Valsblaðið - 24.12.1968, Qupperneq 75

VALSBLAÐIÐ
73
Fyrsti kven-knattspyrnudómari Islands, Sigrún Ingólfsdóttir, ein máttar-
stoSin i meistaraflokki Vals í handknattleik, og myndugur dómari.
Sigrún Ingólfsdúttir knattspyrnudómari
Það þótti nokkrum tíðindum sæta,
þegar greint var frá þvi, að ung
stúlka hafði tekið dómarapróf í
knattspymu, og væri þegar farin að
dæma knattspyrnuleiki.
Stúlka þessi var hin kunna hand-
knattleikskona Vals, Sigrún Ingólfs-
dóttir úr Kópavogi.
Okkur hjá Valsblaðinu þótti eðli
legt að minnast þessa sérstæða atviks
örlítið, og fá Sigrúnu til að segja frá
tildrögum og hvernig henni félli
þessi nýja staða innan íþróttahreyf-
ingarinnar. Sigrún er sem kunnugt
er íþróttakennari að mennt, og ligg—
ur ekki á liði sínu að kenna unga
fólkinu í Kópavogi og svo einnig í
Val.
Þegar hún var spurð hvort hún
hefði nokkurn tima leikið knatt-
spymu, svaraði Sigrún brosandi:
„ÞáS var fisksali í Kópavogi, sem
gaf mér hrogn og lifur svo ég yrZi
sterk í handknattleik, sem eggjaÓi
mig til aS taka knattspyrnudómara-
Próf“.
Ég fór einhvern tima á tvær æf-
ingar lijá Old Boys í Val, og það er
allt og sumt. Mér þótti þetta gam-
an, en ekki var leikninni fyrir að
fara, og þetta er ábyggilega skemmti-
legur leikur.
Hvenær datt þér í hug að taka
knattspyrnudómarapróf ?
Það er nú alllöng saga að segja frá
þvi, heldur Sigrún áfram, en sá sem
fyrst hvatti mig og eggjaði til að
taka þetta próf var fisksali í Kópa-
vogi, sem gaf mér oft hrogn og lifur
til þess að ég yrði sterk i handknatt-
leiknum!
Hann sagði mér, að það ætti að
halda knattspyrnudómaranámskeið
í Kópavogi, og kvaðst endilega vilja
að ég tæki þátt í því. Til að hyrja
með brosti ég að fisksalanum, og tók
hann ekkert alvarlega, en hann lét
sig ekki, og tók að vinna að þessu
áhugamáli sínu meðal strákanna.
Um þetta leyti var ég með námskeið
í leikjxnn, frjálsum íþróttum og
handknattleik i Kópavogi, og fór svo
að hugsa með mér, að það gerði ekk-
ert til þó að ég lærði reglurnar, og
tæki knattspyrnuna með, það yki að-
eins á fjölbreytnina.
Áróður fisksalans var farinn að
bera árangur, því að í málið var
kominn Guðmundur Þórðarson, góð-
ur knattspymumaður og forystu-
maður þar á staðnum. Það varð svo
úr að ég fór á námskeiðið. Það gerði
mér það líka léttara að Hannes Þ.
Sigm-ðsson átti að vera forstöðumað-
ur þess, ég þekkti hann og leizt vel
á hann sem kennara.
Kveiðst þú fyrir prófinu?
Prófið var bóklegt, munnlegt og
svo verklegt, að læra reglurnar var
allt í lagi með, en þegar kom að því
verklega, þá tóku taugarnar að ólát-
ast og hjartað að ólmast, þetta var
svona álíka slæmt og að fara í tví-
sýnan landsleik. Það bætti nú ekki
úr skák að Hannes sagðist koma með
blaðamenn og Ijósmyndara! Þessu
mótmælti ég kröftuglega, fyrr en
þetta væri búið og gert. Það sem ég
kveið mest fyrir, var að þurfa að
taka ákvarðanir á stundinni, þar sem
ég hafði enga reynslu í sjálfri knatt-
spymunni.
Nú svo kom þessi stund, að komin
eru til leiks tvö lið, og ég með blístru
í hendi, og við hliðarlínuraar próf-
dómararnir. Ekki nóg með það, þar
vom líka komnir blaðamenn og ljós-
myndarar, og fleiri forvitnir menn.
Við þetta bættist svo, að mér er liá-
tíðlega afhentur blómavöndur! Allt
þetta gerði sitt til þess að taugarnar
færu í ólag, og ruglaði mig í ríminu.
Nú varð ekki aftur snúið, annað
hvort var að duga eða drepast, og
byrja þegar.
Eftir að þessi prófleikur var haf-
inn, hætti ég að hugsa um þessar
ytri aðstæður, og hugsaði aðeins um
að standa mig, og ég var heppin,
ekkert sérstakt kom fyrir, sem olli
mér vandræðum, þó dæmdi ég víta-
spyrnu fvrir greinilega hendi.
Drengirnir voru prúðir og þótti
þetta allt spennandi, með blaðamenn
og ljósmyndara sem áhorfendur, þeir
áttu því ekki að venjast!