Æskan - 01.12.1989, Blaðsíða 28

1
12
I
Þegar allir
vildu góð jól
Sagan gerðist fyrir langa löngu.
Bára hét lítil stúlka. Hún var ein-
mana, átti hvorki mömmu né pabba.
Hún átti heima á munaðarleysingja-
hæli sem hét Róðvík.
Einn dag þegar snjóaði fór Bára út
að leika sér. Hitti hún þá yfirkonuna,
frú Klöm. Frú Klara sagði Bám að fólk-
ið, sem stóð við hliðina á henni, væm
nýju foreldramir. Bára var ekki glöð en
samt vildi hún fremur fara með þeim
heldur en vera áfram á Róðvík.
En eitt kvöldið fóm þau út að
skemmta sér. Bára fékk ekki að fara
með því að hún var of ung. Pá kom
bamfóstra sem hét Arný. Hún var leið-
I' inleg svo að Bára fór að sofa.
;; Hana dreymdi fagran draum um
jólasvein. En allt í einu vaknar hún.
r Pað var kominn morgunn.
i: Bára fór að leika sér því að hún
j nennti ekki að hangsa inni.
f Um kvöldið þegar allir vom famir að
i sofa dreymdi Bám að hún heyrði
}: „popps“. Hún fer niður stigann og sér
f jólasveininn. Hún spyr hann hvað
£ hann sé að gera.
„Ég er að setja sælgæti í skóinn
þinn,“ segir jólasveinninn.
; Bára spyr þá hvort hún megi fara
f með honum heim.
Jólsveinninn hugsar nokkra stund og
j segir svo:
j „Jæja þá. í þetta sinn máttu koma
j með mér til Stóra-Bangsalands. í því
}. landi eru margir bangsar og mikið af
|j öðm dóti. Bangsamir framleiða dótið
i: sem þú og öll önnur böm fá í skóinn.
lati mannfolkið komast að þvi að þær
em lifandi og talandi. Fólk kæmi þá á
mslahaugana og leitaði gráðugum aug-
um og hröðum höndum að talandi
dósum og tortímdi lífi þeirra.
Ne-hei, vitlausar em dósimar ekki.
; Ein dósin, Lúlla fína, er alltaf í há-
í rauðu pinnahælunum sínum svo að
1 hún stendur varla í botninn; en þannig
l vill hún hafa það sú drembiláta dollu-
] dós. Og ósjaldan hafnar hún í einhverj- ^
l Heldur notast þær við það sem hent
j. hefur verið, svo sem snæri, klemmur,
•• hálfbmnnin kerti, poka o.fl. o.fl. til að
jí skreyta draslið á haugunum með - því
| að þær vilja hafa svolítið jólalegt.
; En ekki em jól nema dósirnar skreyti
j sig sjálfar. Allflestar eiga þær skó þó að
þeir séu hvor af sinni sortinni. Pað
j þykir með því allra fínasta sem sést á
i haugunum og allar klæðast þær þeim
j á jólunum. Þá hoppa þær og skoppa,
}. rúlla og velta um alla haugana eins og
i: sönnum áldósum sæmir.
Jólin eru að nálgast og allir eru famir
að undirbúa þau, líka dósimar á rusla-
haugunum.
í En jólaskrautið, sem dósimar nota,
’ er, eins og þið getið ímyndað ykkur,
: ekki af sama toga og skraut okkar
■ mannfólksins. Enda myndi sennilega
ij verða uppi fótur og fit ef dós undan
;j grænum baunum labbaði sig inn í
1 verslun og bæði afgreiðslustúlkuna um
§ skraut eða eitthvað þess háttar. Og
28 Æskan