Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 90
Ó2
f
fram ströndinni. Það má svö heita, að fjall-lendið náí
ofan að liafinu. Bæírnir standa því allir i bratta, Seattle
ef til vill einna méstum. Strætisvagnarnir skríða upp og
niður snarbrattar brekkur. Hillur eru búnar til í bratt-
ann fyrir strætin. Bærinn líkist því eins konar bókaskáp,
J>ar sem hver hillan er upp af annarri, en auðvitað hallast
Jicssi borgarskápur heilmikið aftur á bak. Byggingarnar
eru þar stórar og reisulegar og stórborgarbragur á öllu.
Um miðbik bæjarins á kaupsýslusvæðinu er umferð mikil
og mannmargt. Hn það svæði virtist mér öllu minna um-
fangs en búast mætti við í borg jafn-fjölmennri.
Útsýnið er skínandi fagurt. Hvergi naut eg þess
eins vel og frá gistihöll einni nýreistri, er Washington
Hotel nefnist. Stendur hún á hæð allmikilli, fast út við
sjó, og brattinn svo mikill, þegar farið er með strætis-
vagni beint upp að höllinni, að maður verður að ríghalda
sér, til þess að renna ekki til í sætinu. Þegar þangað er
komið upp, sér maður borgina alla breidda út fyrir aug-
um sér eins og landabréf. Fyrst dalurinn fyrir neðan og’
svo hlíðarnar nærri því á þrjá vegu, óskaplegt flæmi, alt
krökt af híbýlum mannanna.
Þessa gistihöll var alveg nýbúið að reisa og naumast
svo fullgjör væri, þegar Roosevelt forseti fyrir skemstu
íerðaðist vestur. Þarna var hann látinn gista og föru-
neyti hans og liefir aðsókn síðan verið svo mikil, að ekkt
hafa nærri allir fengið þarna inni, sem æsktu, og er þó
húsið feikilega stórt. Sagt var mér, að grafa ætti sundur
endann á hæð þessari, og setja þar upp x-okna-steinbygg-
ing, er eiginlega stæði niðri í dalnum, en yrðí hæðinni
nokkurn veginn jafn-há, þannig að skrautreitur einn in-
dæll, vaxinn ljómandi trjám og blómreitum fyrir vestur-