Æskan - 01.12.1989, Blaðsíða 15

Honum þótti svo gaman að :
opna pakka! Hann stakk öllu
sem honum leist vel á í pokann \
sinn og krakkamir höfðu ekki
roð við honum. j
- Hann eyðileggur allt fyrir \
okkur, sagði einhver grátandi. 3
- Fjandans jólasveinn . . .
tautaði annar. í
- Við verðum að henda I
honum út, hvíslaði Erlendur \
Páll að Kára. \
Þeir söfnuðu liði. En |i
jólasveinninn hristi þá af sér íl
eins og flugur og Kári kennari !j
þeyttist út í vegg. i
- Nú sæki ég skólastjórann, s
sagði Kári þegar hann stóð upp J
aftur. í
Krakkarnir hlupu niður
stigana því að nú var ballið að j:
byrja og jólasveinninn kom í 2
loftköstum á eftir þeim. Þegar \
hann kom inn í danssalinn fékk í
hann algjört víðáttubrjálæði. •
Hann æddi um gólfið og snerist
hring eftir hring. Hann þreif í
stelpurnar eina af annarri og
sópaði með þeim gólfið í
dansinum. Sumar voru hræddar !j
en aðrar fokvondar. jj
Skólastjórinn kom í gættina. 5
Hann horfði lengi á hinn j
óboðna gest. Svo gekk hann
upp í diskóbúrið og settist þar. 'i
Hann hafði ekki augun af l
jólasveininum. Það var h
greinilegt að hann ætlaði að :
fylgjast vel með honum. j:
Erlendur Páll var að dansa |
við Röggu. Það var rólegt lag i
og hann var búinn að bíða j
lengi, lengi eftir þessari stund. I
Hann tók fast utan um Röggu l
og honum leið óskaplega vel ?■
begar allt í einu var kippt í jj
hann. í
- Fyrirgefðu vinur! sagði «
Sveinki og kippti Röggu af i!
honum. Þú mátt eiga þessi spil f
1 staðinn, sagði hann og rétti i
Erlendi lítinn rauðan spilapakka í
sem hann hafði tekið af
einhverjum krakkanum upp í
stofunni áður.
Erlendur Páll stóð gapandi
eftir með spilin í hendinni. Ef
augnaráð hefði getað drepið
hefði jólasveinninn ekki lifað
lagið af . . .
Þegar jólasveinninn var orð-
inn leiður á að dansa byrjaði
hann að tína jólaskrautið ofan
af veggjunum og stinga því í
pokann sinn. Skólastjórinn og
allir kennaramir reyndu að
stöðva hann og allt fór í
háaloft. En jólasveinninn var
ótrúlega fljótur að tína ofan af
veggjunum og brátt var ekkert
eftir nema loftið.
- Þú eyðileggur allt, fíflið
þitt, vældu krakkamir.
- Getum við ekki hringt í
lögguna? spurði einhver.
Erlendur Páll var búinn að fá
nóg og Ragga líka. Hún var
dauðþreytt eftir dansinn við
jólasveininn. Þau laumuðust
fram á gang og sóttu úlpumar
og skóna. Þau voru að snarast
út úr dyrunum þegar þau
heyrðu mikil hróp og köll og
jólasveinninn kom hlaupandi
fram ganginn og dró fullan
pokann á eftir sér.
- Bíddu eftir mér! hrópaði
hann.
En krakkamir biðu ekki. Þeir
hlupu af stað og hentust yfir
skólalóðina.
- Bíddu . . . bíddu! hrópaði
Sveinki.
Hann var heldur seinni á sér
en fyrr um kvöldið því að
pokinn var svo þungur.
Erlendur leit við og sá hann
henda pokanum frá sér á
hlaupunum til þess að vera
léttari á sér. Nú var hann alveg
að ná þeim. Erlendur neytti
síðustu kraftanna og herti á
sprettinum eins og hann gat.
- Eg get ekki meira, másaði
j Ragga.
\ - Þú verður, hvæsti Erlendur
\ Páll. Við emm að koma heim.
•j - Þú ert með spilin mín!
{ kallaði jólasveinninn. Erlendur
\ fann andardrátt jólasveinsins á
í hálsinum og tók
‘j lokasprettinn . . .
5 Hann fékk þungt högg þegar
} hann hentist fram á gólf. Hann
: æpti af öllum lífs og sálar
j kröftum. En hvað var þetta?
= Hvar var jólasveinninn? Hann
S lá vafinn í sængina á gólfinu í
i herberginu sínu og hafði ekkert
l verið á balli.
Nú mundi hann allt.
•i Skólaballið var í kvöld. Hann
l
j leit upp í gluggann. Það var
j farið að birta.
\ Hann skreiddist fram á
!; klósett og þvoði sér. Hann var
\ svo einkennilegur í höfðinu og
í þreyttur í fótunum eftir öll
! hlaupin . . .
I Þegar hann gekk fram hjá
; glugganum með skónum sá
í hann að svarti skórinn hans var
í við hliðina á skóm litlu
i krakkana. Pési asni hafði þá
I gert alvöru úr hótuninni um að
j setja skóinn í gluggann. Fyrst
j ætlaði hann að ganga fram hjá
i eins og ekkert væri en svo bar
í forvitnin hann ofurliði og hann
\ gægðist ofan í skóinn:
; I honum var
| RAUÐI SPILAPAKKINN
sem jólasveinninn hafði gefið
; honum um nóttina.
Æskan 15