Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 59

VALSBLAÐIÐ
57
Li'ði'ð, sem lék í Drammen 1935, og reyndi ,,trebakksystemi'S<<. — Fremri röíS, f. v.:
Grímar Jónsson, Hermann Hermannsson, Frímann Helgason, Jóhannes Berg-
steinsson, Oskar Jósso. Aftari röíS: Olafur Gamalíelsson, GuÖmundur SiguríSsson,
Agnar BreiÖfjörÖ, Björgúlfur Baldursson, Hrólftur Benediktsson og Hólmgeir
Jónsson.
Valsmenn voru boðsgestir Norska knattspyrnusambandsins á leik
Þjóðverja og Norðmanna, en þeim leik lauk með jafntefli 1:1 og var
fjórða jafnteflið í röð. Leikur þessi var fyrsti „stóri leikurinn" sem við
höfðum séð og var því stórviðburður fyrir hina ungu og knattspymu-
þyrstu Valsmenn.
Dagarnir höfðu liðið hraðar en við vissum.
Grímar kvikur, hetja í heríSum,
hætta þá mikil steÖjar a<$.
Skiptir hann aldrei skapi í ferÖum
þótt skórnir og boltinn kreppi atS
Aldrei viíS konur kenndur var,
það kvenfólki sjálfsagt mislíkar.
MeÖ Kærnested eins og hlaupahestum
höppin og slysin skiptast á.
Þegar hann er í móði mestum
má oft hræÖileg tilþrif sjá.
BlóÖjárna’Öur í hold og húíJ
meS hóffjöíSrum úr ZimsensbútS.
Hrólfur fótum til hætSa bendir.
hlýzt sjaldan af því mikitS tjón.
Prentvillur oft í samleik sendir,
samt er hann fimur eins og ljón.
Við Thielsen hann hefur tánni spyrnt
tókst þó aíS gjalda í sömu mynt.
Óskar var harÖur í horn aíS taka,
hvergi smeykur viÖ bendu og þjark.
Ekki telur hann sér til saka
þótt sjaldan spyrni hann knetti í mark.
Knötturinn skóm hans skellur í,
skósalar einir græía á því.
Magnús sem örskot áfram þýtur,
enga hreyfingu greina má.
OríSastraumurinn úr honum flýtur,
ósköp og skelfing ganga á.
KallaÖur Maggi af öllum er,
því annar ,,Storm“-Mangi líka er hér.
Á Danagrund.
Við kveðjum Noreg og Svíþjóð tekur við, gróðursæl og búsældarleg.
Eins og ormur skríður lestin áfram. Gautaborg er stærsti viðkomu-
staðurinn á leiðinni. Inní ferjuna milli Helsingjaborgar og Helsingja-
eyrar smýgur lestin kl. 8 um kvöldið, og til Kaupmannahafnar er komið
tveim tímum síðar.
Var þar forkunnarvel tekið á móti okkur af KFUM-vinum okkar
frá 1931 og 1933. I móttökuveizlunni minntust danirnir Reykjavíkur
og íslands með mikilli vinsemd. Þar var og afhent ,,prógram“ yfir
tímann, sem við áttum að dveljast þar: HIK, sem hingað kom 1934
bauð í Dýragarðinn, og bauð einnig til kaffidrykkju í garðinum sjálfum.
Gönguferð um „Amalienborgplads" þar sem var aðsetur konungs ís-
lands og Danmerkur af guðs náð o. s. frv. Ferð um Löngulínu og sjó-
ferð til baka. Farið í turn Gruntvígskirkju. Fei'ð í ráðhúsið og í turn
þess með útsýn yfir alla Kaupmannahöfn, gengið í Sívalaturn, skoð-
að Thorvaldsensafnið, og veizla hjá Sveini Björnssyni sendiherra, þar
sem flokknum var tekið af miklum innileik.
Annars mættum við allstaðar vináttu, og var farið með okkur eins
og þjóðhöfðingja. Félagakvöldið, maður með manni, var skemmtilegt
(KFUM-maður tók sem sinn gest einn Valsmanna) og skapar nána
kynningu. Eftir kvöldið höfðu allir skemmt sér bezt!
Litli Jóhannes lætur ekki
lóÖirnar flókna í sléttum sjó.
Engan leikmann ég annan þekki
öllu minni en stóran þó.
Á skíSum oft má hitta hal,
hann er þá uppi í Jósefsdal.
Flestir gugna viíJ Gvend hinn rauíSa,
gugnar þar jafnvel KR-drótt.
A honum samt þeir eru aíS nau'Sa,
en aldrei frama til Gvendar sótt.
Nátthúfan hans er nau’Salík
nafna hans sunnan úr Grindavík.
Þessum einhuga glöíSu görpum
gæfa og sigur falli f skaut,
unz þeir í lífsins leiknum snörpum
leggja a?S velli hverja þraut.
Á kappleikjum hátt ég húrra skal,
hálfan ,,tíkall“ ég legg á Val.
GuÖmundur SigurÖsson.