Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 95
67
þangað, sem liann hyggur henni bezt boigið l'.g spurfíi
fjölda manna, hver áhrif Ioftslagsbreytingin hefði ha.ft á
heilsufar heirra. Nokkurir kváðust vera við betri lieilsu,
aðrir sögðu heilsu sína lakari þar en austur frá, en lang-
flestir sögðiret ekki geta sagt, að þeir fyndu neinn mun á
Iieilsu sinni. Það er því hæpið að g.jöra sér mjög glæsi-
legar vonir í þessu efni. Að sönnu reynist það bót í ein-
stöku tilfellum, en hin miklu fleiri, sem það reynist að litlu
liði eða engu, og þá oft að eins í bili.
Öllum sanngjörnum mönnum, er eg átti tal við, komt
saman um þetta: Iiingað er ekkert að sækja nema veð-
ursældina og fvrir engu öðru að gangast. Auðvitað er
hún miklu meiri þar vestra, þó rigningarnar að vetrinum
geti verið næsta þireytandi. Og víst er um það, aö þvi
loftslagi, sem þar er, munu fylgja kvillar jafn-margir og-
eiga sér stað, þar sem kaldara er á vetrum. Þó veður-
sældin sé dýrmæt,þarf maðurinn þó ávalt á ýmsu fleira að
halda til þess að vera sæll og láta sér vel líða.
Félagsskapur hefir lítill verið mcð íslendingum þar
vestur enn sem komið er og heflr hér að framan verið
bent á hið helzta í þá átt. Dreifingin er svo mikil, fyrst
og fremst að því, er bústaði manna snertir, en þar næst
iika í hugarfari manna, eins og gengur. Ballard og
Blaine eru aðal-aðsetur íslendinga þar nú sem stendur,
en strjálingur er af islenzku fólki hér og livar með strönd
mni. En mjög er það undir hælinn lagt, hvort þeir hald-
ast við á þessum stö-um, því enn hafa þeir svo sem engar
tætur fest i mannfélaginu á hvorugum staðnum. Enda
eru menn á einlægu flökti fram og aftur með ströndinnL
og eiga örðugt með að finna varanlegan samastað. Bezt
gæti eg trúað þvi, að það lægi fyrir æði-mörgu því ísl.