Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 34

32
VALSBLAÐIÐ
(ju&mundóóon:
Úr 25 ára afmælisblaðinu
.. .M o ii t"
Mér fellur betur að skrifa auglýs-
ingar, en setja saman grein í blaíS —
en vegna þess a?S „Valur“ hefir fariíS
fram á, atS ég segíSi eitthvaíS frá því,
sem ég man eftir af barnsárum mín-
um og Vals, þá vil ég segja frá einum
montnum ungum manni, sem hélt a?S
hann gaeti allt ---- en lá síðan á sínu
eigin monti, eins og flestir slíkir menn
gera fyrr e?Sa sítSar.
Eitt sinn er ég var á KFUM sam-
komu, souríSi síra FriíSrik FriíSriksson,
hvort ekki væri hér neinn, sem gæti
spilaíS á orgel. MikiíS langaíSi mig til a?S
standa upp og gefa mig fram, en kveiíS
hinsvegar fyrir, aíS þaíS myndi bera iof
mikitS á mér, og sat því kyr, en ég er
nú ekki alveg á sömu skoÖun núna!!
Einhver tilviljun var?S til þess, atS sá,
sem gaf sig fram sem spilara gafst upp,
og var þá tekinn annar unglingur í
þessa stöíSu. Ég man þa<S vel, aíS þessi
strákur var svo hræmontinn af því aÖ
geta klóraÖ sig áfram á sálmalögum,
aíS því tók engu tali. Hann var settur
f þaÖ embætti aÖ spila á fundum fyrir
stráka á aldrinum 10—14 ára. Af sér-
stökum ástæðum var mér þaíS vel kunn-
ugt, a?S hann leit mjög niður á þessa
litlu drengi, og eyddi stundum ekki ortSi
vi?S þá. Síra FriÖrik sá fljótt í gegnum
spilarann, og lyfti honum nú á æÖra
stig, og geríSi hann a?S organleikara í
U. D. (14—17 ára drengja). ----------- Þar
sem ég lék dálitiÖ á orgel fylgdist ég
vel me’Ö öllu, og man ég þaSS, a'Ö þessi
organleikari framleiddi stundum ógur-
leg hljóÖ úr orgelinu, en þa?S bar ótrú-
lega lítiÖ á því, vegna þess, aíS síra
Fri?Srik var þá kominn á svipstundu a?S
orgelinu og breiddi yfir þessi óhljóíS
metS sinni sterku og breitSu rödd, en
organleikarinn kenndi aftur á móti
þessum bannsettu, skrifuðu nótum um
óhljóÖin. Þótt þa?S gengi skrikkjótt atS
þeim: Þorkeli Ingvarssyni, Birni Blöndal og Magnúsi Pálssyni. Nefnd
þessi hóf þegar að skipuleggja og efla skemmtanalíf félagsins og vann
m. a. að því að farin yrði för í Þrastaskóg, sem tókst vel. Þá var gerð-
ur samningur við Glímufél. Ármann um að félagsmenn Vals gætu feng-
ið að stunda leikfimi hjá Ármanni, án þess að gerast þar félagar. Póst-
hólf var fengið handa félaginu og bréfsefni gerð með merki félagsins.
Safnað var dagsverkaloforðum allt að 70 vegna sjólaugar væntanlegrar
sundhallar og listi þar um með nöfnum þeirra sem dagsverkunum lof-
uðu, sendur ÍSÍ. Fjárhagsáætlanir til eflingar fjárhag félagsins voru
gerðar. Ilallast var í því sambandi að hlutaveltu, en er til kom var allt
slíkt bannað um þessar mundir. Ekki létu Valsmenn eða stjórnin slíkt
hindra sig. Hlutaveltan var haldin hinn 18. nóv. og flutt sig með
hana útfyrir bæinn, þangað sem hinn öflugi armur laganna náði ekki
til, alla leið út í Þormóðsstaði, en þar voru fiskhús mikil, þar sem
vítt var til veggja og hátt undir loft. Mun Ólafur H. Jónsson hafa verið
þar með í ráðum og lagt það lóð á vogaskálina sem dugði. Alliance átti
Þormóðsstaðina en framkvæmdastjórinn, Jón Ólafsson, var faðir Ólafs,
sem á þessum árum var mikill og áhugasamur leik- og starfsmaður í
Val. Ýmsir voru þeir, sem töldu mikil vandkvæði á að fara með „hluta-
veltu-fyrirtækið“ svo langt út úr bænum, fáir eða engir mundu fást til
að koma alla þessa óraleið. En hér fór vissulega á annan veg. Að vísu
hljóp Alliance hér undir bagga líka, með því að lána vörubíla sína til
fólksflutninga m. a. Enda varð sú raunin á, að aðsóknin varð svo gífur-
leg að fá eða engin dæmi eru til annars eins. Fólkið þyrptist að staðnum
og féll eins og holskefla inn í hin víðfeðmu salarkynni þess, um leið
og „slagbrandurinn" var tekinn frá dyrunum. Hlutaveltan, sem var
geysistór var uppurin á svipstundu, eins og engisprettur hefðu farið
þar um borð og bekki. Þetta mikla átak gaf Val ríflegan styrk fjár-
hagslega í aðra hönd, svo mikinn að það fór langt fram úr vonum
hinna bjartsýnustu. Hlutaveltunefndin vann þama stórvirki og mest-
ur varð þá hlutur Ólafs H. Jónssonar í þessu máli, því án hans full-
tingis hefði þetta ekki tekizt.
Árið 1929 var mikið athafnaár á sviði knattspymuíþróttarinnar í
heild hér í bænum. íslandsmótið var þetta ár sótt af fleiri félögum en
nokkru sinni fyrr, eða alls sex liðum. Auk Reykjavíkurfélaganna fjög-
urra, sem lengst af höfðu verið ein um hituna, komu nú tvö lið til
þátttöku utan af landi, annars vegar Vestmannaeyingar, sem stundum
höfðu að vísu tekið þátt í mótinu áður og Akureyringar, sem í þetta
sinn sendu lið í fyrsta skifti til keppni. Vestmannaeyingar komu „af
eigin rammleik" eins og það er orðað í ársskýrslu Vals þetta ár, en
Akureyringar nutu aðstoðar félaganna eða eins og segir í ársskýrsl-
unni, „en samið var um að félögin skyldu kosta dvöl Akureyringa hér“.
Lét Valur þar ekki sinn hlut eftir liggja í sambandi við þær mót-
tökur, minnugur norðurfararinnar 1927. Gistu margir Akureyring-
anna á heimilum Valsmanna og nutu þar hinnar beztu aðhlynningar og
gestrisni í hvívetna. Aðalbækistöð Akureyringanna var í húsakynnum
Axels Gunnarssonar í Hafnarstræti 8 og lét Axel ekki sitt eftir liggja
til að gera þeim dvölina sem þægilegasta, svo þeim fannst þar vera
eiginlega Valur einn, sem tæki á móti þeim. Þá kom hingað í heimsókn
í fyrsta skipti úrvalslið færeyskra knattspyrnumanna. Lék lið þetta
aðeins 2 leiki, enda viðstaðan ekki nema þrír dagar. Var annar leikurinn
við Val, sem sigraði með 4:1. Alls háði Valur þetta ár 27 kappleiki,
vann 17 þeirra en tapaði 7 og gerði þrjú jafntefli. Hafði félaginu aldrei
gengið eins vel og þetta ár. Það sigraði í vormóti 2. fl. og hlaut að