Alþýðublað Hafnarfjarðar - 15.12.1962, Blaðsíða 7

ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
7
götur yfir hraunið; hans hátign
gæti þar að auki dottið og hlotið
skrámur.
Þá var Kristinn Zimsen verzlun-
arstjóri hjá Knudtzon hér í Firðin-
um. Hann gekkst íyrir því, að veg-
ur var lagður frá Sjónarhóli yfir
Flatahraun inn í Engidal. Þetta
varð svo konunglegur vegur, að hér
eftir var talið 10 mínútna skokk
milli fyrrgreindra bæja.
Kóngurinn kom í Fjörðinn ári
síðar, en Hafnfirðingar reyndust
mjög tómlátir, þótt hans hátign
birtist á Mölinni. Yfir Háaklif var
lagt siglutré milli kletta, skreytt
birki og lyngi. Klettarnir voru svo
háir, að það var vel reitt undir
..lauftréð", Kóngur hafði orð á því,
að honum fannst sem liann lirapaði
°fan í bæinn, þegar hann fór nið-
l|r Háaklif. Niðri á Mölunum var
fólk í óðaönn að taka sarnan fisk.
Kóngur gekk um sjávargötuna frá
f-innetskletti og vestur að liúsi
Kristins Zimsens, sem eitt sinn var
hús Bjarna Sívertsens. Við götu
hans var engin skrúðfylking gláp-
andi þegna, horfandi liöggdofa á,
hvernig kóngurinn hreyfði sig. Þó
v°ru það ýmsir, sem veittu lionum
°skipta athygli. Börnin hættu leikj-
um sínum og fylgdust álengdar með
hverju fótmáli hans. Meðal þeirra
Var Nielsina Abigael Ólafsdóttir,
þá á 5. ári, en hún sagði löngu síð-
ar Gísla Sigurðssyni frá konungs-
homunni til Hafnarfjarðar oghann
^uér. Níelsína giftist Daníel Daní-
efssyni dyraverði í stjórnarráðinu.
A stakkstæðunum héldu menn
afram að rogast með börur sínar og
tlria saman fiskinn, rétt eins og
ehkert væri um að vera í plássinu.
hó er þetta ekki öldungis rétt, því
að nraður nokkur vék af einu stakk-
stæðinu rétt hjá Knudtzonsbryggju,
gekk í veg fyrir konung og bauð
hann velkominn í plássið. Nafn
þessa konungdjarfa Hafnfirðings
uiun með öllu gleymt, og ræðan var
:,hlrei skráð. Hún var þýdd fyrir
honung, og hann gaf þessum full-
trúa hafnfirzkrar sjómannastéttar
gullpening fyrir kveðjuna, en hann
hneigði sig og gekk aftur til vinnu
siunar við fiskinn. Þar með var
h'nni opinberu móttökuathöfn lok-
’ð- Kristinn Zimsen bauð konungi
*un, 0g Katinka, dóttir hans, færði
’°num blómvönd úr garðinum bak
Við húsið. Kóngur þáði glas af léttu
Vlni, það voru veitingarnar, og tók
stúlkuna á kné sér og þakkaði
enni móttökurnar.
^ 'Usir Hafnfirðingar mundu kon-
uugskveðjuna gleymdu um nokk-
Urt skeið og einnig höfund henn-
U’ en nú loðir það eitt við minn-
“8U hans, að liann hafi verið svall-
ge^n sjómaður, en greindur vel.
j j, °utingur hvarf á braut upp
, ‘'aklif og hélt með föruneyti sínu
1111 veginn frá Sjónarhóli. Hann
hafði öldungis óviljandi orðið til
þess, að Hafnfirðingar kynntust
vegabótum.

Hafnarfjörður.
Nœstu áfangar. ^ ^
Hafnfirðingar voru svo hrifnir af
nýja veginum, að á næsta ári höfðu
þeir uppi allmikil áform um vega-
bætur. Þann 12. apríl kemur
hreppsnefnd Álftaneshrepps til
aukafundar, og segir svo m. a. í
f undargerðarbókinni:
„Á fundinum var fyrst rætt,
hverjar uppástungur skyldi gjöra
um, hvað vinna skyldi að þjóðveg-
inum á næsta sumri. Var samþykkt
af öllum nefndarmönnum, að góð-
ur vegur skidi lagður frá hinum -----------------------------------
nýja vegi, sem liggur ofan í Hafnar- undan túninu á Selskarði, en þar
fjörð og suður undir Hvaleyri, og >er ófær vegur“; og 40o kr. eru
ætlar nefndin til þess 800 kr. þurfi, veittar til ;;brúargerðar“ þar. „Ef
en skylili upphæð þessi ekki fást mögulegt væri að fá meira fé“,
öll, álítur nefndin óumflýjanlegt ákveður nefndin að ráðast á
að gjöra við kafla þann, sem kallast Hraunsholtið , láta ryðja þar „veg-
Hamar, og nú til þess ætla 400 arbreidd og gjöra skurð við hlíð-
krónur. Einnig álítur nefndin mjög arnar.. Til |Jess ætlar hún 200
nauðsynlegt að leggja brú yfii mýr- kr ; ef llægt er á einhvern hátt að
ina frá trébrúnni á Hraunsholts- höndla j)á fjárhæð.
læk inn að Arnarneslæk, og ætlar
nefndin, að til þess að gjöra góða
brú mundi þurfa 1000 krónur, en Dýrt vegagjald.
