Valsblaðið - 11.05.1961, Qupperneq 119

VALSBLAÐIÐ
117
ar, hins umsvifamikla kóngsbónda og leiðtoga þjóðar sinnar um ára-
bil, bæði á stjórnmála- og menningarsviði.
Að hverjum leik loknum var okkur haldin veizla, og áður en við yfir-
gáfum Færeyjar mikið lokasamkvæmi. í öllum þessum samkomum voru
margar ræður haldnar, sem að líkum lætur, en megináherzlu lögðu
allir færeysku ræðumennirnir á áframhaldandi og aukin samskipti Fær-
eyja og íslands á íþróttasviðinu. Af okkar hálfu var sannarlega vel
tekið undir það, að þessar tvær fámennustu Norðurlandaþjóðir styddu
hvor aðra með ráðum og dáð á þessu sviði.
Eins og áður er sagt voru allir þeir, sem við kynntumst í þessari
för sérlega vinsamlegir í okkar garð, en í þessu sambandi vil ég þó
nefna einn mann á nafn, sem umfram aðra ágæta menn átti hug okkar,
en það var Martin Holm, lögþingsmaður og forseti íþróttasambands
Færeyja."
Á aðalfundi félagsins, haustið 1952 kom nýr maður fram á sjón-
arsviðið sem formaður í Val. Það var Gunnar Vagnsson. Gunnar hafði
lítt starfað í Val áður, en hinsvegar mörgum Valsmönnum að góðu
einu kunnur og fyrir áeggjan þeirra, einkum þó Grímars Jónssonar,
sem hafði áður fyrr átt samstarf við hann, innan Glímufélagsins Ár-
mann, lét Gunnar tilleiðast að takast það vandaverk á hendur, að veita
Val forystu fyrst um sinn. I Gunnari Vagnssyni eignaðist Valur far-
sælan og gætinn forystumann, sem naut vaxandi vinsælda innan fé-
lagsins eftir því sem tímar liðu. Starf hans mótaðist lílca allt af góð-
vild og sanngirni, jafnt innan félagsins sem utan. Gunnar gegndi for-
mannsstöðunni fimm ár í röð, eða til aðalfundarins 1957, að hann lét
af störfum formanns, en átti eftir sem áður sæti í stjórninni, sem
varaformaður.
45 ár að baki.
Árið 1956 á 45 ára afmæli félagsins ritar Gunnar ágæta yfirlitsgrein
um starfsemi þess síðustu fimm árin, og segir þar m. a. svo:
,,Segja má að skipta megi starfsemi félagsins í þrjá meginþætti:
fþróttalega, félagslega og fjárhagslega. Að sjálfsögðu er enginn þeirra
sjálfstæður. Þeir grípa hver inn í annan á margvíslegan hátt og eiga
það sameiginlegt, að enginn þeirra getur staðið með blóma nema hin-
um vegni vel. Þegar um er að ræða jafn umfangsmikla starfsemi og
rekstur knattspyrnufélags á stærð við Val, er höfuðnauðsyn að hafa
á að skipa virkum félögum með margháttaða reynslu í félagsstarfi,
reynda leiðbeinendur á sviði íþrótta og félagslífs, fyrirhyggjusama,
framsýna og ötula framkvæmdamenn að uppbyggingu og rekstri þeirra
mannvirkja, sem risin eru og eru að rísa og verða eiga undirstaða að
íþróttalegri velgengni. Það er gæfa Vals, að enn nýtur félagið starfs-
krafta þeirra manna, sem eigi aðeins síðasta aldarfjórðunginn, heldur
enn áður, rituðu blöð sín í sögu hans, auk hinna fjölmörgu, sem á
síðari árum hafa bætzt í hópinn. Ég dreg í efa, að hinir yngri menn
í félaginu geri sér ljóst, hver styrkur er í þessu fólginn, né meti svo
sem vert er. Hitt er augljóst, að velferð félagsins er undir því komin,
að nægilega margir verði til þess að taka merkið upp, jafnóðum og
hinir eldri, fyrir órjúfanlegt lögmál tímans, heltast úr lestinni. Á því
byggir félagið okkar allt sitt traust.“
I tilefni þessai’a tímamóta er allmikið um dýrðir. Veizla er haldin
11. maí í Tjarnarkaffi, þar er margt um manninn, m. a. allir helztu
dagsbrún þraut, en me$ himin-
skautum
bak viíi rúm og rúmsins tfma
rann upp skraut, er hugurinn
þaut um.
23.
„HvatS var þaíS, sem heyr?Si, eg áíSan,
heilög oríS úr lífsins foríSa,
lífs £ knattleik a?S vér ættum
æíSra skeiíS aíS marki þreyíSu.
Himinköllun örfar alla
út í raun, en sigurlaunin
oss munu veitast, ef vér þjótum
eftir hnossi feril krossins.
24.
Þrá ég kenni í anda inni,
ólgar blótS sem heitt í glótSum.
Löngun eftir ætSra krafti
oft ég finn í sálu minni.
Enn þó hreint mig hjarta vantar,
hart er strítS vitS freisting títSum,
ytra rátS þótt reyni* og ætSi
rétt atS vanda í skyldu bandi.
25.
Meginsynd ég mína’ hef funditS,
mjög er gjálíft hjartatS þjáir,
hennar vegna votSi magnast,
vaxitS brátt fær dulinn máttur.
Hvar ég stætSi, ef dimmur dautSi
dytti á skjótt sem veglaus nóttin?
Þá ég hnossitS hlyti atS missa,
hulinn skömm og mörgum vömmum.
26.
Lypti’ ég hjarta’ í húmi svörtu
hátt til þín, minn gutS, er skína
himinstjörnur breysku barni,
bitS ég þig á leynistigum:
Gef mér fritS á foldarleitSum,
fatSmi veftSu fmig og geftSu
mér þann styrk atS meigi’ eg orka
marki atS ná, sem heitt ég þrái“.
27.
Þannig lengi á leyni göngu
ljúft hann batS, en himna fatSir
heyrtSi bæn og vísar vonir
vakti hreinar ungum sveini.
Kom frá hætSum himnesk gletSi
hugann í metS fritSi nýjum;
áform gótS þar inni fætSast,
allt vartS bjart í sál og hjarta.