Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 66

64
VALSBLAÐIÐ
rekja til ofangreinds misbrests í fé-
lagslífinu?
Eg býst við að allir, sem á annað
borð hafa augun opin, kannist við þess-
ar klíkur og hafi verið í einni eða
fleirum, og geta þar með sjálfir séð
uppruna þeirra áhrifa og fundið, hve
illa þær stangast við heilbrigt félags-^
lif.
Sem dæmi um, hve ýms smáatvik,
hvort sem þau eru góð eða ill, geta
brennt sig inn í meðvitund ungra fé-
laga, og ekki horfið, hve mikið sem
maður vildi til þess vinna, tek ég hér
tvö dæmi. Annað af mér, hitt af ein-
um mínum núvei’andi mótherja á vell-
inum.
Ég var 12 —13 ára, nýbyrjaður að
þekkja eldri leikmenn í félaginu. Það
var einn, sem sérstaklega vakti athygli
almennings þá um vorið. Ég mætti
honum á götu, þar sem hann var að
aka vagni og voru tveir stórir strákar
með honum. í barnslegri hrifningu yf-
ir því að vera í sama félagi og þessi
maður, nam ég staðar sem snöggvast,
er hann fer fram hjá mér, og nefni
nafn hans. Ég veit ekki fyr en ég fæ
þetta roknaspark í sitjandann, svo að
ég hendist langa leið í burt. Ég veit
núna alveg með vissu, að þessi maður
meinti ekkert illt með þessu, heldur
gerði þetta bara af asnalegu kæruleysi.
En ég held, að ég hafi aldrei verið sál-
arlega særður eins mikið í æsku minni,
eins og á þessari stundu, vegna þess,
að ég horfði svo mikið upp til þessa
manns, vegna getu hans fyrir Val.
Hitt dæmið er, eins og ég sagði áðan,
af manni úr öðru félagi. Þessi maður er
nú viðurkenndur sem skemmtilegur,
duglegur og drengilegur leikmaður.
Hann hafði engan sérstakan áhuga á
knattspyrnu, þegar hann var 14—16
ára, og var jafnvel að hugsa um að
hætta öllu sparki. Einu sinni sem oft-
ar var hann með félagi sínu að leika
í nauða ómerkilegum leik. Dómarinn
í leiknum, sem var einn af viðurkennd-
ustu leikmiönnum Vals, tók sérstaklega
eftir þessum dreng, og fannst hann
bera áberandi ,,sportmennsku“ með sér,
gengur til hans, um leið og allir fara
út af vellinum, styður hendi á axlimar
að geyma verðlaunagripi sína í. Var þetta til mikils hagræðis fyrir
starfsemina.
Það framtak Vals, að ryðja sér völl hafði hlotið velvilja og virðingu
borgaryfirvaldanna og styrktu þau Val með 1000.00 krónum, sem voru
nokkrir peningar þá og var þeim m. a. varið til þess, að reisa búnings-
klefa við völlinn og urðu þeir fokheldir á þessu sumri. Voru þeir byggð-
ir úr timbri.
;K-b e r '•
Heimsókn Aberdeen University Football club.
Að tilhlutan Bert Jack, sem var bæði kunnugur og félagi í Aberdeen
U. F. C.var kappliði þessa háskóla boðið að koma til Islands í keppnis-
för. Liðið var þá meistari í háskólakeppninni í Skotlandi. Þegar málið
hafði verið undirbúið að mestu leyti var ákveðið að bjóða K. R. að
vera með í heimsókninni, og varð það að samkomulagi. Liðið kom
síðan hingað til lands 3. júlí.
Lék liðið hér 4 kappleiki. Fyrsti leikurinn var við Val og lauk honum
með sigri Vals 1:0, og komu þau úrslit á óvart, þar sem skozkir háskól-
ar höfðu orð á sér fyrir að eiga góða knattspyrnumenn. Næsti leikur
var við úrval úr Val og KR og lauk honum með sigri úrvalsins 4:1.
þriðji leikurinn var við KR og unnu Skotarnir 3:2. Síðasti leikurinn
var svo aftur við úrval úr Val og KR. og vann úrvalið þá einnig með 4:1.
íþróttasamband íslands átti á þessu ári — 1937 — 25 ára afmæli,
af því tilefni fór stjórn ÍSÍ þess á leit við Val að leika afmælisleik sam-
bandsins og var leikið við Fram. Valur sigraði með 3:2. Afhenti Valur
sambandinu fálka úr brenndum leir með áletrun.
Seint á árinu fór Reidar Sörensen alfarinn af landi burt til Noregs,
en hann var, þrátt fyrir 15 ára dvöl hér, norskur ríkisborgari. Hann
var ekki heill heilsu og talið að hann mundi þola betur loftslagið í
Noregi.
Áður en Reidar fór hélt Valur honum samsæti, þar sem honum var
þökkuð ómetanleg störf fyrir félagið. Hann hafði valdið miklum straum-
hvörfum í knattspyrnunni í Val. Hann lagði megináherslu á það, að
fá leikmenn til að skilja hvað knattspyrna væri í raun og veru, og hvað
þyrfti að gera til þess að ná árangri, en hann var strangur þjálfari,
en með því tókst þó að ná þeim árangri, sem raun bar vitni. Því miður
féll það ekki í góðan jarðveg hjá þeim, sem ekki vildu skilja Sörensen
nógu vel. Þetta olli honum mikils angurs og varð til þess að hann,
ef til vill hefur horfið fyrr en ella frá Val, sem þó stendur enn í dag
hjarta hans næst.
Reidar á óskoraða virðingu Valsmanna, því hann átti mikinn þátt í
velgengi þessara ára og áhrifa hans gætti lengi eftir að hann fór.
I samsæti þessu var Reidar leystur út með gjöfum.
Ný félagslög.
Á aðalfundinum var samþykkt að efna til aukafundar síðar, en þar
skyldi stjórnin leggja fram uppkast að lögum fyrir félagið.
Það einkennilega var, að engin lög voru til skráð, og var því haldið
fram að þau hefðu aldrei verið til sem slík. Þó er þess getið í fyrstu
aðalfundargerð þeirri, sem til er, að rætt hafi verið um lagabreytingar,
en síðan er laga félagsins hvergi getið í skráðum heimildum, fyrr en
á árunum 1933—34 að farið er að tala um að semja lög félagsins, og