Alþýðublað Hafnarfjarðar - 15.12.1962, Blaðsíða 35

ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
35
Ég býst við, að minnisstæðasti at-
burður æskuára minna í bænum
Columbus í Ohiofylki sé sá, er
gerðist nóttina sælu, þegar rúmið
féll um koll ofan á pabba. Þessi at-
burður er skemmtilegri í frásögn en
1 ntuðu máli, nema maður hafi þá
lley« sagt frá honum fimm eða sex
s*nnum, eins og sumir vinir mínir
hafa bætt við þessa athugasemd
mina. Það er sem sé næsturn alveg
nauðsynlegt að fleygja húsgögnun-
Um til og frá, skella hurðum og
gelta eins og hundur, til þess að
1Uanni takist að varpa hinum rétta
°g viðeigandi blæ á frásögnina, sem
er óneitanlega nokkuð ótrúleg.
3anrt gerðist þessi atburður í raun
°g veru.
bað vildi sem sé svo til, að pabbi
gamli hafði ákveðið að eyða nótt
einni í kvistherberginu til þess að
geta hugsað í friði. Móðir mín var
nijög á móti þessu uppátæki, vegna
þess að gamla trérúmið þar uppi
Var svo ótryggt. Það var valt á fót-
unum, að því er hún sagði, og
þungi, hái höfðagaflinn skylli með
þnnga ofan á höfuðið á pabba, ef
1 umið félli um koll, og dræpi hann
þá. Það var sarnt ómögulegt að
telja lronum lmghvarf, og stundar-
^jórðungi yfir tíu lokaði liann stiga-
hurðinni að kvistinum á eftir sér og
þi'annn aði upp þröngan, bogadreg-
htn stigann. Síðan heyrðum við
nheilhivænlegt brak og bresti, er
hann skreið upp í rúmtetrið. Afi
g'Unli, sem svaf oftast í kvistrúminu
svokallaða, þegar hann dvaldi hjá
°kkur, hafði liorfið á brott fyrir
Uokkrmn dögum. Það var vani hans
að liverfa skyndilega og vera þá í
burtu í sex til átta daga í einu. Svo
sueri liann aftur til okkar geðillur
°g tautandi og sagði okkur þær
fréttir, að lrer Norðurríkjanna væri
stjórnað af hreinræktuðum fábján-
um og Potonrac-herdeildin væri al-
Veg dauðadæmd. Hann lifði sem sé
enn mitt í Þrælastríðinu gamla.
r augaóstyrkur frændi okkar,
llriggi Bragg að nafni, dvaldi lijá
okkur um þessar mundir. Hann
ar fleiri liafa þó lagt Jrar fram nyt-
S:ilnt starf til að nrynda unnið í
nefndum, svo að eittlrvað sé nefnt.
Á afnrælissamkomunni 24. nóv.
sJ. gerði Ólafur Þ. Kristjánsson
skólastjóri í stuttu máli grein fyrir
stofnun félagsins og starfsemi.
l auk hann máli sínu með þessunr
°rðunr, sem blaðið vill gera að
sinum orðunr:
„Ykkur, góðar félagskonur, vil
ég að lokum minna á eitt. Það er-
uð þið, sem skapið framtíð félags-
nrs, á sanra hátt og Jrið lrafið skapað
fortíð Jress. Eins og Alþýðuflokkur-
uin var stofnaður fyrir hálfum
finrmta áratug til Jress að koma í
iramkvæmd hugsjónum unr rétt-
trúði Jrví statt og stöðugt, að andar-
dráttur lrans myndi stöðvast skyndi-
lega í svefni einhverja nóttina. Hon-
unr fannst sem lrann lrlyti að deyja
skyndilega úr köfnun einltverja
nóttina. Hann hafði haft Jrað fyrir
venju að setja vekjaraklukkuna
nreð klukkustundarfresti alla nótt-
ina, svo að hann gæti alltaf vaknað
öðru hverju, en ég fékk lrann samt
NÓTTIN
ofan af Jressu uppátæki. Hann svaf
í lrerbergi mínu, og ég sagði honum,
að ég svæfi svo létt, að ég nryndi
tafarlaust vakna, ef einhver í sanra
Irerbergi tæki snögglega upp á Jrví
að lrætta að draga andann. Hann
reyndi mig fyrstu nttina, en mig
ltafði auðvitað grunað, að svo yrði.
