Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 112

110
VALSBLAÐIÐ
Valur Benediktsson
Hefur verið einn af aðalforustumönn-
um handknattleiksins í Val. Ætíð reiðu-
búinn til starfa, ef þess er óskað. Hvetj-
andi aðra til dáða og starfa fyrir Val.
Stjórnarmaður í kappliði, landsliðsmað-
ur, dómari o. fl.
Sólmundur Jónsson
Hefur sýnt frábæran leik í handknatt-
leiksmarkinu. Leikið í landsliði Islands.
Oft verið stoð og stytta Valsliðsins, og
vakið aðdáun fyrir frábæra vörn.
Helgi Helgason
,,Paðii’“kvennaflokksins í Val. H'inn
ötuli og áhugasami brautryðjandi og
kennari handknattleiksstúlknanna um
skeið. Samvizkusamur félagi og leið-
beinandi. Markaði með þessu merkilega
starfi sínu heilladrjúg spor í sögu Vals.
gert, en völlurinn var svo síðbúinn, að komið var langt fram á sumar,
þegar framkvæmdunum við hann var loksins lokið, — og þó ekki lokið
að fullu, þar sem t. d. mörkin voru aldréi sett upp og ofaníburður hans
var svo gljúpur, að tæplega var hann nothæfur til þess sem hann
upphaflega var ætlaður.
Þegar hér var komið, var almennur áhugi stúlknanna þrotinn í bili,
en það sýndi sig að hann átti eftir að glæðast aftur, því að þegar
„Háskólinn“ var opnaður aftur til afnota 1. október, má næstum
segja að þær hafi beðið við dyrnar, eftir því að komast inn til æfinga
aftur.“ I ,
Völlur er byggður — þjálfarar koma og fara.
Árin eftir stríðið var sem knattspyrnunni hnignaði nokkuð, eins og
getið hefur verið, en handknattleikurinn átti þá góð ár og sigursæl.
Ötulir menn voru þar í forustu, eins og Grímar Jónsson, Þórður þor-
kelsson og Hafsteinn Guðmundsson. Ungu mennirnir fylgja fast á eftir
og á árinu 1948 vinnur annar flokkur íslandsmótið og hraðkeppnismótið
úti. í þeim flokki koma fram margir af þeim mönnum, sem æ síðan
hafa verið forustumenn handknattleiksins á velli og utan.
Það er greinilegt, að menn voru nokkuð uggandi um knattspyrnuna
á þessum árum, því stöðugt eru vallarvandræðin til umræðu á fundum.
Var þá stundum notast við svæði sem var opið, þar sem Heilsuvernd-
arstöðin er nú, og var þar oft íjölmennt, þó völlurinn væri ekki sem
beztur.
I beinu áframhaldi af því, voru þjálfaramálin ætíð ofarlega á baugi,
sem ein leiðin að bæta knattspyrnuna. Félagsheimilið var komið og
rættist gamall draumur félagsmanna, og kom í góðar þaríir.
Hinn draumurinn, um eigin völl, sem mun þó mikið eldri, rættist
3. sept. 1949, er hann var tekinn í notkun og vígður af séra Friðrik
Friðrikssyni.
Virðist sem árangur af þessu sé farinn að koma í ljós á árinu 1951,
því þá vinnur Valur Reykjavíkurmótið og einnig vor- og haustmót
árið eítir. Fram að þeim tíma, frá 1945, hafði Valur ekki unnið mót
í meistaraflokki, nema eitt árið, 1948. Var þar lengra á milli en 15
árin þar á undan.
Það hafði líka sín góðu áhrif, að stöðugt var verið að fá þjálfara
erlendis frá, þó stundum væri, að þeir næðu ekki þeim árangri, er
gert var ráð íyrir. Árin 1947 til 1953 liöfðu 5 erlendir þjálfarar komið
við sögu Vals, Murdo og Devine, sem áður er getið, en síðar kom
Buchioh frá Þýzkalandi, mikill kunnáttumaður um knattspyrnu, og
vildi innleiða stutta samleikinn, sem Valur tileinkaði sér á árunum
1930 til 1945. Ensk knattspyrna hafði tekið liug ýmsra yngri mann-
anna, sennilega eftir að hafa séð setuliðsmenn leika hér á stríðsárun-
um. það varð til þess að Buchloh náði ekki þeim árangri með stutta
samleikinn, sem æskilegt hefði verið.
Árið 1950 kemur svo Englendingurinn J. Finch, sem var hjá félaginu
í 2 ár, með sæmilegum árangrí. Á árinu 1953 kemur svo Eeidar Sören-
sen aftur til Vals og starfar hér mikinn hluta sumarsins og þjálfar
hér sem áhugamaður. Hann lagði mikla áherzlu á smáatriðin, sem
undirstöðu undir leikinn, en því miður skildu margir leikmanna það
ekki nógu vel, og náðu því ekki þeim árangri, sem eðlilegt hefði verið
hjá svo miklum kunnáttumanni.