Æskan - 01.10.1977, Blaðsíða 12

Þegar Einstein var beöinn að út-
skýra afstæðiskenninguna og hann
áleit að áheyrendur sínir hefðu ekki
nægilega þakkingu til að bera, svo að
þeir gætu skilið hana, var hann vanur
að segja eftirfarandi sögu:
Maður nokkur gekk eftir veginum
og leiddi blindan mann við hönd sér.
— Þegar við komum til bæjarins,
skulum við fá okkur glas af mjólk,
sagði maðurinn með sjónina.
— Hvernig lítur mjólk út? spuröi
blindi maðurinn.
— Hún er hvít, sagði hinn.
— Hvað þýðir það? spurði sá blindi
og botnaði ekki í neinu. ^
— Það er sami litur og á svaninum.
— En ég hef aldrei séð svan, sagði
hinn ógæfusami maður.
— Svanur er fugl með boginn háls.
— Nú fer ég að skilja, svaraði blindi
maðurinn. — Ég veit hvað fugl er og
ég veit hvað háls er. En hvað þýðir
boginn?
— Þreifaðu á handleggnum á mér,
sagði sá með sjónina: — Nú er hann
beinn og nú beygi ég hann.
Þá varð blindi maðurinn glaður og
sagði:
— Loksins. Loksins veit ég hvernig
mjólk lítur út!
Frímerkjasafnarar!
Sendið mér 75 eða
fleiri notuð íslensk frí-
merki og þið fáið í
skiptum fjórum sinnum
fleiri mismunandi útlend
frímerki.
Páll Gunnlaugsson
Veisuseli
Fnjóskadal
601 Akureyri
ft hafa sést kýr í fjósum sem huldufólk hefur átt og á stundum margar. Það
var einu sinni að bóndi fór í fjós sitt á einum bæ er ég man ei nafn, en þetta var
á Vestfjörðum. Þá hann kom í fjósið sá hann að grá kýr stóð á flórnum; hann sá
að hann átti ei kúna. Bítur hann þá í eyrað á henni svo úr blæðir; varð kýrin svo
hans því hún fór ei burt úr fjósinu.
Um nóttina dreymdi konu hans að henni þótti kona til sín koma, og segjá-
,,llla gjörði bóndi þinn að marka kú mína sér til eignar þar eð ég er nú bjargar'
laus fyrir mig og börn mín þar ég átti ei aðra kú er mjólkað hefði í vetur, en Þ'n
skal hann þó njóta að honum skal ei mein að verða, þó með þeim hætti, að
hann gefi mér einn hlut af skipi sínu í vetur hvert sinn er hann rær til kross*
messu og láti hann vera út af fyrir sig óslægðan, en ég skal hann láta saekja-
Þessu játar konan. ,,Líka vil ég fá kálfinn undan kúnni þá hún ber," segir
huldukonan; því játar og hin, fer hún síðan á burt. Konan segir manni sínum <ra
samtali huldukonunnar og sín í svefninum og biður hann að bregða ei út af Pvl
er hún sagðist lofað hafa, ,,að hún skyldi hafa einn hlutinn hjá þér, þegar Þu
rærð, til krossmessu óslægöan." — Bóndi lofar þessu.