Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 52

24
Enda hcfir enginn þurft meira á öllu þessu að halda
en hann. Ilonum reið nú á að ná fylgi Quebec-fylkisins,
cn þar átti áfturlialdsflokkurinn og Sir John Macdonald
■öruggasta vígi sitt, svo álitið var að framsókuarflokkur-
,im rnundi þar aldrei geta orðið ofan á. Enda er skrum-
i.aga sú höfð eftir Sir John eftir kosningasigurinn 1878,
að hann' hafi sagt i ræðu yfir borðum í heiðurssamsæti
einu: „Grittarnir (framsóknarfloklcurinn) komast aldr-
■c, til valda meðan eg er uppi.“ Enda stóð hann við orð
sín. En smátt og smátt vann Laurier svig á fordómum
inanna, svo margir í andstæðingaflokki hans fóru að bera
lotningu fvrir honum og skoðunum hans. Annars vegar
átti hann að berjast gegn tollverndarstefnunni, sem orðin
var gömul og rótgróin. Hins vegar gegn klerkavaldinu
.kaþólska, og stóð hann þar óvenjulega illa að vígi, þar
;.em h?nn er sjálfur einn í tölu andjegra þegna páfans.
Um þetta leyti kom líka upp skólamálið fræga hér í
Manitoba, þar sem fylkisstjórnin neitaði að leiða aftur
sérstaka lýðskóla í lög handa kaþólskum mönnum, sem
numdir höfðu verið úr gildi í fylkinu 1890. Mál þetta
sctti hugi manna einkum í ákafa æsing, því bæði kom
gamall þjóðernisrígur þar til greina og trúarskoðanir,
sem unnið höfðu hefðarhelgi. Bæði málin voru saman
nndin og tvinnuð við ýms landsmál önnur og voru því
örðugri viðfangs. 1 Manitobadeilunni þurfti einkum á
lagi og ráðkænsku að halda. Kaþólsku klerkarnir og aft-
vrfialdsliðið með Sir Charles Tupper í broddi fylkingar
lögðust þar á eitt með að fá sérstaka skóla aftur innleidda
lir.nda kaþólskum mönnum. Biskuparnir kaþólsku létu
hirðisbréf út ganga, er tvisvar voru lesin í kirkjum Que-
Eec-fylkis og var hinum trúuðu þar blátt áfram skipað