Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 111

VALSBLAÐIÐ
109
kvöld þeystust um á litlum túnblettinum innzt við Miðtún. Tæplega
var hægt að segja, að þarna væri um völl að ræða, aðeins smá grasflöt,
sem bæði var stutt og mjó, en þetta kvöld gerði hún fyllilega sitt gagn.
Ég er líka þakklátur Sveini Ragnarssyni í Fram, sem góðfúslega lán-
aði okkur afnot af þessu svæði þau tvö skifti, sem við þörfnuðumst
þess, til þess að geta hafið æfingar strax, áður en íþróttahúsin opnuðu.
Stúlkurnar nutu þess sýnilega í fyllsta máta, að vera nú loksins
byrjaðar handknattleiksæfingar hjá sínu eigin félagi, því að eftir
venjulegan æfingartíma, héldu þær enn um stund áfram, áður en þær
fengust til að hætta alveg. Þetta var fyrsta æfingin og ráðlegra var, að
fara sér ekki of geyst, til að byrja með.
Andlit margra hinna sautján stúlkna, sem þarna voru að leik voru
líka í rjóðara lagi — og allar voru þær glaðar og ánægðar, sem sigur-
vegarar, þegar við aftur snérum heim á leið, eftir þessa vel heppnuðu
fyrstu æfingu, sem varð til þess að brjóta stórt varanlegt blað í sögu
Vals.
Stofnendur.
Nöfn þeirra, sem urðu til að skapa þessi merku tímamót voru:
Áslaug Guðmundsdóttir, Elísabet Helgadóttir, Fríða Sigurðardóttir,
Guðbjörg Sigurjónsdóttir, Hrafnhildur Ágústsdóttir, Hulda Pálsdóttir,
Hólmfríður Sigurðardóttir, Inga Guðmundsdóttir, Ingigerður Gott-
skálksdóttir, Jóhanna Sigurðardóttir, Margrét Björnsdóttir, Rúna Sæ-
mundsdóttir, Sigríður Guðmannsdóttir, Sigríður Jónsdóttir, Sjöfn
Bjömsdóttir, Steinunn Ólafsdóttir, Svanhildur Björnsdóttir.
þessi nöfn munu verða skráð óafmáanlegu letri í annála félagsins,
til að geta borið um það hverjar þær voru, sem fyrstar urðu til að brjóta
þá ieið, sem svo margar ungar stúlkur Vals hafa síðan farið, og eiga
eftir að fara, á ókomnum árum, sjálfum sér og félaginu til velfarnaðar.
Strax á næstu æfingu, sem haldin var tveim dögum síðar, bættust
svo enn fjórar stúlkur í hópinn, þær: Anna Friðleifsdóttir, Áslaug
Jónsdóttir, Auður Guðmundsdóttir og Katrín Karlsdóttir.
9.
Allt sem gjörist á aÖ fœra
ungum þrek, aíS móti brekum
standi fast í trú og trausti,
tamning sjálfs aÖ læri frjálsir.
Allt sem gjörist á aS vera
örfun snjöll, að ræki köllun
og sér mætan or?Sstýr geti
ungir menn í lífsins sennu.
10.
Stefnu beina’ aíS halda, er hrynur
hamast bylja* um súíS og þiljur,
reynir á þrek í þrautataki,
þegar sýnast bjargir dvína.
Slíkan þroska ættlands æsku
er vort miíS aíS veita í friíSi,
sóknir haríSar seinna’ 'ef veríSa,
svo hún betur staÖizt geti.
II. ÞÁTTUR
Vitið þér ekki, að þeir sem á
skeiðvellinum hlaupa, hlaupa að
sönnu allir, en einn fær sigur-
launin. Hlaupið þannig, að þér
fáið þau.
1. Kor. 9, 24.
Inni æfingar.
Ekki þótti mér ráðlegt að boða til fleiri úti æfinga að sinni en þeirra
tveggja, sem getið hefur verið. Veðrið undanfarið hafði verið mjög
gott, en nú fór óðum að kólna, og þar sem ekkert afdrep var þarna
að hafa, hvorki til skjóls né fataskifta, var eins gott að fara varlega í
sakirnar, til að eiga það ekki á hættu að stúlkunum gæti orðið meint
af leikgleði sinni, vegna vosbúðar eða ofkælingar.
Eins og áður var sagt, hafði það orðið að samkomulagi með okkur
Úlfari, að við fengjum æfingatíma í íþróttahúsi Háskólans, en þar sem
húsið var ekki opnað til afnota fyrr en 1. október, fengum við á meðan
að notfæra okkur tíma karlaflokksins að Hálogalandi.
Vallarleysi. _
* • - <.•» V* W ' Bte'iv
Um vorið, þegar innanhússæfingunum lauk, var ráðgert að reynt
yrði að halda æfingunum áfram úti, ef nokkur tök væru á því að fá
einhvern samastað til æfinga. Þetta reyndist, því miður, alveg ókleyft.
Komið hafði til mála, að stjórn íþróttavallanna léti útbúa í SV-horni
„Melavallarins", malarvöll til handknattleiksæfinga. Þetta var að vísu
n.
Nú vil eg laga sanna sögu,
setja í stíl og engu skýla,
Um ungan dreng á vííSa vangi
vaskan mjög og hlýSinn lögum.
Heima sjaldan sat á kvöldin,
sótti leik og var ei smeykur;
barÖi fótum knött meS kæti,
keppti vel á sléttum melum.
12.
Brann úr augum eins og logar
æskuf jör, |en bros á vörum
sýndi aÖ stilling átti’ hann alla,
innri ró í hjarta fróu.
Fimur þótti, fremst er mátti
fremja leik á ’velli bleikum,
stinn sem björk hann stóíS í marki,
stiltur og snar í einu var hann.