Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Síða 43

IÐUNN
íslenzk yoga.
121
handbært, einmitt þegar á þarf að halda. En minnislausi
maðurinn man altaf alt, nema það sem hann þarf að
muna í þann svipinn.
Mörg sveitabörn hafa átt kost á mjög fáum sögum í
æsku, en hafa aldrei þreyzt á að heyra þær aftur og
aftur, jafnvel eftir að þau höfðu lært þær orðrétt. Með
þessu móti hefur verið lagður traustur grundvöllur
minnis, skilnings og máls, þótt takmarkaður væri. Bæj-
arbörnin lenda í hinni andstæðunni: of margir kunn-
ingjar, barnabækur, myndir, blöð og bíó — þar sem
það, sem heyrt er og séð í dag, á að þurka út alt,
sem fylti hugann í gær.
Eg get ekki stilt mig um að minnast á eitt atriði enn
þá, þótt það sé úr dálítið annari átt. Flestir þekkja nú
orðið Emil Coué að nafninu til. Hann er orðinn svo
frægur, að íslenzk blöð og tímarit hafa flutt greinir um
hann, enda er hann sannast að segja einn merkasti
maður, sem nú er á dögum. Aðferð hans til uppeldis
og lækninga er eins konar sjálfsdáleiðsla með endur-
tekningu. Menn eiga að þylja í sífellu kvölds og morgna:
»dag frá degi á allan hátt fer mér stöðugt fram« —
eða finna sérstaka formála við sérstökum meinum. Það
er ekki ógaman að vita, að íslenzk alþýða hefur verið
alveg á sömu leið. I Þjóðsögum ]. A. stendur þessi
klausa, sem margir munu kannast við:
»Ef maður fær bólu á tunguna, skal maður segja:
»Ein bóla á tungu minni, engin á morgun, o. s. frv.
þangað til 20 eru komnar. Þá skal aftur telja öfugt og
byrja svo: »Tuttugu bólur á tungu minni, engin á morg-
un, nítján bólur o. s. frv., þangað til maður hefur talið
»ein bóla«. Skal lesa þessar runúr rétt og öfugt sjö
sinnum, aðrir segja þrisvar, á kvöldin áður en maður
sofnar. Er þá bólan horfin að morgni*.