Hann reyndi mig með Jrví að halda
niðri í sér andanum, er ég lrafði
gert mér upp nrjög djúpan og reglu-
legan andardrátt sofandi manns, og
lrann ltafði sannfærzt unr, að ég væri
sofnaður. Ég var nú samt ekki sofn-
aður og kallaði Jrví tafarlaust lil
lrans. Þetta virtist draga nokkuð úr
ótta hans, en Irann sýncli samt Jrá
varúð, að setja flösku fulla af kam-
fóru á lítið borð við Iröfðalagið á
rúminu sínu. Hann sagði, að kam-
fóran ltefði nrjög hressandi áhrif og
hann myndi Jrefa snögglega af
Irenm, ef ske kynni, að ég vekti
hann ekki, fyrr en hann hefði næst-
um gefið upp öndina. Briggi var
ekki sá eini af ættingjunum, sem ól
við brjóst sér einhverja firruna.
Melissa gamla frænka, sem rak
stundum upp í sig tvo fingur og
blístraði eins og karlntaður, Jrjáð-
látara Jrjóðfélag unr betri lreinr —
eins og Kvenfélag Aljrýðuflokksins
í Hafnarfirði var stofnað fyrir ald-
arfjórðungi til Jress að vernda og
styrkja sömu hugsjónir, á sama hátt
verðið Jrið, lrver einstök og allar í
heild, að halda Jressunr hugsjónum
vakandi í starfi ykkar og stefnu.
Hugsjónir hiti
hjartarætur.
Verkum stjórni vit.
Betra líf,
betri menn, —
Jrað er hið nrikla nrark.
Heill og hamingja fylgi starfi
ykkar og félags ykkar.“
ist af Jreirri firru, að henni lrefðu
þegar verið ákveðin Jrau örlög að
deyja í Syðri Hágötu, Jrví að hún
lrafði fæðzt í Syðri Hágötu og hafði
gifzt í Syðri Hágötu. Svo var Jrað
hún Sara gamla frænka, sem fór
aldrei að hátta á kvöldin án þess
að óttast að einhver innbrotsjrjófur-
inn ryddist inn til hennar og blési
klóroformi úr pípu sinni um skrá-
argatið á herbergi hennar til Jress
að hafa frjálsar hennar í húsinu.
Elenni stafaði enn meiri ótti af
svæfingarlyfjum en Jreim mögu-
leika, að hún kynni að glata eign-
um sínum. Til Jress að forðast þessa
KOLL
ógn, staflaði hún Jrví alltaf pening-
um sínum, silfurborðbúnaði og
öðrum verðmætum hlutum í hrúgu
fyrir utan svefnherbergisdyr sínar á
hverju kvökli og lagði bréfmiða of-
an á hrúguna, en á honum stóð:
„Þetta er aleiga mín. Gjörið svo vel
Saga eftir James Turber
og takið Jretta og notið ekki klóro-
formið yðar, Jrví að Jretta er aleiga
mín.“ Grassa gamla frænka Jrjáðist
líka af stöðugri hræðslu við inn-
brot, en hún snerist gegn hættu
Jreirri með rneiri hugprýði. Hún
var þess sem sé fullviss, að innbrots-
Jrjófar hefðu stöðugt verið að
sveima um í húsi hennar á hverri
nóttu í fjörutíu ár. Sú staðreynd,
að hún saknaði alclrei nokkurs
hlutar, var síður en svo sönnun um
hið gagnstæða. Hún staðhæfði allt-
af, að hún stökkti Jreim á flótta,
áður en Jreinr tækist að grípa nokk-
urn hlut. Hún sagðist gera Jrað með
Jrví að kasta skónr niður í anddyrið.
