Valsblaðið - 24.12.1968, Síða 21

VALSBLAÐIÐ
19
1 slandsmeistarar Vals (innanhúss) 1968. Fremsta röð frá
vinstri: Björg GuSmundsdátfir, Sigurjóna Sigurðardáttir.
Guðbjörg Arnadóltir. fyrirliði, Anna B. Jóhannesdóttir.
MiÖröÖ frá vinstri: F.rla Magnúsdóttir, Sigrún GuÖmunds-
dóttir, I'óranna Pálsdóttir, Hrafnhildur Ingólfsdóttir,
RagnheiÖur Lárusdóttir. Afiasta röö frá vinstri: Ólöf Sig-
urÖardóttir, Þórarinn Eyþórsson, þjálfari, GuÖbjörg Egils-
dóttir, Sigrún Ingólfsdótiir.
varðandi handknattlelkinn sjálfan,
og eins nokkuð persónulegar spurn-
ingar, sem þó hafa allar samanlagt
áhrif á iðkun handknattleiksins í fé-
laginu.
Með þessu hyggjumst við ná til
leikmannanna sjálfra og fá þá til
að segja hvað er að og hvað þurfi
að laga. Alls hafa 14 manns svarað
spumingunum, og verður ekki ann-
að sagt, en að svörin séu skemmti-
leg og gefi vissa vitneskju um hug
piltanna til starfs, þjálfunar og fram-
komu þéirra innan vallar sem utan.
Sum svörin em skemmtileg og lær-
dómsrík, og samandregin fæst mikill
fróðleikur, sem liægt er að hyggja
á til frambúðar, og á þessum svör-
um höfum við byggt starfsemina í
vetur.
Þórarinn dregur fram bréfabunk-
ann og við rennum augum yfir hann,
og verður ekki annað sagt en að þar
komi margt fram, og að bréfin séu
skrifuð af einlægni og hreinskilni og
miklum áhuga að leysa það sem fyrir
spyrjendum vakir. Sum þeirra eru
það skemmtileg og opinská að það
væri freistandi að birta þau í heild,
en til þess er ekki rúm, en aðeins
verða teknar glefsur úr fáeinum
þeirra.
Einn segir meðal annars: Veik-
asta hlið liðsins er á köflum vörnin,
sem nær þó afburða leik einstaka
sinnum. Það er hart að geta ekki
haldið 5—6 marka forskoti, sem
náðst hefir í fyrri hálfleik. Síðastlið-
inn vetur hefir mér einnig fundizt
vanta að menn kæmu fullir alvöru
og leikgleði til leiks þrátt fyrir ræki-
lega og góða fundi fyrir keppni.
(Mönnum væri líka hollt að hafa
innar vinnist ekki og þrír leikir eft-
í minni, að þótt fyrsta sæti deildar-
ir, sem getur komið liðinu í annað
eða þriðja sæti, að ekki á að slappa
af fyrr en þeim leikjum er lokið).
Og hann heldur áfram, og svarar
annarri spurningu: Æfingasókn og
keppni um að komast i liðið í byrj-
un tímabils veldur góðri byrjun. I
fyrstu hafa menn meira gaman af
leiknum, en margir gerast þreyttir
er á líður og gera jafnvel ekki grein-
armun á keppni og æfingu, til dæm-
is landsliðsmenn, sem standa í
ströngu svo til allan veturinn. Þeg-
ar menn eru orðnir „vissir“ um
sæti sitt i liðinu, kemur líka oft upp
í þeim kæruleysi, sem sýr.ir sig í of
miklum tilburðum þeirra á velli, og
lélegri æfingasókn.
Annar segir: Satt að segja hefi ég
ekki séð neitt sterkt hjá liðinu. Mér
hefir virzt sem það hafi átt að byggja
liðið upp á einstaklingsframtaki, en
ekki á samspili, sem allir vita að er
það eina rétta, ef einhver árangiu
á að nást. Satt að segja finnst mér
þessa fáu leiki sem ég hefi leikið, að
2 eða 3 menn ætiu að vinna leikinn
hver með sínu „special“ framtaki,
og levfa hinum að hlaupa með:
Og enn svarar þessi sami: ....
Ég hefi ekki fylgzt með þreki mínu
fyrr en í vetur, en hefi áhuga á að
halda þeirri venju áfram, að láta
mæla það.
Æfingar þær, sem ég hefi sótt hjá
meistaraflokki, hafa orðið mér von-
brigði, ég hélt áður að allir hefðu
áhuga að leggja hart að sér, en hvað
sé ég: Menn, sem sumir virðast vera
skyldir letidýrinu að einhverju leyti.
Þeir eru máttlitlir á æfingu, hlaupa
kannske ekki á fullum hraða, og
margt sem þeir gera með hangandi
hendi. Þannig menn mega alveg eins
vera heima í hægindastól og horfa
á sjónvarp. Þetta lítur út fyrir að
vera líknarstarfsemi sem þeir eru að
gera með því að mæta. . . . Ég æfi
til þess að verða betri og þola meiri
átök, en ekki til að koma inn á völl