Alþýðublað Hafnarfjarðar - 15.12.1962, Blaðsíða 32

32
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
r
Astralski koala-björninn er mikill barnavinur
Þegar þeir höfðu fundið ákjósan-
legan stað uppi í fjöllunum, sögðu
þeir við prinsinn:
— Ungi maður! Okkur þykir
svo vænt um þig, að við getum ekki
tekið þig af lífi. Far þú nú úr skyrt-
unni, á meðan við skjótum hjart-
arkálf. Við munum sletta blóði á
skyrtuna og sýna föður þínum, en
gefa þér Hf. En þú verður að lofa
að koma aldrei til konungshallar-
innar aftur og helzt að fara úr
landi.
Ungi konungssonurinn varð
harla glaður við þessar fréttir, lof-
aði öllu fögru og hraðaði sér síðan
í burtu. Hann gekk yfir mörg fjöll
og kom í marga dali og hitti fjölda
fólks. Loks kom hann til borgar í
landi, þar sem konungurinn var
nýlátinn. Innan þriggja daga átti
fólkið að velja sér nýjan konung
í hans stað.
Konungssonurinn barði að dyr-
um á húsi einu í útjaðri borgar-
innar. Þarna bjó gömul kona.
Prinsinn sagði henni að hann væri
langt að kominn og að foreldrar
hans væru dánir. Hann sagðist vera
þreyttur og svangur og bað kon-
una um að lofa sér að vera. Gamla
konan varð fjarska glöð. Hún átti
engin börn og tók prinsinn sér í
sonarstað.
Þrem dögum síðar ætlaði fólkið
að velja sér konung. Það safnaðist
saman í hjarta borgarinnar, og
þangað fór gamla konan og sonur
hennar.
Einu sinni var konungur, sem
átti þrjá sonu. Dag nokkurn kall-
aði hann sonu sína fyrir sig og
spurði þá, hvort þeim þætti nokk-
uð vænt um sig.
— Ég elska þig meira en gull og
önnur auðæfi jarðar, svaraði elzti
sonurinn.
SALT
— Ég elska þig eins og beztu
ávexti og sætustu kökur, svaraði sá
næstelzti.
— Og ég elska þig eins og salt,
svaraði yngsti sonurinn hróðugur
og vafði handleggjunum utan um
háls föður síns.
Þegar konungurinn heyrði svar
yngsta sonar síns, varð hann bæði
hissa og reiður. Hann kallaði á
nokkra menn úr lífverði sínum og
skipaði þeim að fara með son sinn
til fjalla og lífláta hann þar.
Lífvarðarmönnunum þóttu þetta
ekki góðar fréttir. Þeim þótti vænt
um fallega kóngssoninn. En þeir
urðu að hlýða konunginum, slíðr-
uðu hnífa sína og héldu til fjalla.
Fólkið valdi sér konung á ein-
kennilegan hátt. Það sleppti fugli
einum úr búri sínu og valdi sér
Jrann mann fyrir konung, sem hann
settist á. Var þetta nú gert.
Fuglinn flaug í marga hringi, en
loks settist hann á höfuð unga,
ókunna mannsins, sem komið hafði
með gömlu konunni. Þetta líkaði
fólkinu allt annað en vel og gerði
hróp að honum.
— Hann kom af fjöllum ofan!
Hann getur farið þangað aftur. Við
viljum hann ekki fyrir konung.
Næsta dag kom fólkið saman enn
á ný í borginni til þess að velja sér
konung. Ungi maðurinn var ekki
í mannjrrönginni. Hann hafði dreg-
ið sig í hlé og sat nú úti í kirkju-
garði og hugsaði um bræður sína
og foreldra.
Fuglinum var gefið frelsi og
fólkið fylgdist af áhuga með flugi
hans og hrópaði:
— Hvar skyldi hann nú setjast?
Margir teygðu hendur sínar í
áttina til hans og kölluðu:
— Setztu á höfuðið á mér! Setztu
á höfuðið á mér!
Fuglinn flaug í marga hringi, en
síðan settist hann á höfuð unga
mannsins úti í kirkjugarði. Fólkið
varð vonsvikið og hrópaði:
— Allt er þá þrennt er! Fuglinn
verður að fljúga á morgun líka.
Um annað er ekki að tala!
Daginn eftir kom fólkið saman
á torgi borgarinnar til þess að
kjósa sér konung í þriðja sinn.
Margt þarf ég að muna!
Gamla konan og sonur hennar
voru þar mætt, en létu sem allra
minnst á sér bera.
Mikill spenningur og órói var í
fólkinu og margir hrópuðu og
spurðu:
— Hvar skyldi fuglinn setjast
núna? Hvern skyldi hann velja?
Fuglinn flaug hátt og í marga
hringi. Fólkið stóð á öndinni. Það
hefði mátt heyra saumnál detta.
Loks lækkaði fuglinn flugið og
settist beint á höfuð unga manns-
ins í þriðja sinn. Og þá varð fólk-
ið að trúa, og það tók sér unga
manninn fyrir konung, og allir
urðu glaðir.
Þannig varð ungi prinsinn kon-
ungur. Hann varð bæði vitur og
Hjálpaðu Gunnu að finna réttu leiðina
heim til sín!