Valsblaðið - 24.12.1968, Qupperneq 39

V ALSBLAÐIÐ
37
lögð og undirbúin af Jóni Sigurðs-
syni núverandi borgarlækni, einum
ágætasta forystumanni Vals fyrr og
síðar, og séra Friðrik Friðrikssyni,
sem einnig voru fjararstjórar.
Þá er það að séra Friðrik gefur
Val litgáfuréttinn á bók sinni
,,Keppinautar“, og er ráðizt í það að
gefa hana út, og skyldi ágóðinn
renna til utanferðarinnar. Var hverj-
um þátttakanda gert að selja eins og
þeir gætu af bókinni, og unnu menn
af kappi að því, með góðum árangri,
og létti það mjög undir með kostnað
ferðarinnar. Undirbúningsfundirnir
voru skemmtilegir og höfðu ómetan-
legt félagslegt gíldi.
Síðari ferðin var svo bein afleið-
ing af þeirri fyrri, en með nokkuð
auknu „prógrammi“, þar sem einnig
var keppt í Noregi. Allur undirbún-
ingur var með sama sniði og fyrir
ferðina 1931.
Milli þessara ferða ræðst svo Val-
ur, fyrst allra félaga, í það að taka
á móti erlendu knattspyrnuliði, en
það gerðist 1933, er knattspyrnufé-
leg KFIJM i Kaupmannahöfn kom
hingað i heimsókn.
Eftirminnilegur verður mér einn-
ig leikur, sem Valur lék við þýzkt
úrvalslið hér á Melavellinum. Þetta
lið var mjög sterkt, því að í þá daga
var litið á slíka fulltrúa Þýzkalands
sem sýnishorn af ágæti þeiiTar þjóð-
ar. Þjóðverjum þótti mikið í mun að
koma með sigra heim. En Valsmenn
voru ekki á því að gefast upp fyrir-
fram fyrir „germönum“, og hugðust
selja sig dýru verði, i þessari viður-
eign, og það stóðu þeir við. Er ekki
að orðlengja, að vart mátti á milli
sjá og þó voru það Valsmenn, sem
skoruðu fyrst, og harðnaði þá leik-
urinn, og þar kom örstuttu fyrir
leikslok að Þjóðverjum tókst að jafna,
og endaði leikurinn því 1:1.
Mörg lið hafa komið hingað til
keppni erlendis frá, og mörg þeirra
hafa sýnt góða knattspymu. Þó verð-
ur mér einna minnistæðast unglinga-
lið frá Tékkóslóvakíu, sem hér var
fyrir um það bil 10 árum. öll fram-
koma þess á vellinum, leikni með
knöttinn og skilningur á þvi, hvem-
ig ætti að leika knattspyrnu, þannig
að hún yrði sem skemmtilegust, list-
rænust og litríkust, ef svo mætti
segja.
Við það bættist, að öll framkoma
Tékkanna, utan vallarins, var með
ágætum að sliks munu fá dæmi hér
um erlend lið. Kjaminn úr þessu liði
lék svo í flokki Tékka í HM 1962,
sem urðu þá í öðm sæti keppninnar.
Þá verður Sovét-liðið Lokomotiv,
sem hér var nokkru fyrr á vegum
KRR, einnig minnistætt fyrir ó-
venjulega og leikandi knattspymu,
þar sem allir voru með allan tímami.
t sambandi við tékkneska liðið má
geta þess, að góður félagi minn í
Val sagði mér, að hann hefði hitt
miðherja liðsins nokkrum árum síð-
ar, þar sem hann æfði með aðstoð-
armanni, á knattspyrnuvelli í Prag.
Þegar hann frétti að maður frá ts-
landi væri þar á ferð, gaf hann sig
á tal við hann og ræddi um íslands-
förina. Lét hann þess getið meðal
annars, að hann miimtist þessarar
ferðar, sem einnar þeirra skemmti-
legustu og beztu, sem hann hefði
tekið þátt í. Lauk hann miklu lofs-
orði á móttökurnar og brosti út und-
ir eyru, þegar hann minntist á hinn
dásamlega fisk sem hann liefði feng-
ið þar að borða.
