Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1925, Qupperneq 46

124
Guðmundur Hannesson:
IÐUNN
Praxagóra að nafni, í karlmannsfötum. Þetta er snemma
morguns fyrir venjulegan fótaferðartíma. Hún er þá að
skima eftir konum, sem hún á von á og má skilja á
orðum hennar, að konurnar í bænum hafa komið sér
saman um að sækja borgaraþingið, sem halda átti þá
um morguninn. Höfðu konurnar gert ráð fyrir, að koma
þangað búnar sem karlmenn og jafnvel að láta gera sér
gerviskegg svo þær þektust síður, því þar höfðu karl-
menn einir atkvæðisrétt. Innan skamms streyma konur
að úr öllum áttum, allar í karlmannafötum svo sem ráð
hafði verið gert fyrir. Taka þær nú saman ráð sín og
velja Praxagóru fyrir foringja. Þær fara síðan af stað til
þingsins og hverfa af leiksviðinu.
Þegar konurnar eru farnar leiðar sinnar staulast gamli
Blefaryx, maður Praxagóru, út úr húsinu. Hann er kyn-
lega búinn, er í fötum konu sinnar og með hennar skó.
Hafði hann þurft skyndilega að ganga erinda sinna en
fann engin föt önnur en konu sinnar, en sjálf var hún
öll á burtu og engin spjör finnanleg af fötum hans.
Ber karl sig illa út úr þessu og skilur síst hvað af kon-
unni hafi orðið og þaðan af síður hvað sé orðið af öll-
um fötunum, því af þeim fanst hvorki tangur né tetur.
Segir karl að síst sé á það að giska, hvað kvenfólkinu
detti í hug og segist hafa illu heilli kvongast ungri konu
á gamals aldri.
I þessum svifum ber að nágranna hans. »Hvað er að
sjá þig, í hverjum fjandanum ertu?« segir hann við
Blefaryx, er hann sér hann í kvenbúningi. Blefaryx
þykist fyrst hafa gripið fötin konunnar í ógáti, en
kannast þó bráðlega við það, að konan sé horfin og
fötin hans líka. Nágranninn segir, að ekki sé þetta eins-
dæmi og alveg eins hafi farið fyrir sér; konan sé horfin
og hann hafi ekkert fundið til að fara í nema fötin