Heimilisblaðið - 01.03.1972, Blaðsíða 21

Kjarnyrði úr bréfum Horatzar
Hatrið er þyrnir, sem vex upp af djúpi
dauðans, en elskan er lífsins blóm.
Kvenmaðurinn verður að taka þann að
sér, sem hamigjan hefur yfirgefið.
Tortryggna menn vantar aldrei hugarburð
til að ala á grunsemi sína.
Það er ekki eins torvelt að láta lífið fyrir
vnx sinn, eins og að finna þann vin, sem er
verður þess, að lífið sé látið fyrir hann.
Auðsgnótt er armæða, skortur eymd, og
hár sess þung byrði, en daglegt brauð er
sönn sæla.
Kvenmaðurinn skoðar djúpt, karlmaður-
mn langt. Mannsins hjarta er heimurinn,
en konunnar lieimur er hjartað.
Margar konur hafa vit á að tala á réttum
tíma, en færri vit á, að þegja á þettum tíma.
Hinn sanni kærleikur hefur rót sína í auð-
mýktinni.
Kvenmaðurinn líður meir en sá, sem hún
grætur yfir.
Gróð kona er yndi hjartans, en fögur kona
er jmdi augans; gæði eru dýrgripur en feg-
urð einasta prýði.
Fögur kona án blíðu er eins og rós án ilms.
Hamingjan! Hvar finnst hún? ITafa menn
ekki heyrt andvörp í sölum liallanna, og glað-
væran söng í heimkynnum fátæktarinnar ?
Hafa menn ekki séð áhyggjuna aka í gyllt-
um vögnum með fjaðraskúfaða hesta fyrir,
en gleðina ganga á berum fótum?
Viljir þú hefna þín á óvinum þínum, þá
gerðu það með óaðfinnanlegri breytni.
Gírátur er elskublandinn straumur, sem
kemur frá uppsprettu kærleikans, og engin
^ndlit eru hreinni en þau, sem þvegin eru
llr þessum straumi.
Betri er þurr biti með ró, en fullt hús af
vistum, með argi.
Rósina vantar hæð furunnar, en furuna
ilm róarinnar. Iíver er svo spakur, að geta
sagt hver sé hinn mesti.
Hin fagra hlið á heiminum er sú, þar sem
blóm kærleikans gróa.
Kastaðu ekki steini í lindina, sem þú
drekkui' úr.
Blíðlyndi og kurteisi eru hinir beztu kven-
kostir.
Mótlæti dregst að miklum sálum eins og
þrumuveður að háfjöllum.
Sá, sem þráir vin án galla, finnur engan.
Því meira sem vér vitum, því betur finn-
um vér hvað vér viturn lítið.
Vertu fljótur til að þegja, en seinn til að
tala.
Ræðan er silfurgildi, en þögnin gullvæg.
Gull reynist í eldinum en maðurinn í mót-
lætinu og meðlætinu.
Aldrei þrífst það ríki, þar sem barnaupp-
eldið er vanrækt.
Drykkjumaðurinn er eins og líkneski, sem
staðið hefur úti í óveðri, öll mannsmynd er
máð í burtu.
Bið ekki annan um það, sem þú mundir
neita sjálfur um, værir þú beðinn.
Ef vér tækjum kurteisina burt úr heimin-
urn, ])á tæki hún með sér helming allra
dyggða, sem þar eru fyrir.
Fegurð kveikir ást, en kurteisi viðheldur
henni.
Ritaðu velgerðir á grjót, en mótgerðir í
sand.
HEIMILISBLAÐIÐ
65