Æskan - 01.12.1989, Qupperneq 10

Ovænt
heim-
sókn
eftir Hrefnu Grímsdóttur
Það var nokkrum dögum fyrir jól.
Byrjað var að snjóa úti og það var kalt í
veðri. Þó að fullorðna fólkið hefði von-
ast til að það yrði snjólaust aðeins leng-
ur, eða svona fram að 22. desember,
fannst mér gott að byrjaði svona
snemma að snjóa. Þá þóttist ég viss
um að það yrðu hvít jól.
Eins og flest fimm ára böm fór ég oft
út að leika mér. Þennan dag var ég úti
ásamt mörgum öðrum krökkum.
Allt í einu fór einn af stóru strákun-
um að gera grín að jólasveininum og
segja að hann væri ekki til. Ég varð al-
veg hoppandi vitlaus og ætlaði að
segja mömmu og pabba frá þessum
asna og lygara.
Ég sagði við strákinn:
„Hver heldur þú eiginlega að setji í
skóinn? Guð eða hvað?“
Strákurinn ætlaði að springa úr
hlátri. Ég fann að ég mundi ráðast á
hann þar sem hann lá þarna skellihlæj-
andi á götunni ef ég færi ekki heim
núna. Ég hljóp af stað heim og hann
kallaði á eftir mér að auðvitað væru
það mamma og pabbi sem settu í skó-
inn. Ég fann tárin koma í augun og
hljóp beint heim til mömmu og pabba
til að segja þeim frá þessum ljóta strák
sem hafði logið að mér.
Mamma og pabbi reyndu að telja
mér trú um að strákurinn væri svo
5 óþekkur að jólasveinninn kæmi ekki til 'f
;j hans. Þau sögðu að strákurinn væri öf- f
£ undsjúkur og að hann stríddi mér þess i
j; vegna. Ég var nú á báðum áttum hvort j:
£ ég ætti að trúa á jólasveininn.
Það var loks á aðfangadagskvöld að
; ég varð viss um að jólasveinninn væri
j til.
í; Við mamma, pabbi og litla systir mín
f. áttum heima í litlu fallegu raðhúsi. Við
» vomm búin að borða jólamatinn og
| mamma og pabbi vom að þvo upp
:j inni í eldhúsi meðan ég og litla systir
£ mín fengum að opna fyrstu pakkana.
r Amma (sem var hjá okkur um jólin) var
að gæta okkar.
* Þá heyrðum við allt í einu að það
j var verið að hringja útidyrabjöllunni.
‘i Amma stökk á fætur og kallaði:
„Ég skal opna.“
2 Þið gætuð ekki ímyndað ykkur svip-
í inn á ömmu þegar hún opnaði fyrir
•j sjálfum jólasveininum sem kom æð-
i andi inn í stofu. Hún stirðnaði upp og
i hljóp síðan inn í eldhús og sagði við j
j mömmu og pabba. I
I! „Það er jólasveinn inni í stofu.“ £
Mamma og pabbi þutu fram og sáu !:
i jólasveininn vera að gefa okkur systr- {■
unum sælgætispoka. Þau gengu til jj
'i hans og klöppuðu létt á öxlina á hon- í
j um. Síðan sögðu þau: £
í „Gætir þú aðeins talað við okkur hér 'J
frammi á gangi?“
Þegar mamma og pabbi komu aftur
inn í stofuna voru þau skellihlæjandi:
„Hvar er jólasveinninn?“ spurði ég
forvitin.
„Hann þurfti að fara í fleiri hús að
gefa fleiri krökkum gott,“ svöruðu þau.
Núna var ég loksins viss um að jóla-
sveinninn væri til. Hann hafði meira að
segja komið í heimsókn til mín á að-
fangadagskvöld.
j, Það var ekki fyrr en mörgum árum
Sj seinna að ég fékk að vita ástæðuna fyr-
jj ir komu jólasveinsins. Fólkið í næsta
2 húsi hafði pantað hann til að gleðja
j krakkana sína. En aumingja jólasveinn-
| inn hafði villst og komið í óvænta
heimsókn til okkar.
Þó að þessi heimsókn skipti ekki
miklu máli fyrir aðra í fjölskyldunni
hafði hún þau áhrif á mig að enn þann
dag í dag á jólasveinninn dálítið rúm i
hjarta mínu.
Hver veit nema að einhvers staðar i
fjöUunum búi litlir jólasveinar sem biða
með óþreyju eftir næstu jólum!
(Sagan hlaut aukaverðlaun í samkeppn*
Æskunnar og Bamaútvarpsins 1988)
10 Æskan