Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 123

95
Provencher-kjördæminu og var þá Rielaftur kosinn.
15. febrúar 1875 lagöi Mackenzie fyrir þingið útlegö-
ardóm, er kveöinn hafði veriö upp yfir Riel af Wood,
háyfirdómara Manitobafylkis, fimm dögum áöur, og
mæltist til, að þingið gjöröi yfirlýsing um, að Riel
væri útlægur fyrir glæpsamlegt athæfi. En þessi út-
legöar-yfirlýsing bar í sér sektaruppgjöf viö Riel, er
útlegðartíminn væri út runninn. Fór hann þá til
Montanafylkis í Bandaríkjum og settist þar aö, en hélt
áfram að vera átrúnaðargoö kynblendinganna í Mani-
toba.
Samkvæmt grundvallarlögum þeim, er Manitoba-
fylkið haföi öðlast, átti hver kynblendingur, er fædd-
ur var fyrir 1. júlí 1870, tilkall til aö fá 240 ekrur af
landi og var um leiö réttartilkall Indíána til landsins
uumiö úr gildi. Aftur var engin ákvöröun gjör um
kynblendingana, er heima áttu í hérööunum fyrirvest-
an Manitoba og var það öldungis eölilegt, aö þeir ættu
von á, aö jafn-vel væri meö þá farið og frændur þeirra
í Manitoba. Þegar árið 1875 sendu þeir bænarskrá
austur um þetta, og mælti stjórnarráð héraðanna fast
með henni. Hvaö eftir annað voru bænarskrárnar
endurteknar og meðmælin með þeim. En stöðugt
skelti stjórnin skolleyrum við kröfum þessum og var
þaö auðvitað vegna þess, að hér áttu kynblendingar
hlut að máli. Nú var hún í óða önn að láta mæla
upp landið. En það er siður kynblendinga, að setj-
ast að á árbökkum og ætla sér örmjóa spildu, en alt
að því fjögra mílna langa, að landnámi. Þeir vilja
umfram alt búa hver við hlið annars á fljótsbakka. g
En nú lét stjórnin mæla land alt og afmarka í*
ferhyrnda reiti og komst öll landareign kynblending-
anna með því móti á ringulreið. Ut af þessu urðu
þeir nú aftur óðir og uppvægir og senda að síðustu
menn suður til Montana, til að leita Riel uppi og
biðja hann að taka málstað þeirra að sér. Þeirhöfðu