Valsblaðið - 24.12.1968, Qupperneq 54

52
VALSBLAÐIÐ
ALBERT GDÐMDNDSSON
Heimsborgarinn og dmlómatinn, „hvíta perlan“, snillingurinn og „Gentehnan“ vallarins.
Albert GuSrnundsson. Til vinstri viS hann,
Glasgow Rangers ofar og Arsenals neSar.
Þegar við í blaðnefndinni fór-
um að raða niður efni í þetta blað,
þótti okkur rétt, eins og oftast áð-
ur að hafa frásögn af kunnum
íþróttamanni. Að þessu sinni var
ákveðið að fara ekki í leit að er-
lendum manni, en fá frásögn frá-
íslenzkum manni, sem hlotið hef-
ur mikla frsegð og viðurkenningu
meðal evrópskra knattspyrnu-
manna, sem sagt Albert Guð-
mundssyni.
Það kom í hlut undirritaðs að
fara þess á leit við Albert að hann
segði lesendum Valsblaðsins frá
2—8 leikjum, sem honum væru
sérstaklega eftirminnilegir.
hangandi á veggnum, eru skildir félaganna
Fáir menn munu hafa eins mik-
ið við tímann að gera eins og Al-
bert, því hann er liðtækur víðar
en á knattspyi’nuvellinum, og
djarfur og áræðinn við hin dag-
legu viðfangsefni, sem að honum
sækja í tíma og ótíma, og virðist
satt að segja alltaf til í að takast
á við erfiðleika, sem honum hefur
hingað til tekist að sigrast á.
Kannske er hann alltaf í vissri
keppni, tilbúinn að skora sigur-
markið þegar tækifærin gefast, ef
til vill er knattspyrnan forleikur-
inn að því sem síðar hefur verið að
skapast, og er enn í sköpun.
Víst er um það að Albert geng-
ur að hvorutveggju með hugarfari
hins góða keppnismanns: Að berj-
ast af drenglyndi, að berjast til
sigurs, að gefast aldrei upp, að
leggja í verkefnið, alla orku sína
og sál.
Það var því með nokkurri eftir-
væntingu og tilhlökkun þegar ég
lagði af stað til Alberts í von um
að fá skemmtilegar frásagnir af
leikjum, og ekkert var sjálfsagð-
ara en að gefa góðan tíma til
spjallsins-
Við töluðum lengi saman, og
kom hann víða við, og voru sumar
frásagnirnar æfintýri líkastar, og
þó var, ef svo mætti segja, aðeins
tæpt á atburðunum.
Þegar að því kom að ég vildi að
hann færi að einbeita sér að ein-
stökum atvikum, var sem hálfgerð-
ur tregi kæmi í andlitsdrættina, og
hann segir: Mér þykir það ákaf-
lega leiðinlegt að verða að segja
þér að ég treysti mér ekki til þess
að lýsa þessum atvikum fyrir þér
þannig að það komi fyrir almenn-
ingsaugu. Eg var svo heppinn eða
þá óheppinn að eiga allmikla hlut-
deild í því sem gerðist, og í frá-
sögn yrði það lagt út fyrir mér að
ég væri að gorta, og hæla sjálfum
mér sem svo yrði lagt mér út hér
til niðrunar, ég vil að svo stöddu
endilega sleppa við það.
Hins vegar vil ég geta þess að
ef þetta ætti að koma í blaði í lönd-
um, sem ég lék knattspyrnu á sín-
um tíma, hefði ég auðveldlega get-
að sagt frá og ekkert dregið und-
an, og ekki þurft að óttast að fá
þungan dóm fyrir sjálfhælni.
Mér þykir það því mjög miður
að geta ekki orðið við þessu, þar
sem bæði þú og mitt kæra félag
Valur á í hlut, en það verður svo
að vera, sagði Albert ákveðinn.
Satt að segja kom þetta nokkuð
á mig, því við höfðum treyst á