Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Qupperneq 4

82
Magnús Jónsson:
IÐUNN
jörðin alt í einu sundur og undirheimaguðinn Plútó,
bróðir Seifs, spratt þar upp og rændi Persefóne með
sér til undirheima.
Demeter, móðir hennar varð yfirkomin af hugarangri
er dóttir hennar hvarf, en enginn vildi segja henni hver
valdur væri að hvarfinu, því að Seifur sjálfur var í vitorði
með bróður sínum. Reikaði hún nú eirðarlaus um með
blys í hendi og leitaði dóttur sinnar í níu daga. Sagði
þá sólguðinn Helios henni upp alla söguna. Fyltist hún
þá heift til guðanna og sté niður af Ólympsfjalli.
Brá hún á sig gerfi göngukonu og ráfaði um jörðina.
Kom hún loks til Elevsis og var vel tekið af kongi og
drotningu. Bauðst hún til að gæta sonar þeirra, sem
var ungbarn. Smurði hún hann á daginn ódáins fæðu
til þess að gera hann ódauðlegan, en á nóttunni stakk
hún honum í eldinn.
Einhverju sinni kom drotning að henni, er hún var
að þessum starfa, og vildi atyrða hana. Kastaði hún þá
gerfinu og stóð frammi fyrir drotningunni í guðdómlegri
dýrð. Bauð hún þeim að reisa sér musteri, og skyldi
hún þá kenna þeim marga leyndardóma.
En leitinni var ekki lokið, og til þess að ná sér niðri
á guðunum lét Demeter, sem réði yfir gróða jarðar,
hallæri koma, svo að ekkert spratt. Fengu goðin þá
engar fórnir og loks varð Seifur að láta undan, og
sendi hann þá Hermes til undirheima og krafðist þess
að Persefóne væri laus gefin. Varð Plútó þá að láta
undan. Fékk hann Persefóne fjóra eplakjarna í nesti og
sendi hana síðan til jarðríkis. Hitti hún móður sína í
musterinu í Elevsis. — Spurði móðir hennar hana að
því fyrst allra orða, hvort hún hefði nokkurs neytt í
undirheimum. Kvað hún nei við því, að undanskildum
fjórum eplakjörnum, sem hún hefði etið á leiðinni. En