Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Qupperneq 22

22
HEIMILISVINURINN
ur, varð neðstur. Honum Hannesi gamla, föður
hans, þótti það óþarfa nýbreytni að láta krakkana
vera að draga um sætin og láta svo son sinn vera
neðstan.
„Jeg skil varla í öðru, en jeg verði efstur;
reyndar hafa nú hinir fermingarkrakkarnir tvisvar
getað svarað fyrir mig; annað skiptið var það
hún Stína, — það var mjer nú sama um, því að
hún verður bara efst hjá stelpunum. Hitt skiptið
var það hann Siggi, en jeg hafði nú svarað optar
fyrir hann, og svo var Nonni betur að sér en
Siggi, það þóttist jeg viss um.
Svo voru nú fermingarloforðin. Þau vorusvo
óttalega alvarleg: »Jeg get líklega aldrei haldið
þau«, hugsaði jeg með mjer. Presturinn hafði hka
minnzt á það við okkur, að eiginlega ætti enginn
að láta tórnan gamlan vana teyma sig til ferming-
ar. Mig minnir, hann segði eitthvað á þá leið:
»Annaðhvort eigið þið að koma til fermingar-
innar með fúsu geði og einlægri löngun eptir að
gefa Kristi hjarta ykkar, eða þið eigið alveg að
afsegja að láta ferrna ykkur, því að Drottni er öll
hræsni andstyggileg«. —
„Það er nú hægra sagt en gjört", sagði
Gvendur þá, »þegar borgaraleg réttindi eru bundin
við þessa fermingu, og hræsnin er metin til pen-
inga, cins og hann pabbi segir«. —Við hnipptum
hvert í annað; það var hvorttveggja, að munnurinn