Heimilisblaðið - 01.03.1972, Blaðsíða 15

Brúðkaupsferð í verðlaun
Effir Paul-Louis Hervier
Raoul situr í stórri skrifstofu, þar sem
hávaði af sanitölum og vélritunarglamri ger-
ir honum næstum ómögulegt að festa hug-
ann við vinnuna. Það er hrópað upp gengi
verðbréfa, lesin fyrir viðskiptabréf og gefn-
ar upplýsingar um viðskiptavini, sem koma
°g fara, skvaldrandi og háværir, svo að mað-
ur gæti hugsað sér að þeir væru að æfa sig
Undir hátalarakeppni.
En mitt í þessari háreysti, á stað sem til-
heyrir eftirlitinu, situr hin yndislega Pier-
ette önnum kafin og ótrufluð af öllum há-
vaðauum, án þess að líta til Raoul, á þann
hátt, sem hann hefur lengi beðið eftir.
Raoul er ekki laus við að vera dálítið
feiminn. Skortur hans á kjarki er orsök þess,
að hann hefur ekki fyrir löngu sagt þau
orð við Pierette, sem brunnið hafa á vörum
hans. í þess stað hefur þessi skortur hans á
liugrekki gert hann ofurlítið broslegan. En
eins og blóm, sem snýr sér að birtunni, gefur
hann þessari fögru, ungu stúlku auga. Hún
er frænka forstjórans og gefur öðrum for-
dæmi með óþrjótandi dugnaði sínum og
skyldurækni.
Prænka forstjórans. Er það þess vegna eða
er það vegna fegurðar hennar, að Pierette
gegnir ábvrgðarstöðu í fyrirtækinu og fólk
umgengst hana með sérstakri virðingu. Með-
al annars er það virðingin, sem aftrar Raoul
frá því, að segja henni hversu hrifinn hann
er af henni, og kemur honum til þess að
vera í senn auðmjúkur og klaufalegur, þeg-
ar hann talar við hana.
0, hvílík hamingja. Nú leit hún upp. Hún
rennir augunum um skrifstofuna og — jú
sjá, hvort hægt væri að vekja þig til þíns
raunverulega lífs aftur.“
„Nú er ég ekki lengur hrædd um þig,“
sagði Miranda blíðlega og af einlægni. „Ég
var svo hrædd um að þú mundir aldrei koma
hingað aftur, eftir að hafa flutt.“ Hún vafði
handleggjunum fast um háls hans.
Hann horfði rannsakandi á hana, um leið
°g hann sneri andliti hennar að sínu, beygði
sig niður og kyssti hana.
„Auðvitað flyt ég héðan,“ sagði liann. „Ég
hef fundið lítið hús. Yndislegt, lítið hús með
hálmþaki, fallegum garði og brunni.“
„0,“ kjökraði Miranda. „Ertu viss um
að það sé ekki raki í því?“
„Litli kjáninn þinn.“ Hann kyssti hana
nftur. „Auðvitað kemur þú með mér, og
annast það fyrir mig. Geturðu hugsað þér
mig aleinan í þessu húsi, Miranda. Ég svæfi
sennilega í tennisbúningnum, en mætti í skól-
anum í samkvæmisklæðnaði. En ef þú held-
ur áfram að gráta svona, verður þar áreið-
anlega raki.“
„Ég er svo hamingjusöm,“ andvarpaði
hfiranda.
Brátt varð hún alveg róleg og þá lyfti
hann henni upp á arma sína, bar hana gegn-
um ganginn og setti hana niður fyrir framan
herbergisdyr hennar.
„Þú hefur hætt mannorði þínu, en nú er
allt komið í gott lag,“ sagði hann hlæjandi.
„Góða nótt, elskan mín.“
Hún þrýsti sér að honum eitt augnablik
og skauzt svo inn í herbergið.
Hún teygði handleggina upp yfir höfuðið,
glöð og hamingjusöm. Þá kom hún auga á
bréf Pollyar á náttborðinu, greip það og ætl-
aði að rífa það í tætlur. En hún hikaði og
horfði hugsandi á það. Hafði Polly ekki haft
rétt fyrir sér? Iiún hló og lagði bréfið nið-
ur í skúffu.
„Það náði þó, þrátt fyrir allt, tilgangi sín-
um,“ sagði hún ánægð.
Iíún fór upp í rúmið lokaði augunum og
reyndi að sofna, svo að morgundagurinn
kæmi sem fyrst með nýja tilveru og allar
dásemdir lífsinss.
H E IM IL I S B L A Ð IÐ
59