Valsblaðið - 24.12.1968, Síða 3

Q
VALUR
JÓLIN 1968 27. TÖLUBLAÐ
UTGEFANDI: Knattspyrnufélagið VALUR. Félagsheimili, íþróttahús og leikvellir að Hlíðarenda við Laufósveg. RITSTJÓRN: Einax
Björnsson, Frrmann Helgason og Gunnar Vagnsson. Auglýsingaritstjóri: Friðjón Guðbjömsson. Prentað í ísafoldarprentsmlðju hf.
Blessuð jólin eru aÖ koma. Enn sem fyrr vekja þau
tilhlökkun barnanna og þrá hinna eldri samfara spyrj-
andi undrun. Hver er leyndardómur jólanna? HvaÖ
skyldi þaS í raun og veru vera, sem mestu máli skiptir
í sambandi viS jólin? Eru þau ekki aSeins hin forna
miSsvetrarhátíS í nýjum búningi? Eru þau nokkuS
annaS en gamall siSur, sem slyngir kaupsýslumenn
hafa sérstaklega kunnáS aS nota sér?
FyrirferSarmikill undirbúningur er hafinn mörg-
um vikum fyrir jól. Miklu er eytt af peningum og
kröftum, og fáir virSast í raun og veru telja þaS eftir.
Raunar er ekki ólíklegt, aS margur maSurinn verSi aS
hafa eilítiS minna viS aS þessu sinni, þar sem efna-
hagurinn leyfir ekkert bruSl. Og þá spyrja menn líka,
hvdS megi vanta og hvaS ekki. HvaS þarf til þess aS
menn geti haldiS jól?
En svo eru líka aSrir, sem alls engan viSbúnaS hafa.
Þeir koma því ekki viS af einhverjum sökum, éSa þá
aS löngunin er alls ekki fyrir hendi. Menn segja, aS
jólin séu hátíS Ijósanna og gléSinnar. ÞaS er satt, en
gleymum því ekki, aS þeir eru einnig margir sem
daprir eru á jólunum. Ég hugsa um alla þá, sem finna
þá betur til þess en endranær, hve myrkriS umhverfis
þá er svart, myrkur einmanaleika, örvœntingar og
sorgar. Og aftur er spurt: Hafa jólin þá ekkert aS gefa
slíku fólki?
MdSur nokkur, sem búsettur er í Japan, hefir lýst
undrun sinni á því, sem fyrir augu hans bar fyrstu
jólin þar. Hann átti heima í smáborg einni. Þegar líSa
tók dS jólum voru verzlanirnar skreyttar, eins og siS-
ur er á Vesturlöndum. Litríkar gluggaskreytingar
komu í Ijós, en eitt vantaSi. Hvergi var neitt, sem leitt
gat hugann aS tilefni jólanna. Engin jólastjarna, eng-
in lítil jata, engir vitringar í leit aS nýfœddum kon-
ungi. Kaupmenn virtust hagnast vel á löngun manna
í tilbreytingu, gléSskap, gjafir og skraut, en í verzl-
unargluggum þeirra mátti víSa sjá kvéSjur, sem hljóS-
uSu eitthvaS á þessa leiS: GléSilega x-hátíS. — Allir
vita, aS x er tákn þess óþekkta.
HvaS þarf til, svo aS jólin verSi annaS og meira en
x-hátíS, tilefnislausir gléSidagar í skammdegismyrkri?
Því er auSsvaraS. Til þess þurfa menn aS eiga trú, trú
á undursamlegan boSskap jólanna. Án trúar verSa
jólin hátíS hinnar óþekktu stœrSar, þrátt fyrir allan
iburS, gjafir og gléSskap. Sé trúin fyrir hendi, breytir
þaS i raun og veru engu, þótt. allt hitt vanti. ÞáS sem
máli skiptir á heilögum jólum er fagndSarerindiS
sjálft, bóSskapurinn um kærleika GuSs.
ÞaS er éSli þess kœrleika aS gefa og fórna. Hvern
einasta dag eys GuS af auSlegS sinni yfir mannkyniS
allt, yfir vonda og góSa, yfir allt sem anda dregur.
En á jólunum er oss tjáS, aS jafnvel þetta hafi ekki
þótt nóg. Þá brustu allar hömlur, þá streymdi kær-
leikur GuSs yfir sem aldrei fyrr. ÞaS var andsvar
GuSs viS öllu böli, allri eymd og sorg og neýS á þess-
ari jörS, því aS þá gaf GuS sjálfan sig.
Oss öllum mikinn fögnuS flytur
sá friSarengill skœr:
Sá GuS, er hœst á himni situr,
er hér á jörS oss nær.
Jesús þýSir frelsari eSa GuS frelsar. Þegar hann
kom, birtist björgunarmaSur vor, árnaSarmaSur allra
LÁHDí>Uöií ASAf k;
277024
fSLAKDS