Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1907, Side 57

ALMANAK I907.
29
vesturhluta Kanada-veldis, þó almenning'i manna væri
landkostir þar lítt kunnir.
Málaleitan þessari tók Dufferin hiS mannúölegasta
eins og' vænta mátti ogfhét liðsinni sínu'og stjórnarinnar.
Var þá stofnað til sendifarar þeirrar, sem frægf er orðin í
sögu Vestur-íslendingfa. í henni voru upphaflega Sig;-
tryg-gur Jónasson, Skafti Arason, og Einar Jónasson, á-
samt John Taylor, er áður var nefndur. En síðar slógust
þeir í förina, Sigurður Kristófersson og Kristján Jónsson,
Björnssonar frá Héðinshöfða. Komu þeir til Winnipeg
16. júlí sumarið 1875.
All-rækilega skoðuðu þeir landið og leituðu fyrir sér
á allar lundir að finna íslendingum sem hentugast ný-
lendusvæði, þar sem nóg væri ölnbogarúm öllum, er
koma kynnu til margra ára. Leizt þeim miklu betur á
landkosti hér vestur en austur frá og gáfu landstjóra góða
skýrslu um landið, er þeir hurfu nustur aftur.
Vestur-strönd Winnipeg-vatns völdu þeir fyrir ný-
lendusvæði og færðu ýms rök fyrir því vali sínu. Þá var
byrjað að leggja Kanada-kyrrahafsbrautina og var fast-
ákveðið, að hún yrði lögð yfir Rauðá hjá vestur-Selkirk
og þaðan norðvestur,þó síðar væri þeirri ráðagjörð breytt.
Greiðfær vatnavegur var þámeð fram allri strönd vatnsins
upp ána, alla leið til Selkirk. Ef nú braut hefði verið
þangað lögð einsog ráðgjört var,mátti heita,að væntanleg
nýlenda niður með vatni ætti greiðar samgöngur við um-
heiminn, þegar frá byrjan.
Við vatnið var timbur nóg. Mikið er þar af espivið
og greni, því ströndin er öll sérlega þykkum skógi vaxin.
Nógur viður var þar til húsagjörðar og eldiviðar um óra-
tíma, enda líkur til að selja mætti við verði all-háu, ef
samgöngur yrði góðar, og gæti það orðið nýlendumönn-
um álitlegur atvinnuvegur. Fiskiveiði mikil var í vatninu,