Jólabókin - 24.12.1914, Blaðsíða 47

47
Að norðan bráðla fregnin flaug,
er fylking suður bar,
hve frækinn hann og hraustur var
og hvasst hans brandur skar.
Frá sigurlaunum sögðu menn
og síðan að hann fengi tvenn.
Mér vaktist þrá, sem vakir enn,
að vera kominn þar.
Og velur leið og leysti snjó
og land varð hlætt og sjár,
þá heyrðist: frægan föður þinn
til feigðar drógu sár.
Eg veit ei, hvað eg hugði þá,
við harminn skiftist gleðin á,
en mamma hneig af þungri þrá
á þriðja degi nár.
Á Lapposvöll við fánann fremst
hann féll í orrahríð,
en aldrei fyrr á benjabraut
sást blikna kinnin fríð.
Á Uttismalm með undavönd
féll afi fyrir Gustafs lönd,
lians faðir Willmans féll á strönd
á frægri Carols tíð.
Svo var um þá, svo var það æ,
í val þeir létu fjör,