Æskan - 01.12.1989, Qupperneq 19

sérstaklega af því aö ég var ekkert
skammaður fyrir það!“
Manni segir að sér hafi þótt kassabíla-
keppnin skemmtilegust:
„Mér fannst alveg frábært að ýta kassa-
bílnum," segir hann.
Göggu fannst skemmtilegast þegar ver-
ið var að mynda við Jökursárlón:
„Það var svo gott veður þar, sólskin og
heitt allan tímann. Svo voru margir með í
myndatökunni og það var mjög skemmti-
leg helgi. Annað atriði þótti mér
skemmtilegt en það var þegar við Högni
vorum að hringja dyrabjöllu í Hafnarfirði."
sumur. í fyrrasumar var ég í sveit fyrir
norðan en núna vorum við mest allt sum-
arið að vinna í Pappírs-Pésa.“
Leikarar verða að gæta þess að
vera í sömu fötunum
Gerðuð þið aldrei neinar vitleys-
ur?
Nei, ekki segjast þau muna eftir því,
nema Gagga sem segir:
„Jú, einu sinni byrjaði ég að leika í jakka
’^rakkarnir vildu ekki vera með Manna. Honum leiddist svo mikið að hann teiknaði pappírsstrák
® blað. Síðan fór hann að lesa í bók en á meðan lifnaði Pappírs-Pési við. .
„Við vorum uppi á sviði í skólahúsinu þar sem við gistum og lékum alls konar
skemmtiatriði. . .“
yfir peysunni. Síðan varð svo heitt að ég
fór úr jakkanum. Það olli því að alla mynd-
ina varð ég að leika á peysunni einni. Þá
varð stundum kalt því að það var auðvitað
ekki jafnhlýtt alla dagana! Það þýðir ekk-
ert að skipta oft um föt þegar myndin á
að gerast sama daginn. Það eru slíkir hlut-
ir sem leikarar verða að gæta að.“
Högni viðurkennir að hafa einu sinni
orðið þreyttur við upptöku:
„Það var á æfingu á atriði um loftbelg.
Þá þurfti ég að hlaupa, hlaupa og hlaupa.(
Stundum nennti ég ekki að hlaupa og þá
þurfti leikstjóri að hlaupa með mig. Hann
þurfti meira að segja að draga mig því að
ég nennti ekki að vera með! Síðan ætlaði
ég að sprauta á leikstjórann með vatns-
byssunni minni en hann náði henni af mér
og sprautaði vatni á mig!“ segir hann hlæj-
andi.
Högni man eftir öðru fyndnu atriði.
„Einu sinni höfðum við Gagga verið að
hrista dós. Við opnuðum svo dósina og
gosið þeyttist um allt. Það var opin þak-
lúga á bílnum hjá leikstjóranum og fram-
kvæmdastjóranum, Ara og Villa og gosið
þeyttist allt inn um lúguna! Þeir urðu
rennandi blautir og bálreiðir við okkur
Göggu. En mér fannst þetta fyndið!"
„Mér líka. .!“ segir Gagga og skellihlær.
Haldið þið að allir aldurshópar
eigi eftir að hafa gaman af Pappírs-
Pésa?
„Já alveg frá smábörnum upp í hundrað
ára öldunga!" svarar Gagga.
Það þarf varla að spyrja þau hvort þau
ætli að verða leikarar í framtíðinni:
„JÁ - ALVEG ÖRUGGLEGA," svara
þau öli.
Æskan 19
Helgina, sem tekið var upp við jökuls-
árlón, varð Manni 10 ára og seint á laugar-
dagskvöldinu, þegar búið var að mynda,
var haldin afmælisveisla fyrir hann:
„Það var alveg frábært," segir Högni.
„Við vorum uppi á sviði í skólahúsinu þar
sem við gistum og lékum alls konar
skemmtiatriði. Svo fengum við að sofa
uppi á sviðinu. Við vildum ekki fara að
sofa og fórum að njósna um Herdísi sem
skrifaði fyrstu söguna um Pappírs-Pésa og
Týru en hún var að skrifa."
Manni tekur í sama streng:
„Það var langskemmtilegast við Jökuls-
árlón. Það var svo gaman að fá að sofa í
skólanum."
Þegar ég spyr hvort þau hafi ekkert
verið feimin við að vera með ókunnugu
fólki segja þau öll NEI:
„Ég er svo vanur að vera að heiman,"
segir Manni. „Ég hef farið í sveit í mörg