Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 103
75
bættismaðurinn virðist hafa borið skáldið ofurliði. í
stjórnmálabaráttu landsins hefir hann tekið fremur lítimi
þátt, fyrr en nú allra síðast. Þegar nú sá fiokkur, er
hann fylgdi á þingi, varð ofan á, þótti liann þar bezt til
íoringja fallinn. Enda efumst vér ekki um, að svo hafi
verið. Ilannes Ilafstein er einn hinn mesti glæsimaður
þjóðar vorrar, þeirra, er nú cru uppi. Hann er sagður
ræðumaður ágætur og vel til þess fallinn að halda svör-
um uppi. Hann fær orð fyrir að vera lipur maður og ráð-
kænn þegar á þarf að halda, enda vir'ist oss frammi-
staða hans í Kaupmannahöfn fyrir flokksins hönd bera
með sér, að hann hafi þessa hæfileika stjórnmálamannsins
i all-ríflegum mæli. Hann er líka prúðmenni hið mesta
og kann eflaust eitthvað af þeirri list, að heilla þá hug-
svinnsmálum, er hann á tal við. Ættjarðarvinur er hann
sjálfsagt einlægur og trúandi er honum til að hafa bezta
vilja á að verða fósturjörð sinni að liði.
Öfundisverður er hann naumast af stöðu sinni.
Eyrst og fremst er það ekki neinum heigli hent að koma
af stað miklum byltingum til umbóta á skömmum tíma í
lífskjörum þjóðar vorrar. Hvc mikill sem maðurinn
væri, sem skipað hefði verið í fyrsta ráðherrasess íslands,
mundu vonbrigðin ávalt hafa mikil orðið. Finst oss
þess vegna, að eiginlega megi sá flokkurinn, er undir
varð, telja sig heppinn. Þar næst er Hannes Hafstein
ekki öfundisverður vegna þess, hve flokkur andstæðinga
hans er harðsnúinn og vel mönnum skipaður. Hann er
nú úti i stormi svo hörðum, að hann hefir naumast haft
hugmynd um annað eins vcður, þegar hann orti forðum
formálann fyrir „Verðandi“, kvæðið sitt karlmannlega
urn storminn. Þykir það að sönnu heilnæmt hverri