Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 124

96
ekki gleymt honum í útlegöinni; hannvarenn þásama
átrúnaöargoö þeirra og hann haföi áöur verið. Fóru
sendimenn þeirra 700 mílur fótgangandi frá St. Laur-
ent-bygðinni og alla leiö langt suöur í Montana og
fengu Riel til að taka sig upp og rétta við málstaö
þeirra.
Riel lét ekki á sér standa og var fljótur til farar.
I september lét hann kynblendingana leggja fram
kröfuskjal til stjórnarinnar í sjö liöum, en aö eins
þóttu sanngjörnum mönnum tveir af þeim liðum tak-
andi til greina, en hinir ósanngjarnir. Fóru hinar
sanngjörnu kröfur fram á, að kynblendingum í héruö-
unum fyrir vestan Manitoba væru sömu hlunnindi
veitt með tilliti til landeignar og frændum þeirra í
Manitoba; flestir eöa allir ensku-mælandi menn, er á
þessu svæði bjuggu, munu eindregið hafa álitið, að
þetta ætti stjórnin að gjöra. Hefði nú stjórnin flýtt
sér að verða vel við kröfum þessum og látið þá fá
fullKominn eignarrétt fyrir löndum sínum mundu eng-
in friðarrof hafa orðið og Riel verið sviptur öllum
vopnum. En stjórnin var næsta sein til og hefir lík-
lega álitiö öllu óhætt. Fór það þá loks svo, að upp-
reistin brauzt út í algleymingi 26. marz 1885, enda
höföu margir gætnir menn og þjóðhollir, er kunnugir
voru ástæðum öllum,' lengi spáð að svo mundi fara, ef
ekkert væri að gjört.
Þegar 17. marz höfðu kynblendingar myndað
" bráðabirgðarstjórn í St. Laurent og var Riel forseti,
en Gabricl Diimont aðal-hershöfðingi. Staðurinn,
|jsem óeyrðir þessar brutust út á, var 550 mílur norð-
vestur írá Winnipeg, í Saskatchewan-dalnum, viö
nyöri kvísl árinnar. Þar var þorp eitt, er Carlton
nefnist, og skipaði Riel því að gefast upp og ganga
uppreistarmönnum á hendur. Við Duck Lake hafði
stjórnin vörubirgðir miklar handa Indíánum og féllu
þær allar í hendur uppreistarmönnum. Ætlaði stjórn-