Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1905, Blaðsíða 67
39
sér jörðina undirgefna, þarna á þessu svæði. Skógurina
•er ógurlega stórvaxinn og hrikalegur og í hann svo sem
Jivergi nokkurt rjóður. En jarðvegurinn er hrjóstugur
mjög, moldin rauð og ófrjó, full af möl og urð og stór-
grýti, svo ekki er árennilegt að koma upp ökrum og sáð-
reitum, enda verður þess svo sem ekkert vart upp til fjall-
anna, nema í stærstu dölunum. Sögunarmylnur og timb-
urverzlun nokkurn veginn eini atvinnuvegurinn, að því er
landbúnaðinn snertir. Enda er Kyrrahafsstrandar-hall-
andinn nú farinn að verða nokkurn veginn hið eina timb-
ur-forðabúr nieginfands Ameríku. Hvarvetna annars
staðar eru frumskógarnir að hverfa fyrir yrkjandi
mannshöndinni.
II.
Menn og málefni.
Hafið. Koman til Ballard. Bærinn og nokkurir Islendingar.
Árni Jónsson. SumarliSi Sumarliðason. Einar og Friðbjörn. Jón
Heykdal. Sveinn Björnsson. Jónas A. Sigurðsson. Islenzhi
söfnuðurinn. Blaðið. Guðsþjónusta.
Það er komið kveld. Klukkan er orðin átta — farin
að ganga níu. Tveir sólarhringar réttir eða 48 klukku-
stundir siðan lestin lagði af stað vestur frá Grand Forks
í Norður-Dakota, en 54 síðan við fórum frá Winnipeg.
Þá — áður en við vitum af — erum við komnir heilu og
höldnu alla leið vestur að hafi — hafinu, sem hugurinn
ávalt elskar og þráir. Þarna var það, kyrt og rólegt, með
guðlegri stilling yfir sér, eins og spegilfögur eilífðar-
skuggsjá, er aldrei segir frá nokkuru leyndarmáli, en
geymir þau öll í skauti sínit með óumræðilegri þag-
mælsku, þangað til á efsta degi.
Fyrsti bærinn, sem til er komið á ströndinni, þegar