Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Qupperneq 16

94
Magnús Jónsson.
IÐUNN
innsækjendanna og þeir leiddir þannig inn í musterið.
Voru þeir krýndir myrtusveig og hófst athöfnin með bæna-
söng, fórnfæringum og margvíslegum hreinsunarsiðum.
Alt þetta fór fram í forsal hofsins. Kom svo kallarinn
fram og hrópaði hárri rödd: Þér óvígðu menn hafið yð-
ur á brott! Farið, allir þér, sem ekki hafið hreinsast
látið og losað sálir yðar undan syndinni! Var þetta
síðasta tækifærið að snúa aftur fyrir þá, sem af ein-
hverjum atvikum hiöfðu slæðst með hóp innsækjendanna.
Ef það komst upp síðar, lá við dauðarefsing, og voru
dæmi til þess, að alsaklausir menn, sem einhvernveginn
höfðu óvart slæðst með, voru vægðarlaust líflátnir.
Voru innsækjendurnir nú afklæddir og færðir í önnur
klæði. Árnuðu prestarnir þeim alls góðs og hurfu á
brott, en í sama bili sloknuðu öll Ijós og stóðu þeir
þarna í þreifandi myrkri. Undarlegar raddir heyrðust,
kveinstafir og kvalaóp. Eldingar leiftruðu og ógurlegar
þrumur riðu af, svo að húsið virtist nötra. En smám-
saman tók að bera meira og meira á logandi eldsbáli
og heyrðist nú, að þaðan komu kveinstafirnir og ópin.
]afnframt var þrifið í innsækjendurna og þeim svift til
og frá af ósýnilegum verum, þeir barðir og þeim jafnvel
varpað til jarðar. Og svo alt í einu var svift upp á víða
gátt hliðum Heljar, og gat þá að líta í allri ógn og
skelfingu hlutskifti illra manna. Jafnframt heyrðist raust
hofgoðans, þar sem hann útmálaði skelfilega alt það,
sem fyrir augu og eyru bar. Var það ekki ótítt, að
köldum svita slægi út um þá, sem ístöðuminni voru, að
sjá alt þetta og heyra: Gjammandi grimma hunda og
refsinornirnar sveiflandi eldsvipum yfir æpandi og hrín-
andi múgnum í kvalastaðnum, ekki síst er þess er gætt,
að menn voru fyrir fram veiklaðir af föstum og vökum,
erfiði og taugaæsandi eftirvæntingu.