Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 85

57
fremur lítil, en miklu fleira fólk þangað komið, en lifað
getur á atvinnu þeirri, er bærinn hefir að bjóða. Verður
})að jiví fremur vafasamt, hvort þessi íslendinga-bygð
helzt þar lengi við, ef ástæður elcki breytast frá því, sem
nú er. Samt leið fjöldanum jiar vel og furðanlega voru
margir búnir að búa um sig.
Á sunnudagskveldið ók Frímann Sigfússon með okk-
ur nokkurar mílur út á landsbygðina. Búa þar nokkurir
bændur íslenzkir í röð í rjóðrum dálitlum með fram veg-
veginum. Eg heimsótti þar góðan bónda og heiðvirðan
hér úr austur-bygðum, Magnús Jónsson frá Fjalli í
Skagafirði, sem fyrst reisti bú í Nýja íslandi eftir lcomu
sína vestur hingað og þaðau flutti til Argyle, þar sem
hann bjó nokkur ár fyrir norðan bæinn Glenboro.
Magnús er greindur maður og gegn og hugsar miklu
fleira en alment gjörist með bændum, enda er hann allvel
pennafær maður og hefði líklega dálítill rithöfundur
orðið, ef hann hefði náð skólamentun. Tel eg það skaða,
að lifið hefir einangrað hann svo, að hans nýtur ekki i fé-
lagsskap vorum, því þar hefði átt ljós að verða af liprum
gáfum hans, þótt ofurlítiö sé hann einrænn óg gjarn á að
fara einförum. Hann hefir keypt sér einar sex ekrur af
Jandi spölkorn fyrir utan bæinn fyrir níu hundruð dali.
Helmingurinn var rutt land og hreinsað og íbúðarhús
allgott með aldinreit í kring. Nú er hann búinn að ryðja
blettinn allan og hreinsa; hefir hann svo plægt upp jörð-
ina og sáð í hana grasfræi; hefir svo heyið til
fóðurs handa kúm sínum eða oelur, ef hann
hefir afgangs. Auðvitað þarf hann að vinna dag-
launavinnu, þegar hún fæst, eins og allir þess-
ir íslenzku bændur, sem dálítinn landblett hafa eign-