJiÐ X EFti 'e A E'WS STAFS O b h S T 1 L|WCB'J
» 1 0 /l t h L ‘asko s 'O p í
11, 220 Hafnarfirði; Sigríður Ákadóttir, Dverghamri 40-
Vestmannaeyjum; Tryggvi Haraldsson, Hólsgerði £>■
Akureyri; Bjarni Páll Vilhjálmsson, Höfðabrekku 14,
Húsavík; Anna Lára Böðvarsdóttir, Túngötu 63, Eyrar'
bakka, Árnessýslu; Rósa Víkingsdóttir, Þverholti 15’
Keflavík.
Skrínið var fullt af skínandl gullpeningum, þykkum og kringl-
óttum.
orðinn svo drukkinn, að hann vissi ekki lengur hvað hann
gerði, hvíslaði hún að honum:
— Farðu til hennar Kolbrúnar og segðu henni, að
konungssonurinn heiti alls ekki A. En láttu engan annan
heyra það.
Dvergurinn gerði eins og hún sagði, slangraði t'1
Kolbrúnar, en datt þó alltaf öðru hvoru inn á milli fótanna
á veislugestunum, því að hann var orðinn svo drukkinh-
Loks komst hann þó alla leið og hvíslaði í eyra Kolbrúnar-
— Hik . . . veistu að konungssonurinn heitir alls ekki A.
heldur heitir hann eitthvað allt annað, og . . . hik — °9
svo gat hann ekki sagt neitt meira.
En Kolbrún var nú líka orðin afbrýðisöm við systur sína
og sá beisklega eftir því að hafa ekki viljað giftast kon-
ungssyninum sjálf. Þess vegna fór hún nú til systnr
sinnar, þar sem hún sat í hásætinu við hliðina á mannin-
um sínum, og hvíslaði að henni:
— Dagbjört systir, konungssonurinn þinn heitir aHs
ekki A. Hann er að fela eitthvað fyrir þér, sem þú ma
ekki vita. Þú skalt spyrja hann heitis.
Þegar Dagbjört heyrði þetta, varð hún þunglynd og 9a
ekki skemmt sér neitt, það sem eftir var veislunnar.
Loks um nóttina, þegar allir gestirnir voru farnir,
þau tvö voru orðin ein eftir í svefnsal sínum, sa9
konungssonurinn við hana:
— Hvernig stendur á því elskan mín, að þú hefur veh
svona þunglynd í allt kvöld? Þykir þér ekkert vaent um
mig? En
— Jú, víst elska ég þig mikið, sagöi Dagbjört. —
það er eitt, sem liggur mér þungt á hjarta, og fyrr en
hef velt því af mér, get ég ekki verið hamingjusöm.
Framhald-
ÆSKAN — Sýndu kennurum þínum virðingu