Valsblaðið - 24.12.1968, Síða 28

26
VALSBLAÐIÐ
æfingum og í leik. Séra Friðrik
kom fljótlega auga á gildi knatt-
spyrnunnar sem hjálparmeðals,
sem gat stuðlað að því að gera
drengina betri, göfugri og heiðar-
legri, ef rétt var á öllu haldið, enda
segir hann í einu kvæða sinna:
Leikur er mynd af lífi stundar
lærdóm bakvið sjá má spakan.“
Auk þess sem lúðrasveit drengja
lék í upphafi athafnarinnar undir
stjórn Kai'ls Runólfssonar tón-
skálds, lék hún milli atriða og lauk
athöfninni með því að leika lag
eftir séra Friðrik. EB
-K
Ræða Jóns Sigurðssonar
borgarlæknis:
við athöfn á Valsvelli við styttu
séra Friðriks Friðrikssonar á ald-
arafmæli hans, 25. maí 1968.
Við minnumst í dag séra Frið-
riks Friðrikssonar, sem fæddist
fyrir réttum 100 árum að Hálsi í
Svarfaðardal.
Faðir hans var skipa- og báta-
smiður, mikill hagleiksmaður, en
„ekki erfði ég þennan hagleik“,
segir Friðrik í upphafi ævisögu
sinnar, „því ég hefi aldrei getað
tálgað óskakkan hrífutind“.
Gáfur hans lágu á öðru sviði, og
svo frábærar voru þær, að hann
var af lærðum mönnum eindregið
hvattur til að ganga menntaveg-
inn, þrátt fyrir mikla fátækt, en
það var mjög óvenjulegt á þeirri
tíð.
Blásnauður og vinafár kom
hann hingað til bæjarins, þar sem
hann átti eftir að vinna sitt óvið-
jafnanlega ævistarf, og aðra nótt
sína hér svaf hann á milli leiða í
kirkjugarðinum. Skólaár hans
voru, eins og allt hans líf, við-
burðarík. Hér var enginn meðal-
maður á ferð.
Að loknu stúdentsprófi stundaði
hann um hríð málfræði við Kaup-
mannahafnar háskóla. Á þeim tíma
kynntist hann starfsemi Kristilegs
félags ungra manna og gerðist
Jón SigurSsson.
mikilvirkur og mikið virtur þátt-
takandi í því starfi. Hann varð
landsþekktur og mikið dáður í
Danmörku, enda elskaði hann það
land næst sínu eigin.
Séra Friðrik hvarf frá mál-
fræðinámi, sneri heim, las guð-
fræði og útskrifaðist úr Presta-
skólanum aldamótaárið.
Árið áður hafði hann stofnað
Kristilegt félag ungra manna hér
í Reykjavík, og með því hófst lífs-
starf hans, starf fyrir íslenzka
æsku,- Hann vann unga menn til
fylgis við Guð. Hann átti bjarg-
fasta trú, sem hann boðaði af hríf-
andi fögnuði. Hann vann að því að
fegra líf ungra manna, hann vildi
kenna þeim hreinleika og heiðar-
leik í hugsun og framkomu, góð-
vild og kærleik hvers til annars.
Hann vildi jafnframt efla unga
menn til dáða, til að vinna föður-
landi sínu gagn- Enginn hefur
gert meira en hann til að vekja
ættjarðarást hjá ungum mönnum
Æska landsins lét heillast af af-
burða gáfum hans og aðlaðandi
persónuleika, hans óbilandi kær-
leika og fórnfýsi, en henni voru
engin takmörk sett. Umburðar-
lyndi hans var við brugðið, hann
skildi alla og allt öðrum betur.
Hann var mildur og ljúfur og
ávallt manna glaðastur. Hann var
óvæginn við sjálfan sig og átti því
gott með að aga aðra. Hann lifði
fyrir aðra, án hugsunar um per-
sónulegan ávinning. Hann skeytti
aldrei um fjárhagslega afkomu
sína en treysti á æðri forsjá í því
efni og varð að trú sinni. Hann
var mikill lærdómsmaður, skáld
gott, bæði á bundið mál og óbund-
ið, og eru sumir sálmar hans meðal
þeirra fegurstu, sem við eigum.
Minni hans var með ólíkindum og
frásagnarlistin einstök.
Sér° Friðrik varð því fljótt
hin mi. i og óviðjafnanlegi leið-
togi íslenzkrar æsku.
LúSrasveit drengja leikur á aldarafmœli séra Friðriks Friðrikssonar á minningarhátið að
Hliðarenda.