Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 47

IHjartarlandi ríkja Hjarta-
kóngur og Hjartadrottning og
Þau eru ósköþ góð við þegnana
sina. Einn sunnudag gaf drottning-
in öllu fólkinu frí, svo að það gæti
farið upp í Vatnsskóg, og hún sagði
við hjartakónginn sinn:
„Ég verð að matreiða sjálf I dag,
Því að ég lofaði öllu fólkinu upp í
^atnsskóg. Hvað langar þig mest
í að borða í dag?“
Hjartakóngurinn hugsaði sig um
dálitla stund og svo sagði hann:
„Heldurðu að þú gætir soðið sæt-
súpu, með miklu af kirsuberjum og
Plómum og bakað pönnukökur til
sð hafa á eftir?"
„Eins og ég geti það ekki,“ sagði
hjartadrottningin og hló við, „nú
skal ég byrja undir eins.“
Svo tók hún til óspilltra málanna.
Hún setti á sig svuntu, til að hlífa
rauða silkikjólnum sínum og setti
^ sig hvítar ermar utan yfir silki-
ermarnar. Og svo fór hún fram (
eldhús.
En meðan hjartadrottningin var í
Þessum önnum gekk hjartakóngur-
'nn um milli herbergjanna ( höllinni
og var alltaf að hlakka til að fá mat-
inn. En þegar minnst varði stóð svo-
litill snáði fyrir framan hann og
hneigði sig.
„Álfakóngurinn sendi mig og bað
að spyrja hvort hjartakóngurinn og
hjartadrottningin vildi ekki skreppa
n'ieð mér snöggvast til Álfheima, sér til
9amans,“ sagði snáðinn.
„Jú, ég hefði svei mér gaman af
Því,“ sagði hjartakóngur. En svo
^ugsaði hann sig um. „Ja, það er
að segja, ekki fyrr en ég hef feng-
'ð miðdegismatinn minn, því að ég
er svo svangur, og konan mín lof-
aði að baka handa mér pönnukök-
Ur.“
„Pönnukökur? Það var svei mér
heppilegt," sagði snáðinn. „Jæja,
t>á hinkra ég bara við á meðan!“
Svo hneigði hann sig og hvarf,
°9 hjartakóngurinn stóð þarna eftir
°9 var á báðum áttum og skildi
ekki almennilega í þessu. En allt (
Furðuleg
pönnu-
kaka
einu heyrði hann glamur og læti
neðan úr eldhúsinu og flýtti sér
að hlaupa þangað.
Hjartadrottningin hafði fyrir löngu
lokið við að sjóða sætsúpuna og
hrært jafninginn í pönnukökurnar,
og nú tók hún jafninginn í sleif og
hellti á pönnuna en bræddi smjör-
klínu á henni áður. Kakan varð Ijós-
brún að neðan og nú var bara að
snúa henni við og drottningin lyfti
pönnunni og ætlaði að kasta pönnu-
kökunni upp og láta hana snúast (
loftinu, eins og fínir pönnuköku-
bakarar gera.
En hvað haldið þið nú að hafi
skeð. Þegar hún þeytti pönnukök-
unni þá kom hún ekki niður aftur.
Hún sveif þarna um í loftinu og hélt
áfram aö stækka og stækka, þang-
að til hún var orðin eins og stærð-
ar gólfábreiða! Drottningin varð svo
hrædd, að hún missti pönnuna á
gólfið, og það var glamrið, sem
hjartakóngurinn heyrði.
„Hvað gengur eiginlega á fyrir
þér,“ elskan mín?“ sagði kóngur-
inn þegar hann kom ofan í eldhús-
ið og sá hjartadrottninguna sína
standa þarna eins og flón og glápa
á þessa risavöxnu pönnuköku, sem
sveif fram og aftur um eldhúsið,
uppi undir lofti.
En þá heyrðist veik rödd og
skræk:
„Gerið svo vel og tylla ykkur á
pönnukökuna. Eftir tvær mínútur er-
um við komin til Álfheima."
Þarna var litli snáðinn þá kom-
inn og sat flötum beinum á pönnu-
kökunni og brosti til kóngsins og
drottningarinnar og bað þau um að
koma til sín.
„Ég er í gamla kjólnum mínum
og er bæði með svuntu og hlífðar-
errnar," sagði hjartadrottningin.
„Það gerir ekkert t(l,“ svaraði
snáðinn. „Álfadrottningin á dálítið,
sem hún ætlar að gefa yðar há-
tign.“
Jæja, hjartakónginn og hjarta-
drottninguna langaði mikið til að
fljúga til Álfalands á pönnuköku,
og svo liðu þau af stað, langt langt
í burt.
Þau sáu ríkið sitt í órafjarlægð
niður undan sér, en svo hvarf það
og þau komu til Álfheima.
Álfakonungshjónin buðu þau vel-
komin og drottningin fór með hjarta-
drottninguna inn í snyrtiherbergið
sitt og þar lá dýrindis kjóll, með
daggardropa á hverju blaði. Hann
var eins og sniðinn á hjartadrottn-
inguna, og nú var hún eins fín og
fólk átti að vera í hirðveislum hjá
,álfunum.
Ég hef ekki tíma til að segja ykk-
ur hvernig þau skemmtu sér eða
hvað þau fengu að borða, en þér
er óhætt að trúa því, að það var
ekki til að fúlsa við, því að veisla
eins og þessi er ekki haldin nema
einu sinni á öld.
En undir morgun flaug pönnukak-
an heim aftur og síðan hvarf hún.
Hjartadrottningin hefur margsinnis
reynt að búa sér til galdrapönnu-
köku síðan, en henni hefur aldrei
tekist það.
En þið gætuð reynt þetta, í næsta
skipti sem hún mamma ykkar bak-
ar pönnukökur.
45