Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 92

*
64
það víst, að þegar búið verður að ryðja landið og yrkja á
J>essu svæði, að svo sem 50 til 100 árum liðnum,þá verða
liáskólarnii búnir að ná margföldum þroska við það, er
nú á sér stað.
Fram ac síðustu timum hefir það kveðið við, að Se-
attle væri ein af hinum lökustu borgum Bandaríkjanna,
að því er siðferði snertir. Og víst er um það, að lífið hefir
þar að nokkuru leyti borið nokkuð tryllingslegan blæ.
Drykkjustofur óhæfilega margar, opnar bæði sýknt og
heilagt, og alls konar ósiðsemi og ólifnaður í sambandi
við þær. Eftirlit lítið og afllaust af hálfu lögreglunnar.
Iðjuleysi býsna alment og uppeldi unglinga agalítið og
stefnulaust. Aískiítaleysið og það að láta alla liluti sigla
sinn eigin sjó stöðug lífsregla fjöldans. Veðursældin svo
m'kil, að svo sem enga áhyggju þarf að bera fyrir vetr-
iuum. Ekkert rekur eftir. Bezt að láta fjölina fljóta,
berast með straumi, leggja sem minst á sig, skemta sér
sem allra mest og njóta lífsins meðan má. Á þessari lífs
stefnu og lífsskoðun hefir meira borið á Kyrrahafsströnd-
inni en annars staðar. Á því er enginn efi. Það er þetta,
er sett hefir einkennilegan kæruleysis blæ á lífið þar; þó
siðferðisöflin hafi verið þar starfandi í kyrrþey og alvöru,
hafa þau síður náð tökum þar á lííinu en víðast livar ann-
ars staðar.
En óhætt er að fullyrða það, að þetta er alt breyt-
ingum að taka til batnaðar. Óreglan er að minka, eftir-
litið að vaxa, spilamenska og svall ekki nærri eins alment,
ósiðsemin að hörfa út í yztu hverfin. Það orð lék eitt
sinn mjög á um landa vora þar, að þeir spiluðu mikið
og eyddu til þess tíma sínum. Mér til mikils fagnaðar