að mikið megi bæta rnýrina ineð Árin Jíða, og lítið er liægt að
400—500 krónum. Var oddvita fal- framkvæma sökum fátæktarinnar. í
ið að semja uppástungu um þetta.“ 1000 ár höfðu menn búið á íslandi
Af fundargerðinni sést, að brýn- án þess að leggja nokkurn vegar-
ustu vegabæturnar voru að ryðja spotta, svo teljandi sé. Menn höfðu
braut yfir Vestur-Hamarinn, þar slarkað einhvern veginn yfir ófær-
sem Vélsmiðja Hafnarfjarðar urnar eða orðið til í þeirn. Menn
stendur, og „brúa“ Austurmýrina, björguðust eða fórust; það er hið
sem nú kallast Hofstaðamýri. Að endalausa efni íslenzkra ferðasagna
brúa merkir að gera veg, bera a. m. f gamla daga. Hver kaupstaðarferð
k. ofan 1 verstu svakkana í mýrinni. var svaðilför víðast á landinu. Og
Talað er um trébrú á Hraunsholts- menn þurftu ekki að leggja í lang-
læk, en hvenær hún var gerð, er ferðir til þess að lenda í lífsliáskum.
mér ókunnugt. Menn ætla að ráð- Féleysi, þróttleysi, klæðleysi, vega-
ast í talsvert og eru allbjartsýnir. leysi og allsleysi varð mörgum að
Alþingi fékk nokkurt fjárforræði fjörtjóni milli bæja, ef nokkuð
með stjórnarskránni 1874, en afl varð að veðri, en mórum, skottum
þeirra hluta, sem gera skal, var þó og illum vættum var kennt um
af býsna skornum skammti. Lán ófarirnar. Álfhóll heitir klappar-
voru ekki auðfengin, og lítið varð lióll á Digraneshálsi. Við hann er
oft úr framkvæmdum, þótt viljinn kennd Álfhólsbraut. Það er dálít-
væri góður. Árið eftir berst lirepps- ill hlykkur á götunni hjá híólnum,
nefndinni beiðni frá Reykvíking- af því að Finnbogi Rútur bannaði
um um styrk til brúargerðar á vegagerðarmönnum að brjóta
Elliðaárnar. Hafnarfjörður hafði byggð álfanna. Rétt sunnan við hól-
verið helzta verzlunarhöfn við inn innan girðingar eru tættur
Faxaflóa, og þangað höfðu bænd- sennilega af stekk. Þar í urðinni á
ur sótt í kaupstað hundruðum sam- að vera huslaður maður, sem
an austan úr sveitum, þótt tekið varð úti á leiðinni milli Bústaða og
væri að byggja upp Reykjavík. Digraness. Þetta á að hafa verið ekki
Brúargerð á Elliðaárnar var fyrir- mjög merkilegur borgari á sinni
boði þess, að viðskiptaleið bænda tíð, og þess vegna var ekki fengizt
mundi breytast, og lireppsnefndin um hann frekar.
synjaði um styrkinn. Hábunga Garðaholts heitir
Þegar þetta mál er til umræðna, Völuleiði. Undan útnorðurhorni
kemur fram, að Konungsvegurinn girðingar á háholtinu vestan veg-
yfir Flatahraun liggi undir skemmd- ar er dys. Ekki á völva að liafa ver-
um. Veittar eru 300—400 kr. til ið heygð þar að forriu, heldur
þess að láta bera ofan í hann. mæðgur tvær, sem urðu þar úti á
Brúargerðin yfir Austurmýrina leið frá Bessastöðum að Görðum.
liefur auðsæilega strandað á féleysi, Sagt er, að konan hafi farið að
en margt kallar að. Álftnesingar Bessastöðum með unga dóttur sína,
þurfa að komast yfir mýrarfenin sem hún kenndi einum manni
yfirvaldsins, en sá vildi ekki við
kannast. Af þeirn sökurn féll sá
grunur á, að móðirin hefði fargað
barni sínu og sér sjálfri á þessum
stað, lagzt fyrir og hætt að þreyta
göngur milli góðbúanna.
Um 1912 verður rnaður úti frá
Lásakoti í Skógtjarnarhverfi á leið
austur með Vöhdeiði. Fljörleifur,
faðir Ingimundar Hjörleifssonar í
Ásbúðartröð 3, verður úti í Garða-
hrauni veturinn 1909—’ 10.
Margir kannast við kvæði Matt-
híasar Jochumssonar um börnin
írá Hvammskoti (nú Fífuhvammi),
sem drukknuðu á útmánuðum
1874 í Kópavogslæk:
Þrjú stóðu börnin við beljandi sund
næddi vetrarnótt yfir náklædda grund.
Hlökkuðu hjörtun svo lieimkoniufús,
hinum megin vissu sín foreldrahús.
En lækurinn þrumdi við leysingarfall,
fossaði báran og flaumiðan svall.
Hímdu þar börnin við helþrunginn ós;
huldu þá sín augu Guðs blásala ljós.
„Langt að baki er kirkjan,
sem komum við frá,
en foreldranna faðmur
er fyrir handan á.
í Jesú nafni út í,
þvf örskammt er lieim.“
En engill stóð og bandaði
systkinum tveim.
Eitt sá tómt lielstríð —
og hjálpaðist af;
hin sáu Guðs dýrð — og bárust í kaf.
Brostin voru barnanna bláljósin skær,
brostu þá frá himnum smástjörnur tvær.
Foreldrarnir tíndu upp
barna sinna bein,
og báran kvað grátlag
við tárugan stein.
Hafnarfjörður
kemst i vegasam band.
Það þurftu margir að greiða dýr-
an vegatoll, af því að hér voru
hvorki til brýr né vegir.
Verstu mýrarsvakkarnir út á
Álftanesið voru brúaðir á árunum
eftir 1876, en árið 1879 er fyrst ráð-
izt í vegagerð yfir Hraunsholtið. Á