Æskan - 01.12.1989, Blaðsíða 14

Sá sem átti þunga fótatakið ;
herti líka á sér. Þegar Erlendur i
var farinn að hlaupa heyrði [:
hann kallað fyrir aftan sig: |
- Bíddu eftir mér! Bíddu, j
strákur! i
En Erlendur hljóp eins og i1
fætur toguðu. Það var ekki um
að villast. Stór stígvél, rauður
búningur og hvítt skegg . . .
Hann hljóp eins og f
brjálæðingur, fann hvernig }
vindurinn reif í nýju [
hárgreiðsluna og skemmdi \
hana. Lafmóður og másandi
kom hann inn í skólastofuna.
Guði sé lof. Þama voru allir ji
krakkamir, Stebbi, Steini, Tóti, jj
Magga, Sigga, kennarinn og ;
allir hinir. Stofan var skreytt frá 1
gólfi og upp í loft og allt var i
jólalegt nema Erlendur Páll sem jj
stór svitastorkinn á gólfinu með jj
allt upp úr og greiðslan farin út í
í veður og vind. |
- Ertu farinn að æfa li
’.i
spretthlaup, vinur? spurði ]
Stebbi og sló kumpánlega í J
axlirnar á honum. J
K
- Hann elti mig . . . stundi
Erlendur og reyndi að ná “
andanum. :j
- Hver elti þig? spurði [j
kennarinn og kom til þeirra. |
Þá opnuðust dymar og inn j
gekk gamall lotinn maður. f
Erlendur sá strax að þama var |:
kominn sá sem elti hann og j
hann stirðnaði. f.
-Jólasveinninn! |i
kölluðu nokkrir krakkar. Við ij
erum orðin svo stór. Við áttum j
ekkert að fá jólasvein. i
- Eg pantaði heldur engan [
jólasvein, svaraði Kári kennari. :j
Kári var lágvaxinn maður, j
mjög horaður með þykk í
gullspangargleraugu.
En jólasveinninn virtist ekki 'i
taka eftir því að hann var ekki \
sérlega velkominn. Hann -
þrammaði fram og aftur um !
14 Æskan
stofuna, hafði hönd á öllu,
flækti sig í músastigunum og
beit í kertin. Fyrst fannst
krökkunum hann mjög
sniðugur en þegar fleiri og fleiri
kerti hurfu ofan í hann fór
gamanið að káma.
- Eg vil að þessi andstyggðar
jólasveinn fari, skrækti Magga.
- Það vil ég líka, það vil ég
líka, skræktu fleiri krakkar.
En nokkrir strákar vildu
umfram allt vingast við sveinka
og buðu honum að sitja hjá sér
því að nú átti að fara að lesa
jólasögu. Hann hlustaði vel á
söguna. Þegar
aðalsögupersónan, lítil stúlka,
fann ekki mömmu sína grét
hann hástöfum og þegar
jólakötturinn réðist á stúlkuna
i stökk hann upp á borð og
j1 argaði. Hann froðufelldi af reiði
| og var heldur ófrýnilegur.
] - Erlendur Páll, ég skil
ekkert í þér að vera að draslast
l með þennan jólasvein, sagði
\ Kári heldur byrstur.
- Já hann eyðileggur allt,
vældi Steini.
- Sjálfur geturðu eyðilagt
t allt, sagði Erlendur og var
\ reglulega reiður.
j Þau reyndu að syngja nokkra
[ jólasálma og jólasveinninn söng
s hæst af öllum þó að hann
; kynni ekkert lag. Svo tóku þau
i upp litlu pakkana sem þau gáfu
f hvert öðru og jólasveinninn,
í sem var eldsnöggur að opna
S pakka, þaut á milli og hrifsaði
j pakkana hvem af öðrum.