Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 101
73
ast svo i lag, að fífldirfska mundi áður hafa þótt að eiga
von á sliku. Millilanda-samgöngur hafa margfaldast.
Nú fara póstskipin dönsku nærri tuttugu ferðir á ári til
landsins, auk annarra gufus’-ioa, er kring um landið
ganga, eða til Skotlands og Danmerkur. Þjóðvegir hafa
lagðir verið víða um landið með ærnum kostnaði og
margar brýr bygðar yfir vatnsföll, er áður voru til farar-
tálma óskaplegs.
En þegar þetta hefir nefnt verið, er einnig flest upp
talið. Að sönnu hefir ofurlítið verið átt við mentamál
þjóðarinnar, en af huga svo hálfum og fálmandi, að oss
rinst það óunnið ætlunarverk enn. Sjávarútvegurinn hefir
aukist og þokast í tímabærra horf en áður. En svo hefir
landbúnaðinum að sama skapi hnignað, svo nokkurt ef-
unarmál mun það vera, hvort atvinnuvegir landsins eru
yfirleitt í betra lagi. Nýja stjórnin hefir því sannarlega
nóg ætlunarverk fyrir hendi.
Eftir þrjátíu ára baráttu á ný hefir nú annar dálítill
sigur unnist. Með hinni nýju stjórnarskrárbreyting hefir
þingræðið verið leitt í lög. Hér eftir á æðsta stjórn
landsins einungis að vera í höndum þess marins, er ein-
dregið fylgi hefir meirahluta þingsins. pegar sá meiri-
lfluti verður undir á þingi,hlýtur hann að þoka úr sessi.
Með þessu móti hefir þjóðin það á eigin valdi, að fela
þcim mönnum mál sín, er hún bczt treystir og leggja
þeim einum stjórnartaumana i hendur. Þegar henni
sýnist knerrinum beint í öfuga átt, rekur hún þann frá,
er við stjórnvölinn stendur í það skiftið, og skipar þar
öðrum.
Þar næst er þetta: Idin nýja stjórn á heima í land-
inu sjálfu. Þeir, er hana skipa, ættu allir að vera gagn-