Aðspurður um álit hans á íslenzk-
um knattspymumönnum, svaraði
hann: Þeir eru duglegir, en þeir
leggja sýnilega ekki næga rækt við
þjálfunina. Hann bað þennan Vals-
mami að skila kæm kveðju til allra
knattspyrnumanna á íslandi, með
jjakklæti fyrir síðast.
Finnst mér að þessa kveðju megi
endurtaka hér.
Og ekki má gleyma því sem næst
okkur stendur á spjöldum sögunnar,
en það er leikur Vals við Benfica í
september s.l„ sem var ógleymanleg
stund, og verður lengi til vitnað. Þó
finnst mér sem Valsmanni, að tapið
fyrir fyrsta flokk KR. fáum dögum
síðar, hafi sópað burt miklu af ljóma
leiksins milli liinna fyrrnefndu liða.
En þannig er knattspyrnan, þar
skiptast á skin og skúrir, en þegar
tíminn hefir breitt sína miskunn-
sömu blæju yfir misfellurnar, er það
fyrst og fremst á hið bjarta í endur-
minningunni sem bregður blæ blik-
andi fjarlægðar.
Áhrifamesti atburðurinn innan
Vals er án efa kaupin á Hlíðarenda.
Þau atvik, sem ég nefndi hér að
framan, höfðu meira tímabundin á-
hrif, sem meira og minna hurfu með
þeim mönnum, sem þar voru að
verki, en lögðu þó vissan grundvöll að
íþróttalegri getu um langa framtið.
Hlíðarendakaupin, og það sem þar
hefir gerzt síðan, hafa markað var-
anleg spor í framtíðartilveru félags-
ins. Þangað eiga íþróttakynslóðimar
að geta sótt líkamlega hreysti og
þroskandi félagslíf, en það er þó m.
a. komið undir krafti og dugnaði
ráðandi manna í félaginu, á hverj-
um tíma, hvort þetta verður sem
skyldi og sá árangur náist sem við
allir óskum eftir.
Vart verður svo um Hlíðarenda
rætt, að ekki sé minnst Ólafs Sig-
urðssonar, sem um árabil var for-
maður Vals, leikmaður og félagi,
allt frá unglingsárum. Honum öðr-
um fremur, framsýni hans og bjart-
sýni, bera þakkir fyrir þá aðstöðu
sem Vals-félögum í nútíð og fram-
tíð hafa verið sköpuð.
Á tímabilinu 1930 til 1945 eignast
Valur lið og knattspymumemi sem
mér verða margir hverjir minnistæð-
ir, og liðin frá þeim tima verða í
mínum huga ein þau beztu sem ég
minnist í Val. Það sannar nokkuð
orð mín, að á þessum tíma varð Val-
ur 11 sinnum Islandsmeistari. Því
er ekki' að neita að KR átti líka á
þessu tímabili mörg góð og eftir-
minnileg lið, enda voru þessi félög
toppur knattspymunnar á þessum
árum. Síðar koma svo Skagamenn,
sem sannarlega settu svip á knatt-
spyrnuna hér, yfir alllangt timabil.
AðstœSur fyrr og nú?
Þegar þú spyrð um þetta, minnist
ég þess frá fyrstu árum mínum hér
á Melavellinum, að mér fannst það
bara gott að geta farið í svalt steypi-
bað eftir æfingu og leiki, manni
fannst það hressandi eftir að hafa
verið í einu svitabaði úti á vellinum.
Mér fannst þetta ágætt og mun betra
en að fara út í kalda tjöm og velta
sér þar, eins og við urðum að gera
ó Seyðisfirði, eftir æfingamar og
leikina!
En þvilík bylting þegar gashitun
var sett upp á Melavellinum, þar
sem fjórir menn gátu baðað sig, ef
snarlega var að gengið, fyrn 25-eyr-
ing, sem settur var í gassjálfsalann.
Nei, það leikur ekki á tveim tung-
um að allar aðstæður em nú vissu-
lega með öðmm og fullkomnari