Valsblaðið - 24.12.1968, Síða 71

V ALSBLAÐIÐ
69
HVER ER VALSMAÐURINN ?
mennirnir i sumar, sagði þessi ungi
maður að lokum.
Þegar við höfðum lokið þessu
spjalli, var gengið um íbiiðina, og
þegar komið var í svolítið ilanga
stofu, þar sem ekki var sérlega mik-
ið af húsgögnum, segir Kjartan: Hér
er nú stundum mikið um að vera og
nokkur átök i fjölskyldunni.
Nú, hvað er það? spyrjum við full-
ir forvitni.
Hér er nokkurs konar keppnis-
stofa eða salur, þótt lítill sé.
Svnir mínir hafa fundið upp á þvi
að vöðla saman lopaháleistum og
gera úr þeim knött, sem ekkert
skemmir, og veldur engum hávaða,
þetta áhald nota þeir svo til að
sparka á mark sem annars vegar er
nokkurt bil milli miðstöðvarofns og
gluggakistu, og hins vegar álíka
„mark“! Er þar oft mikið kapp í
kinn og veitir ýmsum betur, sagði
pabbinn, og mamman brosti út und-
ir eyru og virtist ekkert hafa við
þetta að athuga, og það var eins og
það tilheyrði heimilislífinu. Piltarn-
ir stóðu svolítið afsíðis og kímdu
góðlátlega, greinilega sælir yfir því
að fá að „reyna sig“ þarna.
Annar staður var þar og i íbúð-
inni, sem tiltækilegur var í sama
augnamiði, en þar var það aðallega
uppblásin blaðra sem var leikfangið.
Þar var það „kúnstin" að halda
blöðrunni á lofti með kollinum og
takmarkið var að koma henni í gegn-
um dyrnar fram í aðalstofuna, eða
þá í gegnum baðdyrnar. Lýsti pabb-
inn því listilega þegar hann tæki
þátt i þessum leik, að þá flæddi svit-
inn um skrokk hans, þótt fáklæddur
væri, og tilburðir hans og kunnátta
vektu slíkan hlátur meðal sona sinna
að undir tæki i ibúðinni.
Siðan kvöddum við, fullvissir um
að vart mundi önnur meiri Valsfjöl-
skylda til að þessu sinni meðal Vals-
manna. Eða hvað finnst ykkur?
F. H.
NÓGAR VÖRUR í
NÓATÚNI
VERZLUNIN
HÁTÚNI 4a
Oft hættir mér til að skipta félög-
um Vals niður i nokkurskonar gæða-
flokka, ef svo mætti orða það. Koma
þar til menn, sem fylla þann hóp
sem teljast til keppenda hverju sinni,
og koma fram á vellinum og ná til-
teknum árangri, sem setur vissan
svip á félagið, eða eins og það oft er
kallað, á ,.andlit“ félagsins. I annan
stað koma svo menn, sem taka að
sér störfin sem tilvera félagsins hvíl-
ir á, en hafa ekki komið i knatt-
spyrnuskó, og því aldrei notið leiks-
ins i félaginu.
I þriðja lagi kemur svo sá flokkur
jieirra manna, sem um langt skeið
hefir komið fram á leikvellinum með
ágætum, náð árangri sem um mun-
ar, og jafnvel meðan þeir koma þar
fram fara þeir að taka að sér störf-
in sem standa undir félaginu, og
halda svo áfram þegar keppni hætt-
ir, oft langtímum saman. Þennan
flokk set ég efstan, og í þennan flokk
set ég Valgeir Ársælsson, þegar rætt
er um það „hver er Valsmaðurinn"
að þessu sinni.
Við munum fyrst eftir Valgeir
sem litlum snáða á æfingum suður
við Haukaland, á moldarvellinum
þar, og hann hefir stimdum minnzt
æfinganna þar svolítið kíminn á
svip, þvi að þann tíð byrjuðu þær
með þvi að drengimir voru látnir
kasta steinum rit af vellinum, til
þess að stækka hann örlítið við hverja
æfingu!
Ef til vill ekki stórbrotin byrjun,
en táknra'n fyrir það sem síðar kom.
Um langan tima iðkaði hann knatt-
spyrnu, og lék þar í þriðja, öðmm
og fyrsta flokki. og ennfremur iðkaði
hann um langan tíma handknattleik,
og komst þar í fremstu röð, varð Is-
lands- og Reykjavíkurmeistari í
handknattleik. Jafnhliða þessu lét
hann sig jafnan félagsmálin miklu
skipta, og hafði óvenju glögga inn-
sýn í þau, þótt ungur væri. Það beið
því ekki lengi að hann væri kjörinn
í nefndir, til að vinna að málum
Vals, og þá fyrst og fremst varðandi
mál handknattleiksins innan félags-
ins. Þegar aldur og reynsla færðist
Valgeir Ársœlsson.
meii'a yfir Valgeir, var hann ein-
róma kjörinn í aðalstjóm félagsins
og sat þar um árabil. Þar sem ann-
ars staðar kom fram, að hann var
fylginn sér i hverju máli, og gjör-
athugull, og mun þá stundum hafa
þótt svolitið uppreisnargjarn í skoð-
unum, er hrófla skyldi við ein-
hverju, en hann lét það ekkert á sig
fá, og hélt jafnan þétt á skoðunum
sínum.
Valgeir hefir um langan tima ann-
azt þjálfun á handknattleiksfólki,
nokkuð í Val, en þó mest í Ármanni,
og þá kvennaflokkinn, með ágæt.um
árangri.
Valgeir var um langt skeið dómari
í handknattleik, og hann mun hafa
verið fyrsti íslenzki alþjóðadómar-
inn, sem dæmir landsleik erlendis,
og var það á milli Norðmanna og
Svía í kvennaflokki í úrslitaleik, en
hefir nú fyrri nokkru hætt að dæma.
I stjórn Handknattleikssambands
Islands var hann kjörinn 1958, og
hefir verið þar síðan ýmist gjaldkeri
eða ritari. Þar hefir reynsla hans,
raunsæi og félagslegt skyn notið sín,
enda virtur á þeim stað, og maður
sem tekið er tillit til.
Valgeir hefir unnið fyrir heildar-