Hún staflaði öllum Jreim skórn, sem
til voru á heimilinu, í hrúgu fyrir
utan svefnherbergisdyr sínar á
hverju kvöldi, til Jress að hafa Jrá
handtæka. Fimm mínútum eftir að
hún Iiafði slökkt ljósið, var Jrað
venja hennar að setjast snögglega
upp í rúminu og kalla: „Burt!“
Maður hennar svaf að jafnaði
áfranr eða lézt sofa. Hann hafði
senr sé lært Jrað fyrir löngu — Jreg-
ar árið 1903 — að skeyta Jressu engu.
Hvort sem hann svaf eða ekki,
lrreyfði hann hvorki legg né lið,
Jrótt hún ýtti harkalega við honunr.
Hún skreiddist Jrví venjulega fljótt
fram úr rúnrinu, læddist að hurð-
inni, opnaði hana upp á gátt og
kastaði einum skó niður í eitt horn
anddyrisins og öðrunr yfir í hitt
hornið. Sunrar næturnar kastaði
lrún allri skóhrúgunni niður, en
stundum aðeins nokkrunr skóm.
En nú er ég kominn langt í burtu
frá Jreinr nrerkilega atburði, sem
gerðist nóttina sælu, Jregar rúmið
féll unr koll ofan á pabba. Um mið-
nættið vorum við öll gengin til
lrvílu. Herbergjaskipanin og við-
horf heimilisfólksins til hlutanna
eru Jrýðingarmikil atriði í frásögn-
inni, ef skilja á Jrau ósköp, sem á
eftir fóru. í frenrra herberginu
niðri, sem var beint undir kvist-
herbergi Jrví, sem pabbi svaf í nótt-
ina sælu, sváfu móðir mín og Her-
mann bróðir minn, sem söng stund-
um upp úr svefninunr, t. d. „Við
þrömmum gegnunr Georgíu" eða
„Afranr Kristsmenn, krossmenn".
Briggi Bragg og ég sjálfur sváfum
í herbergi við hliðina. Roy bróðir
nrinn svaf í herbergi lrinunr nreg-
in við ganginn. Hundurinn okkar,
hann Rex, svaf á ganginum.
Ég svaf í nrjóunr „hermanna-
bedda“, sem svo er kallaður, en
Jrað er tæki, sem ekki er hægt að
sofa þægilega r, nema nreð Jrví að
strengja út lrliðarborðin til Jress að
breikka rúmtetrið, en hliðarborð
- Halldór Ólafsson þýddi
Jressi hanga annars venjulega niður
sitt hvorum megin, líkt og útskots-
plötur á gönrlum borðum. Þegar
búið er að strengja hliðarborð þessi
út, er nrjög hættulegt að leggjast of
nálægt brún rúmtetursins, Jrví að
Jrá er Jrað vrst til að velta alveg um
koll, svo að Jrað skellur alveg ofan
á mann með hræðilegunr hávaða.
Þetta gerðist nú einmitt nótt Jressa
um klukkan tvö. Móðir mín vitn-
aði í fyrstu alltaf í nótt Jressa, er
lrún skýrði frá atburði Jressunr, sem
„nóttina, Jregar rúmið féll unr koll
ofan á hann pabba ykkar.“
Ég svaf alltaf eins og steinn og
var nrjög seinn að vakna. Ég hafði
senr sé logið að lronum Brigga
Bragg. í fyrstu gerði ég mér Jrví
enga grein fyrir, hvað gerzt lrafði,
er „járnbeddinn" valt um koll, ég
úr lronum og lrann síðan ofan á
nrig. Ég var enn nreð lrlýjar ábreið-
urnar utan um mig og algerlega
ómeiddur, því að „járnbeddinn" lá
á hliðarborðunum sitt lrvoru nreg-
in við nrig. Ég var Jrví líkt og í
tjaldi. Því vaknaði ég ekki, heldur
krafsaði ég nrig aðeins upp að brún
meðvitundarinnar og hrapaði síð-
Framhald á bls. 37.
þegar rúmid féll um