Valsblaðið - 11.05.1961, Síða 35

VALSBLAÐIÐ
33
Stjórn Vals og þjálfari 1929. ------ Frá v.: Pétur (Kristinsson, GutSmundur H. Pét-
ursson (þjálfari), Jón SiguríSsson (formaíur), Axel Gunnarsson, Halldór Arna-
son, Olafur SiguríSsson.
sigurlaunum nýjan bikar, sem gefinn var af Jóni Þorsteinssyni skó-
smíðameistara til keppni í þessum flokki. Til eignar varð að vinna
þenna bikar þrívegis í röð eða fimm sinnum alls. I haustmótinu varð
mikil barátta, en það mót stóð í heilan mánuð, í því tóku og þátt flokk-
ur frá Vestmannaeyjum. Baráttan um sigurinn stóð, svo sem oftast
áður, milli Vals og KR. Mátti þar vart á milli sjá um úrslitin, því
þrívegis urðu félögin að keppa, og skyldu tvívegis jöfn, í fyrstu lotu
með 2:2, þar næst 0:0 og loks sigraði KR á vítaspyrnu í þeirri þriðju.
I þessu móti var sú nýbreytni upp tekin að veita bezta liðsmanninum
úr hvorum flokki, verðlaun, sem voru knattspyi'nulögin gefin og áletruð
af forseta ÍSÍ. Þeir Valsmenn, sem þessa viðurkenningu hlutu voru
Bjarni Guðbjörnsson, Jóhannes Bergsteinsson, Jón Eiríksson og Þór-
arinn Andrésson. Þá skeði það einnig á þessu ári, að Valur vann í
fyrsta sinni 3. fl. mót, var það haustmótið. Útiæfingar höfðu aldrei
haldizt jafnlengi og þetta ár hjá félaginu, eða allt til jóla, og meira að
segja var æft á annan jóladag. Auk þess voru hafnar reglulegar inni-
æf’ingar á þessum vetri og var það í fyrsta skifti, sem það var gert,
en þeim stjórnaði Aðalsteinn Hallsson fimleikakennari. Allir flokkar
félagsins tóku þátt í þessum inniæfingum. Þá var samningurinn við
Glímufélagið Ármann um leikfimiæfingar endurnýjaður á árinu.
Seinni hluta vetrar annaðist félagið með aðstoð séra Fr. Fr. fundar-
efni á A-D fundi í KFUM, þeir Valsmenn, sem þar komu fram voru
þessir: Jón Sigurðsson, Pétur Kristinsson, Emil Thoroddsen og Garðar
Þorsteinsson. Á árinu voru lögð fram drög að gerð nýs félagsfána,
ennfremur merki útveguð á peysur félagsins svo og ný gerð hnappa-
gatamerkja. Um 70 nýir félagar bættust í hópinn, en alls var tala
félagsmanna þá komin hátt á sjöunda hundrað. Um sumarið var farin
fjölmenn skemmtiför austur í Þrastarskóg og að Sogsfossum.Á heim-
leiðinni var staðar numið að Kolviðarhóli og sezt þar að veizluborði.
Undir borðum voru ræður haldnar, hvatt til dáða og heitstrengingar
leiða sönginn, þá mátt sjá á organistan-
um, aÖ hann vissi af sér, og fór þatS svo,
a‘Ö hann tró'ð sér inn í aÖaldeildina, spil-
aÖi hann þar og á almennum samkomum
og lét mikitS á sér bera, meíSal annars
,,tróíS hann upp“, en þótt lög þau er
hann lék á orgeliíS vaeru vel þekkt,
voru þau oft ekki betur túlkuÖ á orgeliíS
en svo, aíS margir þekktu þau ekki. Meí
stöíSugu hrósi, og þá helzt þeirra, er
minna höftSu vit á hljómlist, jókst á
montiíS hjá piltinum og tók nú dóm-
kirkjuorgelitS undir sig og hélt konsert!
— /\iiir vorkenndu piltgreyinu og fékk
hann vœga blaÖadóma. Ekki minnkaíSi
viÖ þessa hljómleika álititS, sem hann
hafíSi á sjálfum sér, en þaíS hlaut aíS
koma aÖ því, atS þessi ungi matSur hlypi
af sér tærnar, og sjálfsálitiÖ brytist út
-- og þaíS skeíSi einmitt í knattspyrnu-
félaginu ,,Valur“.
AutSvitatS fór þaíS sem mann grunaíSi,
aíS þessi ungi matSur geríSist áberandi í
knattspyrnufélaginu.
Fyrir 25 árum var stofnaíS knatt-
spyrnufélagiíS Valur, af nokkrum áhuga-
sömum mönnum. Síra FriíSrik stjórna$Si
því meíS sinni fádæma þolinmæÖi og
alútS. VitS fengum stundum „utan und-
ir“ hjá honum, ef þa?S hraut út úr okk-
ur ljótt ortS, en þaíS var nú ekki svo
sárt, því vanalega fylgdi meíS ákveíSin
oríS, sem enduÖu metS faíSmlagi.
Þeir, sem ég man bezt eftir sem voru
í Val, voru: Stefán sál. Olafsson mark-
vöríSur --- mjög ákvetSinn og efnilegur
markvöríSur, sem allir litu upp til —,
Filipus GuíSmundsson múrarameistari,
Nikulás Halldórsson, trésm., bakvöríSur,
ásamt Helga Bjarnasyni múrara. Sem
miíSveríSir voru mjög framarlega sem
knattspyrnumenn og þéttir á velli, en
léttir í lund, Árni B. Björnsson, kgl.
gullsm., Sveinn Þorkelsson kaupmaÖur
og Pétur sál. Helgason og fleiri gótSir.
Þó mergilegt megi heita, þá man ég
ekki eftir hverjir aíSallega spiluíSu
fram, en þat$ eru þó sérstaklega 2 menn,
sem mér er ómögulegt aíS gleyma, en
þatS voru þeir Jóhannes SigurSsson og
svo þessi montni — sem sé ég sjálfur.
Eg kom því þannig fyrir, aíS strákarn-
ir létu mig ávalt fá boltann, því þá
þótti ég gótSur atS ,,plataí4, sem þá var