Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1919, Síða 60

má, að einhver spyrji sem svo: »Var það ekki einna helzl á
Kristi að heyra, að hann mundi koma von bráðar aftur?
Það verður ekki betur séð en að hann hafi haldið, að hann
mundi koma aftur til jarðarinnar, áður en sú kynslóð, sem
þá var uppi, liði undir lok. En hann kom ekki. Og verður
það ekki til þess að draga úr gildi þessa spádóms hans?«
Vera má að þessi og því lík röksemdaleiðsla verði nokkuð
þung á metunum í augum sumra manna, en hún verður
fremur létt á metunum í minum augum. l’ví þegar að er
gáð, sést það glögt og greinilega á frásögnum ritningarinnar,
að meistarinn hefur verið í andlegu hrifningarástandi, er
hann talaði um endurkomu sína. Og í slíku ástandi er með-
vitundin hafin upp yfir tíma og rúm og getur því ekki gefið
ákveðna tilkynningu um sérstaka stund eða tíma. Og Kristur
staðfestir þessa skoðun, því að hann gat ekki sagt nákvæm-
lega fyrir um endurkomu sína. Hann vissi ekki hve nær
hann mundi koma aftur, það vissi enginn, nema faðirinn
einn. Og ummæli postulans um, að einn dagur sé hjá drottni
sem þúsund ár og þúsund ár sem einn dagur, vil ég taka
alveg eins og þau eru töluð. Árþúsund eru hjá drottni sem
einn dagur. Guð leggur annan mælikvarða á tímann en vér,
sem erum háðir takmörkum hinnar jarðnesku tilveru. Vér
erum sem flæktir í 'neti tímans. í vorum augum er tíminn
jarðfastur veruleiki, óslitin röð af mínútum, stundum, dög-
um, vikum, mánuðum, árum og öldum. En hið sama verður
ekki sagt um guð; hjá honum er þúsund ára tímabil sem
einn dagur. Og í augum hans er kristindómurinn enn þá í
bernsku, er að kalla má, að eins tveggja nátta; þessi tvö ár-
þúsund eru ekki enn þá liðin, seinni dagurinn er ekki alveg
á enda runninn. En það eitt er vist, að Kristur vissi, að
hann átti eftir að koma aftur inn í þennan heim. I3að var
58