Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 14

12
Um leið og Knattspyrnusamband ís-
lands þakkar Val hið mikia framlag
félagsins til eflingar knattspyrnunni á
íslandi, er skorað á hina ungu Vals-
menn, sem nú erfa félagið, að þeir sýni
í verki að þeir séu þess verðugir að
taka við þeim glæsilega arfi, sem til
þeirra fellur, þannig að Valur megi um
langa framtíð halda áfram að vera
cinn styrkasti hlekkurinn í öllu okkai'
kn attspyrnustarf i.
Heill þér Valur hálfrar aldar.
Björgvin Schram,
form. K. S. í.
□
Ásbjörn Sigurjónsson,
form. H. S. í.
Öllum íþróttaunnendum er vel kunn-
ugt um þátt Knattspyrnufélagsins Vals
í íþróttasögu landsins. Eitt fullkomn-
asta íþrótta- og félagsheimilið ásamt
íþróttasvæði o. fl. Þetta eru áþreifan-
leg minnismerki, sem sýna að Valsmenn
hafa lagt hart að sér í félagsmálaupp-
byggingu fyrir komandi kynslóð.
Valsmenn voru meðal þeirra fyrstu,
sem innleiddu og kepptu í handknatt-
leik hér á landi og þakka ég þeim fyrir
þátt þeirra fyrr og síðar til eflingar
þeirri ágætu íþrótt.
Áfam Valur.
Ásbjörn Sigurjónsson,
form. H, S. í.
_______VALSBLAÐIÐ____________ ___________ _____________________
aldrei neitt ósæmilegt eða ljótt. Guð blessi svæði vort, leik vorn og
líf. — Guðs orð segir: „Að öðru leyti, bræður, verið glaðir. Verið
fullkomnir, áminnið hvern annan, verið samhuga, verið friðsamir“.
Og svo allir til starfa! Allir á sinn stað! Áfram!“
Itæðan ber greinilega með sér hvernig leikurinn hefur opinberað
honum nýja leið til að ná til æskunnar, nýtt verkefni, einmitt á þeim
tíma þegar fundahöld í húsi KFUM lágu að mestu niðri. Hinar snjöllu
ræður hans og merkilega kvæði sem birt er í ritinu „Úti og Inni“, verð-
ur til í samstarfi við drengina, sem þar starfa og lifa.
Hrakningar.
Jafnframt því sem nýjar íþróttagreinar voru að nema hér land, hélt
tæknin einnig innreið sína í landið á ýmsum sviðum. Fengu hinir
ungu Valsmenn að finna fyrir því. Ekki höfðu þeir notið hins nýja
svæðis síns nema tæp tvö ár, þegar þeir urðu að þoka þaðan fyrir
mannvirki, því fyrsta og siðasta sinnar tegundar hér á landi, —
járnbraut.
Járnbraut þessi var lögð í sambandi við byggingu Reykjavíkurhafn-
ar, og var flutt eftir henni grjót úr öskjuhlíðinni til hafnargerðarinnar,
út í Örfirisey. Auðvitað þurfti hún að lenda yfir völlinn, eða eitt horn
hans.
Varð nú að flytja völlinn og var tekið til með sama áhuganum og
áður og virtist sem nú mundi friður lialdast um nokkra framtíð, en
því var ekki að heilsa, því árið 1917 er byrjað að reisa Loftskeyta-
stöðina á Melunum og þegar að því kom að reisa möstrin þurftu styrkt-
arstögin að teygja sig langt inn á völlinn og voru múruð þar niður
svo ómögulegt var að nota hann til æfinga.
En þessir frumherjar Vals voru ekki á því að gefast upp, og enn er
hafizt handa um að ryðja völl, og flutt nokkru norðar á Melana.
Munu Valsmenn nú hafa verið í þeirri góðu trú að þetta yrði þeim
griðastaður um langa framtíð. Að þeir þyrftu ekki að láta undan síga,
fvrir byggingum eða öðrum framkvæmdum. Liðu nú um það bil 8 ár,
en þá eru það að nokkru leyti veðurguðirnir, sem verða þess vald-
andi, að enn missa þeir völl sinn.
Árið 1925 gerist sá atburður að girðingin í kringum gamla völlinn,
sem var norðar á Melunum eða þar sem bæjarhúsin við Hringbraut
standa nú, skemmdist mjög í óveðri. Þótti þá naumast fært að byggja
hana upp aftur, og var horfið að því ráði að gera stærrí völl, og ekki
þótti tiltækilegra svæði til að reisa hann á, en einmitt svæði það, sem
Valsmenn höfðu rutt. Eftir þessa 14 ára hrakninga, og eftir að hafa
rutt sér þrjú æfingasvæði stóðu Valsmenn uppi vallarlauisr, en fengu
að nota hinn nýja völl á vissum kvöldum. Áður en félagið gekk í ÍSÍ
fékk það ekki að æfa á „Gamla vellinum“, og því nauðsynlegt að hafa
eigið svæði. Næstu 10 árin liðu án þess að úr rættist með vallarstæði
fyrir Valsmenn, en allan þann tíma munu þeir hafa hugsað til að byggja
sér völl og söknuðu þess að hafa ekki til umráða eigin völl, en þá
fékkst bráðabirgðaleyfi til að ryðja svæði suður við Öskjuhlíð, við
býlið Haukaland, og verður vikið nánar að því síðar í sögu þessari,
ásamt völlunum að Illíðarenda.
Fræðsluerindi og' fundir.
Fljótt reyndu drengirnir að afla sér þekkingar á knattspyrnunni,
og fengu til þess menn, sem k.vnnzt höfðu leiknum erlendis. Þannig
fengu þeir IJjalta Sigurðsson bróður Ásgeirs Sigurðssonar konsúls til